حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حجت‌ اشرف‌زاده متولد سال 1358 در نیشابور است. ردیف آوازی را نزد «رضا شاکری» و صداسازی را نزد «حمیدرضا نوربخش» آموخت،‌همچنین مدتی از راهنمایی‌های محمدرضا شجریان استفاده کرد. همچنین متون تصنیف خوانی و هم‌آوایی را از «محسن نفر» و «پرویز مشکاتیان» آموخت و آلبوم «ماه و ماهی» یکی از معروفترین آلبوم‌های او است.
در ادامه گفتگو ما با این همخواننده را می‌خوانید:

اطلاعات مختصری از خوتان به ما بدهید؟
من تا سال 1382 در نیشابور زندگی می کردم بعد از آن به تهران آمدم و از راهنمایی‌ اساتیدی چون مشکاتیان و شجریان بسیار استفاده کردم و بعد به سفارش استاد مشکاتیان مدتی بر روی غزلیات عرفانی و بعد موسیقی خراسان تمرین کردم.

دوران کودکی آرام بودید یا بازیگوش؟
بسیار بازیگوش بودم.

از چه زمانی حس کردید که صدای خوبی دارید؟
من در دبستان شهید سالاری درس می‌خواندم، در همان دوران سرودی را برای دهه فجر آماده کردیم که من بعنوان تک خوان در آن حضور داشتم و بعد از آن خودم و اطرافیان به این نتیجه رسیدیم که من توان و جرات این کار را دارم.

در مسیر خوانندگی چه کسی بیشترین تاثیر را بر روی شما گذاشته است؟
به طور حتم ،‌استاد مشکاتیان، چون بیشتر از تمرین موسیقیایی، فکر و اندیشه من را نسبت به هنر تغییر دادند و همیشه بر این تاکید می‌کردند که باید شاخه‌های دیگر هنر از جمله نقاشی، معماری و .. را لمس کرد.

چه چیزی شما را ناراحت می کند؟
ناراحتی که به واسطه من برای دیگران پیش می آید و قضاوت عجولانه و ناعادلانه .

در خلوت خودتان بیشتر چه چیزهایی گوش می‌کنید؟
موسیقی ایرانی ناب و پاک به من آرامش می دهد و تک نوازی قدیمی کهن را بسیار دوست دارم.

اهل فضای مجازی هستید؟
خیلی کم، به این علت که خیلی زود تحت تاثیر رفتارها و مسائل قرار می‌گیرم.

چرا قطعه‌ «ماه و ماهی» بیشتر از قطعات دیگر با استقبال مردم مواجه شد؟
برای بعضی چیزها نمی‌توان تعریف دقیقی داشت، اما حال معنوی که همه ما داشتیم بسیار تاثیرگذار بود. من خودم قبل از آماده کردن این قطعه چند لحظه‌ای نشستم و به داشته‌ها و نداشته‌ها و آرزوهایم فکر کردم و میدانستم که این کار قرار است به دست مردمی برسد که نداشته‌هایشان را آرزو می کنند و چیزهایی که ممکن است به دست نیاورند و برای ماه بلند خودم و همه‌ی آدم‌ها خواندم.

از همکاری خود با ترانه‌سرای کارهایتان و علیرضا بدیع بگویید؟
از کودکی در یک محله زندگی می‌کردیم و به دلیل هم‌نشینی حال همدیگر را خوب حس می کنیم، بسیار خوش ذوق و مستعد در ادبیات بود و حدودا 5 سال پیش به تهران آمد و فعالیت‌هایش را گسترده‌تر کرد و ما تصمیم گرفتیم بخشی از اشعارش را به موسیقی تبدیل کنیم.

به نظر شما چرا موسیقی سنتی ما یک مقداری مهجور مانده است؟
به قول امیر تاج«آبی که به آسود زمینش بخورد زود / دریا شود آن رود که پیوسته روان است». چون ما در یک دایره تکرار افتاده‌ایم و این باعث شده است که فاصله‌ای بین مردم و موسیقی سنتی ایجاد شود، به نظر من مردم ما توقع دارند تصویر جدیدی از کنسرت موسیقی سنتی ببینند.

در حال حاضر کار جدیدی است مشغول به ساخت آن باشید؟
یک الی دو اثر تک آهنگ با ترانه «علیرضا بدیع» است که مراحل نهایی‌اش را طی می کند و در مورد کنسرت قرار بر این است که به زودی در شهرهایی مانند اصفهان، شیراز و ... اجرا داشته باشیم اما هنوز به قطعیت نرسیده است.

گفتگو از عاطفه نوذری

انتهای پیام/