«المانیتور» با انتشار مطلبی کوشید به پرسش زیر پاسخ دهد: آیا روس ها منافع یکسانی با دولت اسد در سوریه دارند؟

به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ وبسایت «المانیتور» در مطلبی نوشت: آیا این روزها پیروزی های ارتش سوریه بر نیروهای معارض و دست یافتن احتمالی به شهر حلب به سود مسکو خواهد بود؟ پس از بی سرانجام ماندن گفتگوهای ژنو 3 این پرسش مهمی است که رهبران روسیه باید در اندیشه پاسخش باشند.
خرد می گوید آهنگ روسها در سوریه این است که آمریکا و قدرتهای منطقه ای را وادار کند میان رژیم دمشق (بشار اسد) و تروریست های داعش و دیگر گروه ها یکی را برگزینند. بر پایه این دیدگاه، بمباران هوایی روسیه در راستای این آرمان است تا نیروهایی را که تندرو نیستند سست کند و آهسته آهسته این درگیری را از یک جنگ داخلی سه طرفه به یک عملیات ضدتروریستی دو طرفه دگرگون کند. اگر این درست باشد بمباران هوایی تروریست های داعش به دست آمریکایی ها به سود رژیم اسد خواهد بود.

باز پس گرفتن حلب بی گمان پیروزی درخشانی برای رژیم سوریه خواهد بود و دست دولت را برای کنترل بخش های پرجمعیت کشور باز خواهد گذاشت؛ به ویژه در دنباله پیروزی های همراستا با هم در جنوب سوریه که با بازپس گیری شیخ مشکین همراه شد. هرچند درگیری ها پیرامون حلب پیچیده تر از آن چیزی است که بیشتر رسانه های باختری گزارش می کنند، بسیاری از این می ترسند که سقوط حلب به زیان گروه های معارض سوریه باشد. با این همه (به ادعای نگارنده گزارش المانیتور)، پیروزی حکومت که گویا دگرگونی ژرفی را پدید آورده می تواند پیامدهای ناخواسته ای داشته باشد که اختلاف های مسکو و دمشق را هویدا می کند و بودن روسیه در جنگ سوریه را پیچیده تر خواهد ساخت.

به ادعای نگارنده، آنچه مهم است اینکه آرمان ها و منافع روسیه و سوریه یکسان نیستند. مسکو بیشتر دلبسته دستاوردی است که از گفتگوها به دست آید و از این رو، چندان دوست ندارد دمشق در میدان نبرد به پیروزی برسد. از این رو، آهنگ روسیه به هم زدن تحلیل سود و هزینه گروه های شورشی است تا آنان را برانگیزد بر سر چیزی نزدیک تر به درخواست های رژیم اسد گفتگو کنند. با این همه، هرچه جنگ با پیروزی های بیشتر همراه شود و شورشیان نیروی خود را بیشتر از دست دهند اسد فشار کمتری برای گفتگو کردن خواهد داشت. اگر پیروزی در دسترس باشد چرا باید معامله کرد؟

بی گمان پیروزی در توافق نیازمند آن است که همه طرف ها آماده باشند در یک زمان با هم گفتگو کنند یا، به زبان دیگر، رهبر هر یک از گروه ها باور کند که نیروهایش با پی گرفتن درگیری ها عملکردی بهتر از این نخواهد داشت. ناکام ماندن گفتگوهای ژنو در میانه سرزنش های متقابل نشان می دهد که زمان آن هنوز فرا نرسیده است. فاجعه جنگ داخلی سوریه در این است که حتی پس از پنج سال در میان طرف هایی که دنبال آشتی هستند هنوز «کارهای بنیادین» انجام نشده است.

انتهای خبر/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار