محمدرضا یوسفی نویسنده گروه کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص پیشینه قصه گویی در ایران گفت:در کشور ما و در اغلب کشور های جهان پدیده قصه گویی دوباره رایج شده است. با پیشینه ای که  قصه گویی در فرهنگ کل بشر داشته امروزه قصه گویی و برخی هنر های دیگر به سایه رفتند. از طرفی ترویج رسانه‌هایی همچون تلویزیون موجب اشغال جایگاه مادر بزرگ‌ها در قصه گویی شده و امر قصه گویی به تدریج در حال فراموشی است.

یوسفی در ادامه افزود:در طی این چند سال اخیر جشنواره های کیفی در آلمان و دیگر کشور ها سعی بر احیاء  قصه گویی داشتند ایران هم  به تبع  از آن سنت با پیشینه شگفت انگیز و قدیمی که دارد  به طور مجدد زنده می شود.این پدیده خوبی برای کودکان و والدین و مردم است،چون قصه گویی مبنای واژه شناسی و تخیل برای کودک است و تفاوت اساسی با کتاب و تصویر دارد.

این نویسنده با بیان داد و ستد فرهنگی بین قصه گویان خارجی گفت:بعد شفاهی قصه گویی موجب گسترش دایره واژگانی کودک می شود.با رعایت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بین المللی بودن جشنواره قصه گویی،قصه گویان خارجی برای انتقال تجربیات خود به  ما مسائل جدیدی را برای داد و ستد فرهنگ ایجاد کرده اند.البته این دادو ستد کمی ضعیف صورت گرفته شاید به دلیل تفاوت در زبان و عدم شناخت فرهنگ های متقابل باشد.

وی با اشاره به کسب تجربه از قصه گویان گفت:باید تجارب قصه گوهای غربی و خاورمیانه تدوین شود،چون قصه گویی هنری متکی به مسایل شفاهی است.تجربه های شخص قصه گو از  بی سوادی یا  با سوادی مهم تر است. مبنای گسترش قصه گویی نیز گردآوری همین تجربه هاست چون قصه ها باشرایط امروز مدام تغییرمیابند.

یوسفی ادامه داد:اگر روند تاریخی داستان ها را تبار شناسی کنیم متوجه می شویم که قصه ها در قرون و اعصار تحول محتوایی پیدا کرده اند و علت آن عبور قصه ها از دورانی به دوران دیگر است.با بازآفرینی قصه گوهای مختلف اشکال دیگری را از داستان ها می بینیم. داستان های فولکور با شرایط متفاوت تغییر می کنند و رویکردهای متفاوت هنری را همرا خود می آورند فرضا شخصیت گشتاسب در شاهنامه وقتی به قصه های فولکور می آید چون از بستر متون دیگر عبور می کند تبدیل به یک بتمن می شوند.عبور قصه ها از مقاطع اجتماعی  و تاریخی شخصیت‌های داستان را متحول می کند.

محمدرضا يوسفي نويسنده كتاب‌های كودكان و نوجوانان در پایان اظهار داشت: هنرمند یک گزارشگر نیست وقتی اثری را بازنویسی می کنیم خود به خود در آن دخل و تصرف خواهیم داشت این کار جبری و گریز ناپذیر است.



انتهای پیام/