این مهم‌ترین دلیلی است که باید همیشه گوشی هوشمند خود را همراه داشته باشید. مواقع اورژانسی بسیار مهم هستند و نباید آن‌ها را دست کم بگیرید. حتی اگر جوان و سالم هستید باید بدانید که مواقع اضطراری ممکن است برای هر کسی پیش بیایند. 

فرض کنید که تصمیم به دوچرخه سواری در منطقه‌ای خارج از شهر می‌گیرید و با خود می‌گویید که گوشی هوشمند بار اضافی است و بهتر است آن را در خانه جا بگذارم. این فرض منطقی به نظر می‌رسد. شما می‌خواهید یک روز را برای خود بگذرانید و از پاسخ به تماس‌های روزانه در امان باشید و به نوعی به خودتان آرامش روحی بدهید. اما بیایید فرض کنیم که شما ناگهان به زمین می‌افتید و پای شما می‌شکند. حالا هیچ‌کس نیست که به شما کمک کند و احتمالا برای مدت زمان نسبتا طولانی روی زمین می‌مانید تا شاید کسی شما را ببیند و البته اوضاع می‌تواند کمی تلخ‌تر از این هم باشد. 

البته شما می‌توانید از گوشی هوشمند خود برای خدمت به دیگران هم استفاده کنید. اگر یک فرد مسن دچار حمله قلبی شود و کسی در اطراف برای یاری نباشد، یک تماس به موقع با مرکز فوریت‌های پزشکی می‌تواند به مفهوم تفاوت بین مرگ و زندگی یک انسان باشد. 

اگر برای یک یا دو روز بدون گوشی هوشمند خود به جایی بروید، نوتیفیکیشن های زیادی روی هم جمع می‌شوند. این نوتیفیکیشن‌ها می توانند توییت‌ها، تماس‌ها، پیام‌های تلگرام و ایمیل‌های شما باشند. وقی برگردید باید به بسیاری از این نوتیفیکیشن‌ها پاسخ دهید. 

اما در این دو روزی که گوشی همراهتان نبوده است، بدون شک اوقات بیکاری داشته‌اید که می‌توانستید به این نوتیفیکیشن‌ها پاسخ دهید. از سوی دیگر اگرچه نیت اصلی شما این بوده است که مدتی را با آرامش و به دور از گوشی هوشمند خود سپری کنید ولی فکر این که ممکن است در طول این مدت چه کسانی با شما تماس گرفته باشند یا چه پیام‌های کاری مهمی برای شما آمده باشد که شما ندیده‌اید ممکن است شما را آزرده خاطر کند. 

تابحال برایتان پیش آمده تا با یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان که همیشه بالافاصله گوشی خود را بر می‌داشتند تماس بگیرید ولی این بار پاسخی از سوی آن‌ها نشنوید؟ در اکثر مواقع وقتی در چنین شرایطی قرار می گیریم، ذهن ما شروع به جستجوی دلایلی می کند که ممکن است فرد مقابل به خاطر آن‌ها قادر به پاسخگویی نبوده باشد. این به هیچ وجه احساس خوبی نیست و شما نباید اطرافیان خود را در چنین موقعیتی قرار دهید. این موضوع در مورد مادرانی که با عدم پاسخگویی فرزندانشان مواجه می‌شوند کمی وخیم‌تر نیز هست چرا که معمولا در این گونه شرایط بدترین اتفاقاتی که ممکن است برای  فرزندشان رخ داده باشد از جلوی چشم آن‌ها می‌گذرد. 

ظهور گوشی‌های هوشمند سبب شده است تا بتوانیم در هر لحظه از شبانه‌روز با یکدیگر در ارتباط باشیم و اگرچه که شاید شما از این نکته چندان دل خوشی نداشته باشید ولی این واقعیتی است که هر کسی که گوش هوشمند دارد باید با آن کنار بیاید. 

فرض کنید شما تصمیم می‌گیرید که آخر هفته به یک مسافرت کوتاه بروید و گوشی هود را هم همراهتان نبرید. شما یادتان می‌رود که به اطرافیانتان بگویید که کجا می‌روید و کم کم آن‌ها نگران می‌شوند. حتی اگر به آن‌ها بگویید که کجا هستید ولی گوشی همراه خود نداشته باشید باز هم آن‌ها نگران حال شما می‌شوند. 

اگر گوشی هوشمندتان همراه شما نباشد، خطر سرقت آن وجود دارد. هر چند که این روزها اگر گوشی همراهتان باشد هم امکان سرقت آن کم نیست ولی باز در این صورت شما بر اوضاع کنترل بیشتری دارید تا زمانی که اصلا گوشی همراهتان نباشد! 

اما در صورتی که گوشی شما در خانه باشد و به سرقت برود، علاوه بر این که نیاز به خرید گوشی جدیدی وجود دارد، بحث از دست دادن اطلاعات تماس دوستان، همکاران، اعضای خانواده و بسیاری از افرادی که شاید دسترسی دوباره به آن‌ها برای پیدا کردن شماره تماسشان مقدور نباشد نیز وجود دارد. 

