به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، 12 مرداد 1393 را می‌توان روزی عنوان کرد که قایقرانی بعد از چند سال درگیری، حاشیه و تعلیق بالاخره به آرامش رسید. غلامرضا امینی در این روز توانست وحید مرادی رقیب انتخاباتی‌ آن روزش و دبیر کنونی‌اش را پشت سر بگذارد و به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شود. امینی چون خود از اهالی قدیمی این رشته بود خیلی سریع توانست همه چیز را آرام کند و برای آینده قایقرانی برنامه‌ریزی داشته باشد؛ البته در این مسیر آثار دو سال تعلیق به قایقرانی ضربه‌هایی زد. سال 94 که دومین سال کاری امینی در فدراسیون قایقرانی بود با اینکه سال از دست رفتن سهمیه‌های المپیک در آب‌های آرام بود اما اتفاق‌های خوبی هم در رده‌های پایه افتاد که امیدوار کننده بود.
 
*آغاز پرامید
 
بعد از عملکرد خوب قایقران‌ها در بازی‌های آسیایی اینچئون این رشته نشان داد در صورت حمایت مسوولان می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد. در روزهایی که همه قایقران‌ها منتظر بودند تا مسوولان ورزش کشور طبق گفته‌های خودشان به رشته‌های پرمدال توجه کنند قایقرانی تنها ماند و تحت تاثیر بی‌توجهی‌ها قرار گرفت. با آغاز سال 94 فدراسیون بالاخره شرایط اردوهای خارجی را برای ملی‌پوشان مهیا کرد تا بتوانند در مسیر کسب سهمیه المپیک کارشان را خوب پیش ببرند. ملی پوشان امیدوارانه شروع کردند اما برخی اتفاق‌ها همه چیز را تحت تاثیر قرار داد.
 
*چگونگی توزیع سهمیه های المپیک
 
کسب سهمیه المپیک در کانو و کایاک دشوار است اما فدراسیون جهانی با تغییراتی در توزیع سهمیه‌ها شرایط را سخت تر کرد. در قوانین جدید سهمیه چند ماده در مسابقات جهانی میلان توزیع می‌شد و سهمیه برخی ماده های دیگر در مسابقات آسیایی. این موضوع از یک طرف می‌توانست هم به نفع ایران باشد هم به ضررش. در مسابقات جهانی بهترین قایق آسیایی سهمیه می‌گرفت یعنی ملی پوشان ما تنها باید با قایقران‌های آسیایی رقابت می‌کردند و از طرف دیگر شانس حضور این قایق‌ها در قهرمانی آسیا از دست می‌رفت چرا که دیگر سهمیه‌ای در این ماده در قاره توزیع نمی شد.
 
*میلان شهر پر اتفاق برای قایقرانی
 
ملی پوشان ایران بعد از حضور در سه کاپ جهانی در شرایط مطلوبی قرار گرفته بودند. فدراسیون تمام تلاشش را برای مهیا کردن شرایط مطلوب انجام داده بود و قایقران‌ها نیز در سه کاپ جهانی به آب زدند و راهی مسابقات جهانی شدند. رقابت های قهرمانی جهان و انتخابی المپیک در شهر میلان برگزار شد و ایران برای کسب سهمیه المپیک کایاک دو نفره، کایاک چهار نفره و کانوی تک نفره به آب زد. کسب سهمیه در این مسابقه خیلی دشوار بود اما سعید فضل‌اولی و علی آقامیرزایی در کایاک دو نفره و عادل مجللی در کانوی یک نفره شانس داشتند که در نهایت نتوانستند سهمیه بگیرند. البته سهمیه کایاک دو نفره از این مسابقات حذف و به قاره اضافه شد. این مسابقات آغاز برخی اتفاق‌ها در تیم ملی بود.
 
