به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مارک برادوین ستارهشناس دانشگاه میسوری - کانزاس میگوید: از بین تمام اجرام آسمانی که تا کنون قادر به مشاهده آنها بودهایم، این خوشه بیشترین جرم را در طول ۴ میلیارد سال نخست از عمر جهان هستی را دارد. خوشههای کهکشانی همچون IDCS 1426 بزرگترین اجرام در جهان هستی هستند که در اثر کنار هم قرار گرفتن صدها یا هزاران کهکشان توسط گرانش، تشکیل شدهاند.
براساس گفتههای پژوهشگران، به دلیل فاصلهی بسیار زیاد خوشهی IDCS 1426 با زمین، ما در حقیقت این خوشه را در سالهای نخستین عمر آن و در زمانی که جهان هستی عمری برابر با ۳.۸ میلیارد سال داشت مشاهده میکنیم. با توجه به نظریهای که عمر جهان هستی را در حدود ۱۴ میلیارد سال تخمین میزد، واضح است که این اطلاعات و مشاهدات در مورد IDCS 1426، مربوط به زمانهای بسیار دور است.
مارک برادوین میگوید: یقینا ما با این کشف، مرزهای علم را جابجا کردهایم. به دلیل قدمت بسیار زیاد این خوشهی فوقالعاده سنگین، میتوان نتیجه گرفت که این خوشه تاثیر شگرفی بر روی نظریههایی که با هدف تشریح روند رشد خوشهها و کهکشانها شکل میگیرند، خواهد داشت.
طبق اعلام رصدخانهی چندرا، گرهی درخشان از اشعهی ایکش در مجاورت میانهی خوشهی IDCS 1426 مشاهده شده است. ستارهشناسان بر این باورند که این فشردگی شدید و خنک بودن هستهی این خوشه، احتمالا به دلیل ادغام آن با خوشهی در حال توسعهی دیگری نزدیک به ۵۰۰ میلیون سال قبل از آن است. ستارهشناسان میگویند که احتمالا این ادغام باعث در آمیخته شدن هسته درون IDCS 1426 به مانند ترکیب نوشیدنی و یخ شده است.
انتهای پیام/