به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از وبسایت سی ان بی سی؛ کاهش بهای نفت قرار بود به افزایش درآمد قابل تصرف برای مصرف کنندگان تبدیل شود ولی به نظر می رسد، شرایط برخلاف این جریان حرکت می کند.

همه مصرف کنندگان آسیایی از بهای پایین نفت بهره نمی برند و علی‌رغم کاهش 70 درصدی بهای نفت باید بخشی از هزینه‌های دولت مانند یارانه و مالیات را متحمل شوند.

موسسه مالی بارکلیز انگلیس در جدیدترین مطالعات خود به تاثیر کاهش بهای نفت بر میزان درآمد مصرف کنندگان آسیایی پرداخته است. بر اساس این بررسی بهای نفت خام به دلیل تولید مازاد نیاز جهانی، نسبت به سال 2014 نزدیک به 70 درصد کاهش داشته است. این حرکت کاهشی بازار های جهانی را لرزاند؛ به گونه‌ای که خطر افزایش بدهی را در میان سرمایه گذاران و تولیدکنندگان نفت بیشتر کرد.

در معاملات امروز بازار جهانی نفت، بهای نفت معیار وست تگزاس اینترمدییت با 2 درصد افزایش به 30 دلار و 22 سنت و نفت برنت دریای شمال با 1.5 درصد پیشروی به 33 دلار و 50 سنت رسید که بالاترین سطح در فوریه 2016 بود. در همین حال بهای نفت در بازار خرده فروشی تا 35 درصد کاهش داشته است.

به عقیده تحلیلگران بارکلیز، این اختلاف قیمت به دنبال افزایش 44 درصدی بهای بنزین در کشورهای آسیا و اقیانوسیه است که بخش عمده آن به هزینه پالایش، مالیات، بازاریابی و توزیع باز می گردد. بخشی از درآمد ناشی از کاهش بهای نفت در این کشورها نیز صرف جبران زیان های ارزی دولت ها و شرکتهای نفتی می شود.

مصرف کنندگان در تایوان، تایلند و استرالیا بیشترین سود را از کاهش بهای جهانی نفت برده اند چرا که بازار سوخت در این کشورها رقابتی است و افزایش بهای سوخت، مصرف کننده را به سوی سوخت ارزان هدایت می کند. این در حالی است که مصرف کنندگان در چین، اندونزی و هندوستان کمترین بهره را از سقوط بهای نفت می برند؛ چرا که دولتها با استفاده از کاهش بهای نفت، تنها به پایین آوردن یارانه سوخت روی آورده اند و این به معنای کاهش هزینه های دولت‌ها است.