پدر یا مادری که به هر قیمتی می خواهد فرزندش نمونه کپی شده او باشد هم می تواند کودکش را در مراحل هویت یابی جنسی دچار مشکل کند. وقتی شما به عنوان یک پدر دست دخترتان آچار و پیچ گوشتی می دهید و از او می خواهید به جای عروسک بازی با همسالانش راه و رسم برآمدن از پس همه کارهای خانه را یاد بگیرد یا وقتی به عنوان یک مادر همراه با پسر کوچولوی تان کوبلن می دوزید، فرزندتان را درگیر نقش های جنستی خود می کنید. گذشته از تلاش برای شبیه کردن کودک غیر هم جنس تان به خود، گاهی هم به خاطر ناکامی هایی که در تعیین جنسیت فرزند با آن روبه رو شده اید، ممکن است مسیر را اشتباه بروید.

گاهی والدین به خاطر انتظاری که قبل از تولد فرزندشان نسبت به جنسیت او داشته اند، دچار چنین اشتباهاتی می شوند. پدری که همیشه آرزوی پسردار شدن داشته، ممکن است حتی با گذشت سال ها هم نتواند دختردار شدنش را بپذیرد و به همین دلیل همه رفتارهایی که فکر می کرده با فرزند پسر می تواند داشته باشد را در مقابل دخترش انجام دهد. چنین پدری احتمالا از اینکه به دیگران بگوید «دخترم مرد خانه است!» هم احساس غرور خواهد کرد، اما واقعیت این است که این موضوع در سال های آینده دخترش را با مشکلات فراوانی روبه رو خواهد کرد. اما چنین پدری فراموش می کند که نمی توانید خلأ نداشتن پسر را با پسرانه تربیت کردن دخترش جبران کند.