اعظم بیانلو روان‌شناس بالینی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: وابستگی در کودکان ممکن است در هر سنی به شکل خاصی بروز پیدا کند. کودکان در سنین بین 8 ماهگی تا 3 سالگی هنگام جدایی از والدین( به ویژه مادر) احساس ناراحتی و اضطراب می‌کنند که به اضطراب جدایی معروف است ولی بعد از این دوره سنی با توجه به خلق‌و‌خوی کودک و نوع تربیت والدین ممکن است همچنان اضطراب و ترس از جدا شدن از والدین همراه کودک باقی بماند که در سنین بالاتر دیگر یک واکنش طبیعی به حساب نمی‌آید.

وی گفت: اما این گونه رفتارهای کودک علاوه بر عوامل شخصیتی و ژنیتکی کودک مانند خجالتی‌بودن و مضطرب بودن، بیشتر منعکس کننده شرایط خانواده و سبک تربیتی والدین است این گونه کودکان بیشتر در خانواده‌هایی هستند که ارتباط با افراد دیگر و ارتباطات اجتماعی کم است به گونه‌ای که کودک هنگام جدا شدن از خانواده و والدین و با وارد شدن به اجتماع احساس ترس و اضطراب دارد، یا محیط خانواده پر از تنش و درگیری به ویژه بین والدین است، که کودکان هنگام جدایی از والدین با نگرانی برای اینکه در زمانی که آنها حضور ندارند ممکن است والدین از هم جدا شوند و یا اتفاقی برای آنها بیافتد؛ بنابراین رفتارهای چسبندگی و وابستگی نشان می‌دهند.

این روان‌شناس گفت: یک نوع وابستگی دیگر کودک به والدین نیز وابستگی در انجام امور مختلف و حتی امور شخصی کودک است که به نوعی از کودک فردی دست و پا چلفتی می‌سازد، این گونه کودکان معمولا برای کوچکترین کار به والدین خود مراجعه و از آنها کمک می‌خواهند.

وی در پایان گفت: این کودکان اغلب والدینی مضطرب دارند که به دلیل اضطراب ذاتی خودشان سعی می‌کنند همه کارهای کودک را خودشان انجام دهند تا خیالشان راحت‌تر باشد.

انتهای پیام/