دکتر شاهین خزعلی سرپرست تیم جراحی لاپاروسکوپی پیشرفته و رییس کلینیک اندومتریوز مرکز درمان ناباروری جهاد دانشگاهی ابن سینا در گفت وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: بیماری آندومتریوز به معنی رشد بافت داخلی رحم در جایی بیرون از رحم است. لگن شایع ترین محل بروز آندومتریوز است.در این بیماری بافت اندومتر (لایه داخلی رحم) در بیرون از محل اصلی خود تشکیل می‌شود. این بافت می تواند در تمام بافت‌های بدن به جز طحال به‌وجود آید، ولی رایج‌ترین محل پدیدآمدن آن، لگن است که در این قسمت هم، تخمدان‌ها بیشتر گرفتار اندومتریوز می‌شوند.

 وی ادامه داد: آندومتریوز بیماری است که باروری، زندگی اجتماعی و خانوادگی خانم ها را تحت الشعاع قرار میدهد که همراه با دردهای مزمن و ناباروری است.این دردها ممکن است افراد را به مصرف مداوم مسکن‌های ضد التهاب خوراکی مجبور کند و یا در مواردی فرد را به جهت دریافت مسکن‌های تزریقی  قویتر و حتی مخدرها به بیمارستان و مراکز درمانی بکشاند، همچنین مزمن بودن این دردها علائم روانی از جمله بی خوابی، اختلالات اضطرابی، تحریک پذیری و در مواردی افسردگی را موجب می شود.

دکتر خرعلی با اشاره به شروع دردهای  مزمن در سن 20 سالگی تصریح کرد:در ابتدای سن بلوغ اثرات روانی و منفی آندومتریوز تا حد زیادی مخرب است که سبب می شود تعداد بسیاری از خانم های مبتلا را از رفتن به محل کار و یا تحصیل خود باز دارد و هزینه های فردی و اجتماعی زیادی را به فرد تحمیل کند. 

وی در خصوص غیبت‌های مداوم از محل کار و از کارافتادگی‌های دوره ای بیان کرد: با توجه به شیوع بالای آندومتریوز در جامعه، بار مالی تحمیلی به جامعه  ناشی از غیبت‌ها و  ناتوانی‌های دوره ای این قشر فعال از خانم ها ، از بسیاری از بیماری های نادر و ناتوان کننده دیگر بیشتر است. این افراد در طول بیماری خود به طور مداوم مجبور به مراجعه به مراکز درمانی و مصرف داروها هستند.

دکتر خزر علی در خصوص میزان شیوع آندومتریوز در ایران گفت: به نظر میرسد که حدود 3 میلیون بیمار مبتلا به آندومتریوز در کشور وجود داشته باشد البته بیشتر این افراد بیماری خفیف یا متوسط دارند که اغلب یا نیازی به درمان ندارند و یا به درمان های دارویی پاسخ مثبت می‌دهند.

وی با بیان اینکه جراحی نیمی از کار درمانی می باشد، افزود: وقت گذاشتن برای بیماران و توضیح مفصل و پاسخگویی به سوالات آنها، آموزش مداوم تیم جراحی و تکنسین های اتاق عمل برای انجام جراحی های طولانی و حساس، انتخاب صحیح بیمارانی که نیاز به جراحی دارند و بالاخره گسترش آموزش و برگزاری کارگاه های تخصصی برای متخصصان خانم های علاقمند بخش دیگر کار است. 

انتهای پیام/