اما ممکن است یکی از اعضای خانواده یا فامیل که قبلا الگوی باز کردن گوشی شما را دیده و از قضا آن روزی که شما گوشی را در خانه جا گذاشته‌اید آنجا حضور داشته و کنجکاو باشد که ببیند شما چه چیزهایی در گوشی خود دارید یا از روی دلسوزی بخواهد پاسخ برخی تماس‌ها یا پیام‌های شما را بدهد! در این صورت ممکن است خیلی از اطلاعات شخصی شما فاش شود. پس بهتر است حتما گوشی خود را همراهتان ببرید. 

 آیا شماره همه مخاطبان خود، ایمیل آن‌ها و آدرس منزل یا محل کارشان را بلد هستید؟ آیا می‌توانید به همه آن‌ها در صورتی که گوشی هوشمندتان همراهتان نباشد دسترسی داشته باشید؟ قبول کنیم که گوشی‌های هوشمند ما اطلاعات تمام مخاطبان ما را در خود ذخیر دارند و بدون این گوشی‌ها برقراری ارتباط و دسترسی به مخاطبانمان واقعا مشکل است. 

فرض کنید که بدون این که گوشی خود را همراه داشته باشید برای خرید از سوپر مارکت محل بیرون می‌روید و ناگهان یادتان می‌افتد که از مادر یا همسرتان در مورد خرید چیزی برای میهمانی شامی که امشب دارید سوالی بپرسید یا تصور کنید به مسافرتی می‌روید و می‌خواهید در مورد بیماری یا اتفاقی که برایتان رخ داده با عزیزانتان صحبت کنید، اگر گوشی هوشمندتان که اطلاعات تماس عزیزانتان در آن ثبت است را به همراه نداشته باشید، در این صورت کمی به مشکل بر می‌خورید. 

شما تصمیم می‌گیرید که بدون گوشی خود کارهای خود را مدریریت کنید. بنابراین برای تحویل لباس‌ها به خشک‌شویی می‌روید یا برای برای کوتاه کردن موهای خود به آرایشگر خود سر می‌زنید ولی قرار ملاقات مهمی دارید که از پیش تعیین دشه است و شما در نرم افزار یادآور گوشی هوشمند خود آن را طوری تنطیم کرده‌اید که یک ساعت قبل از قرار به شما اطلاع دهد. حالا جا گذاشتن گوشی در خانه به معنی از دست دادن قرار مهمی است که داشتید. 

در واقع دلیل اصلی این که شما نرم افزارهایی برای زمان بندی و یاداوری قرار ملاقات‌ها را دانلود و نصب می‌کنید این است که تصور اولیه خود شما هم همین این است که گوشی هوشمند شما همواره همراهتان است که قرار ملاقات‌های مهم را به شما یادآوری کند. 

حتی اگر چنین نرم‌افزارهایی نداشته باشید، وقتی گوشی هوشمند همراهتان باشدِ، شانس این را دارید که تماس‌هایی مرتبط با قرار ملاقاتتان با شما گرفته شود و به یاد جلسه مهم کاری که پیش رو دارید، بیفتید. فرض کنید تولد دوست شما باشد و شما گوشی خود را در خانه جا گذاشته باشید در این صورت اتفاق مهمی را از دست داده‌اید ولی در صورتی که گوشی همراهتان باشد با تماس‌ها و پیام‌های سایر دوستانتان که در حال آماده شدن برای رفتن به جشن تولد هستند به یاد این مراسم می‌افتید. 

Nomophobia‌ به ترس از دوری از موبایل اطلاق می‌شود. بله این واقعیت دارد. این مورد به عنوان یک فوبیای خاص پیشنهاد شده است تا به اختلالات ذهنی موجود در لیست انجمن روان پزشکی امریکا اضافه شود. در واقع کلمه Nomophobia از عبارت no-mobile-phone-phobia گرفته شده است. 

نوموفوبیا در واقع زمانی که گوشی هوشمند شما باتری کمی دارد، یا اتصال شما به اینترنت قطع می‌شود بخصوص زمانی که گوشی همراهتان نیست، به سراغتان می‌آید. البته این به این مفهوم نست که شما نوموفوبیا دارید بلکه در اکثر مواقع افراد وقتی گوشی هوشمندشان همراهشان نیست دچار نوعی دلواپسی می‌شوند. 

اگر تصمیم بگیرید برای رهایی از دنیای مجازی گوشی هوشمند خود را برای یک مسافرت کوتاه همراه نداشته باشید و بدون آن به سفر بروید احتمال این امر وجود دارد که در طول مسیر به هر دلیلی گم شوید و نیاز به پیدا کردن راه درست داشته باشید. 

البته شاید بخواهید در چنین مواردی خودتان راه را پیدا کنید و با کمی جستجو به مسیر درست باز گردید ولی معمولا در چنین شرایطی باید از دیگران مسیر را بپرسید و مرتب این کار ملال آور را تکرار کنید تا کم کم مسیر صحیح رسیدن به مقصد خود را بیابید. شاید لازم به ذکر نباشد و برای بسیاری از ما هم پیش آمده که کسانی هم که برای آدرس ما را راهنمایی می‌کنند سهوا یا عمدا مسیر اشتباهی را به ما می گویند که این خود بر پیچیده‌تر شدن شرایط می‌افزاید. 

وقتی جی‌پی‌اس و گوشی هوشمند در کنار شما باشند معمولا گم شدن بی معنی است، شاید گاهی اوقات فراموش می‌کنیم که فناوری چطور شرایط را برای ما آسان‌تر کرده است.