به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  پردیس احمدیه بازیگر با استعداد سینما و تئاتر است که تمایل به ایفای نقش های متفاوت و غیر کلیشه ای دارد و امسال در پنجمین تجربه سینمایی خود با «لاک قرمز» به سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر آمده است. به این بهانه ، ۱۰ روز مانده به آغاز جشنواره فیلم سی و چهارم به سراغ این بازیگر مصمم رفتیم و وی از تجربه های دنیای سینما، تئاتر و علاقمندی هایش گفت.
 
نحوه ورود شما به دنیای بازیگری چگونه بود؟  
من در هیچ کلاس بازیگری دوره نگذراندم. سال ۸۶ حمید نعمت الله مرا برای ایفای یک نقش در فیلم «مقلد شیطان» به افشین صادقی معرفی کرد و البته این فیلم توقیف شد.  
 
بین اولین کار تا دومین حضور سینمایی شما ۴ سال فاصله افتاد. چه اتفاقی موجب شد دوباره در سینما بازی کنید؟  
پس از بازی در «مقلد شیطان» من دیگر به دنبال بازیگری نبودم و مشغول تحصیل بودم. تا اینکه در سال ۹۰  برای نقش نیکی در »کلاس هنرپیشگی» انتخاب شدم‌. نقش  نیکی و فیلم  را خیلی دوست داشتم و از این فیلم به بعد بود که به بازیگری علاقمند و در دنیای سینما شناخته شدم.


در طول این سالها کدام نقش را بیشتر دوست داشتید و فکر می کنید در کدام نقش بهتر ظاهر شدید؟  
نقش نیکی در «کلاس هنرپیشگی» را خیلی دوست داشتم و دارم. اگر باز هم چنین نقشی به من پیشنهاد شود می پذیرم. البته نقش ستاره در فیلم «خانه دختر» هم نقشی غیر کلیشه ای و متفاوت بود. امسال هم با نقش اکرم در فیلم «لاک قرمز» سیدحاتمی حضور دارم که فکر می کنم نقش بسیار خوبی است و هر بازیگری آرزو دارد چنین نقشی را تجربه کند.  
 
امسال دومین حضور متوالی شما در جشنواره فیلم فجر است. در خصوص فضای کلی جشنواره و نقش آن در سینمای کشور چه نظری دارید؟
تا سال گذشته جشنواره برایم اتفاقی ناراحت کننده بود. برای موفقیت «خانه دختر» امیدوار بودم ، اما در جشنواره از بخش داوری کنار گذاشته شد و فرصت اکران عمومی پیدا نکرد و  به همین دلیل سال ۹۳ برایم خوب نبود ، اما در کل جشنواره فیلم فجر اتفاق مهمی در سینمای ماست که تاثیر مستقیم بر جریان اکران سالانه ما دارد و من هم در این دوره با نگاهی مثبت پا در این عرصه گذاشتم.
 
با توجه به بازی در فیلم «لاک قرمز» نتیجه حضور خود در سی و چهارمین دوره جشنواره فجر را چطور پیش بینی می کنید؟
امسال با« لاک قرمز» فکر می کنم سال خوبی باشد. در بخش نگاه نو هم فیلم های خوبی داریم. هرچند این فیلم به سودای سیمرغ نرفت ، اما شاید این اتفاق به صلاحش بود.  
 
نقشی که در «لاک قرمز» برای شما درنظر گرفته شد چه ویژگی ها و چه تفاوتهایی داشت که شما را ترغیب به پذیرش آن کرد؟  
من این نقش را پذیرفتم که خودم را در آن محک بزنم. آقای سیدحاتمی می خواست این نقش باورپذیر ایفا شود و من برای ایفای آن بسیار فیلم و عکس زیادی دیدم و لحن صحبت کردن و راه رفتن و رفتار دختران آن سن و سال را مطالعه و تماشا کردم. من برای ارتباط گرفتن بیشتر با نقشم یک هفته در یک مدرسه رفت و آمد کردم و سر کلاس حضور پیدا کردم. جالب اینجاست که نه همکلاسی ها ، نه معلم و هیچ کس متوجه اختلاف سنی من با بچه های دیگر نشد‌. من طرز حرف زدن و حتی خنده ها و قهقهه زدن های دختران ۱۶ ساله را زیرنظر گرفتم تا بتوانم بهتر لحن صحبت کردن و خنده و راه رفتن و.... را در نقشم لحاظ کنم. من برای ایفای این نقش فیلم های خارجی زیادی دیدم. این نقش خیلی خوب بود.