*قهر و ترک
 
پس از بازگشت تیم ملی از ایتالیا دو ملی پوش کایاک دو نفره ایران از تمرین‌ها قهر کردند. سعید فضل اولی و علی آقامیرزایی در تمرین‌های تیم ملی شرکت نکردند. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه فضل اولی تصمیم گرفت از ایران برود و در آلمان پناهنده شد. آقامیرزایی هم که آچار فرانسه تیم ملی است به اردوها بازگشت. تیم ملی خودش را در این روزها برای قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک آماده می‌کرد اما همانطور که ذکر شد ترکش های تعلیق دو ساله هنوز هم جسم این رشته را آزار می‌داد و تاثیر گذار بود. تیم ملی در مسیر کسب سهمیه المپیک شرایط مناسبی نداشت و فدراسیون هم دست تنها سعی داشت شرایط را بهتر کند؛ مسوولان دقیقا یک سال بعد از درخشش قایقران ها در بازی‌های آسیایی اینچئون سراغی از آنها نمی‌گرفتند.
 
*مصدومیت ستاره
 
یکی از خبرهای بد روزهای پایانی تابستان مصدومیت احمدرضا طالبیان ستاره قایقرانی ایران بود که شانس زیادی برای کسب سهمیه المپیک ریو داشت. او در جریان تمرین ها آسیب دید و از تیم ملی کنار رفت تا ورزشکاران دیگر بتوانند شانس‌شان برای المپیک را امتحان کنند. طالبیان که دیگر قید المپیک ریو را زده بود تصمیم گرفت برای آماده سازی راهی اروپا شود. او در لهستان اردو زد و 6 ماه بسیار خوب و درخشان را پشت سر گذاشت.
 
*ناکام در انتخابی المپیک
 
ملی‌پوشان ایران برای کسب سهمیه المپیک راهی اندونزی شدند. شرایط میزبانی اصلا خوب نبود و شرکت خارجی هم قایق‌های اشتباهی برای ملی‌پوشان ایران آورده بود. مشکلات قایقران‌ها با اتفاق‌های اندونزی جمع شد و ایران نتوانست به سهمیه المپیک برسد. ملی پوشان در مواد مختلف مدال‌های زیادی گرفتند اما در رشته‌های المپیکی ناکام شدند. در کایاک دو نفره سعید فضل اولی که نبود امین بوداغی در کنار علی آقامیرزایی پارو زد و ایران به مدال برنز رسید و سهمیه را از دست داد. فرزین اسدی هم که به جای طالبیان در کایاک یک نفره نشسته بود سوم شد و سهمیه نگرفت اما اصلی ترین شکست برای عادل مجللی بود که شانس اصلی کسب سهمیه بود اما سوم شد و به این هدف نرسید. در کنار پسران ایران می‌توان به ناکامی دختران هم اشاره ای داشت. هدیه کاظمی که چند ماه در چین بود و آرزو حکیمی در لهستان تمرین می کرد هیچ نتیجه‌ای نگرفتند و ناکام شدند.
 
*شانس زیاد برای رویینگ
 
پرونده آب‌های آرام برای المپیک بسته شد و فدراسیون تمرکز را روی رویینگ گذاشت تا این ورزشکاران بتوانند در سال 95 سهمیه بگیرند. آنطور که شرایط پیش رفته و با توجه به نحوه توزیع سهمیه‌ها می توان گفت ایران در رویینگ دو سهمیه خواهد گرفت. عاقل حبیبیان در تک نفره شانس اصلی کسب سهمیه برای ایران خواهد بود. ملی پوشان دختر ایران برای برگزاری اردو راهی هلند شدند و پسران نیز در اسپانیا اردو زدند تا دوباره فدراسیون نشان دهد برای ملی پوشانش تمام تلاشش را انجام می‌دهد.
 
*توجه به رده‌های پایه
 
با اینکه ملی‌پوشان آب‌های ارام در کسب سهمیه موفق نبودند اما تمرین‌هایشان به طور مستمر ادامه پیدا کرد. در کنار این موضوع فدراسیون استارت اردوهای نوجوانان و جوانان را نیز زد. بعد از دو سال تعلیق و سپس شرایط بحرانی فدراسیون تقریبا رده‌های پایه فراموش شده بودند که فدراسیون بالاخره برنامه‌هایش در این رده ها را نیز عملی کرد و با برگزاری جشنواره و فراخوان‌های مختلف تعداد زیادی از نوجوانان و جوانان با استعداد را به تیم ملی تزریق کرد. برنامه هایی که فدراسیون برای رده‌های پایه در نظر گرفت را می‌توان یکی از اتفاق‌های مهم سال 94 معرفی کرد.
 
منبع: ایسنا

انتهای پیام/