از تجربه همکاری با سید جمال سید حاتمی بگوئید. کار با ایشان و کارگردانی سیدحاتمی چگونه بود؟
سید حاتمی به معنای واقعی انسان ترین و مسلط ترین آدمی بود که هم از نظر اخلاقی و هم کاربلدی در حرفه سینما دیدم. من حتی روز آخر فیلمبرداری به ایشان گفتم در هر شرایطی و در سختی و سرمای هوا و در جریان مشکلات تولید، من اخم در چهره شما ندیدم. ایشان رفتار و اخلاق بسیار خوبی با من و همه عوامل داشتند. سید حاتمی خوش اخلاق ترین کارگردانی بود که دیده ام. تجربه بازی در نقش اکرم و حضور در فیلم «لاک قرمز» تجربه آنقدر خوب و عجیب بود که من دوست دارم در آینده باز هم در فیلم سیدحاتمی بازی کنم.  
 
طبیعی است که هر بازیگری با ایفای هر نقشی تاثیراتی از آن می گیرد و به اصطلاح تبادل حسی و ذاتی با آن دارد. رابطه شما با شخصیت اکرم چگونه بود؟
من آنقدر نقشم را باور کردم و در آن فرو رفتم که در سکانس هایی که بازی نداشتم هم در حس و حال و فضای نقش اکرم بودم و در همان حس و حال بودم. آنقدر این نقش را دوست داشتم که در روزهای پایانی فیلمبرداری ناراحت بودم. جا دارد در اینجا سپاسگزار  سیدحاتمی باشم که به من اطمینان کرد و فضایی ایجاد کرد که بتوانم نقش را آن طور که باید اجرا کنم. از آقای سکوت مدیر فیلمبرداری نیز تشکر می کنم که به شدت به من انرژی داد و بمن محبت پدرانه داشت. ایشان در مواقعی که ناراحت بودم محبت زیادی داشت.عمده نقش من در مقابل خانم پناهی ها بود که از ایشان هم تشکر می کنم. ایشان هم کمک زیادی به من کرد. بی شک  نقش اکرم و «لاک قرمز» را هیچ وقت فراموش نمی کنم.
 
شماتجربه حضور در تئاتر را هم داشتید و امسال در جشنواره تئاتر هم حاضر خواهید بود ، کمی در این خصوص صحبت کنید و از تفاوت های این دو تجربه بگویید.
من تا قبل از اجرای «کشتن کفتر چاهی» فقط یک اجرا در نمایش «ناتمام » سیما تیرانداز داشتم. در آن نمایش برای نقشم حدود ۸،۷ ماه تمرین داشتیم. باید بگویم که اتفاقی که در تئاتر می افتد در سینما نمی افتد. اجرای تئاتر به فیزیک بازیگر کمک می کند و انگار در تئاتر رهاتر هستی. ولی برای من نمایش «ناتمام» سیما تیرانداز و فیلم «کلاس هنرپیشگی» داود نژاد یک ورک شاپ عالی بود. تئاتر مکمل خوبی برای بازیگری در سینماست.
 
کار در کدام عرصه را بیشتر دوست دارید؟  
نمی توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم. اجرا در صحنه و ایفای نقش در سینما بستگی به روحیه من و نقش و پیشنهاد دارد. من گزیده کار هستم و هر نقش و پیشنهادی را قبول نمی کنم.
 
بعنوان صحبت پایانی نظر خودتان را در مورد شرایط کلی بازیگری در سینمای ایران و آینده ای که برای خود و سینما متصور هستید بیان کنید؟
هر بازيگرى جدا از ميزان مهارتش در زمينه بازيگرى ، نماينده نسل خود است ،آينده بازيگرى شبيه جامعه وقت است و به نوعی متناسب با شرایط آن پیش می رود و من هم تمام تلاش خودم را می کنم تا مماس با موقعیت های اجتماعی دست به انتخاب بزنم و امیدوارم سینما هم در آینده کارکردی اثرگذارتر داشته باشد.  


گفتگو از شیما شفیعی


انتهای پیام/