به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کار کسانی که ایده‌های خلاقانه دارند، همیشه جذاب است؛ به‌خصوص اگر این خلاقیت ها از مواد دورریختنی و به ظاهر به‌دردنخور باشد. یک نجار جوان هم با استفاده از این چوبهای به دردنخور میز و صندلی و کمد و جالباسی و .. می‌سازد. لوازمی که شاید فقط در فیلم ها و در خانه‌های جنگلی دیده باشید!

«علی چوبانی» ۳۶ساله نجار خلاق این تولیدات چوبی است. آقای چوبانی ۲۲ سال است که در این کار فعالیت دارد و حاصل این تجربه چندین ساله او منجر به خلاقیت در کار و البته از دست دادن چهارپنج سرانگشت دست او شده است. نجاری در خانواده آقای چوبانی موروثی بوده و همه در این حرفه مشغول به کار هستند. «ما هفت تا برادر هستیم که به همراه پدر همه در این کار مشغول هستیم. تقریبا هفت هشت ساله که ساخت لوازم جنگلی را شروع کردیم و ایده اصلی کار هم از خودم بود. از همان موقع مردم فوق‌العاده استقبال کردند و همین باعث شد که این کار ادامه دار باشد.»

کار آقای چوبانی یک فرق بزرگ با بقیه نجاران دارد و آن استفاده از اجزایی از درخت است که به نظر به‌دردنخور می‌رسند: «ما از چوب‌هایی استفاده می‌کنیم که معمولا به درد نمی‌خورند و پرت هستند؛  مثلا با چوبی که ده هزار تومان بیشتر ارزش ندارد، با یک طراحی ساده یک جالباسی یا جاشمعی یا حتی یک درختچه کوچک یا وسایل تزیینی می‌سازیم.»  

کار این نجار خلاق الگوی خاصی ندارد و همه مدلها ذهنی هستند. «کار ما الگوی خاصی ندارد. یعنی ما مثلا دو عدد جالباسی درست می‌کنیم اما وقتی کنار هم بگذارید شبیه هم نیستند؛ همان طور که دو درخت شبیه هم نیستند و شکل تنه و ریشه و شاخ  برگشان با هم متفاوت است. خیلی‌ها می خواستند از ما کپی کنند؛ اما در میانه راه کم آوردند و این به خاطر همین ذهنی بودن است و خود نجار باید تشخیص دهد که با شاخه‌ها و برگ و ریشه درخت چه کار کند و چه پر و بالی به آن بدهد که هم شبیه درخت باشد هم زیبا و کاربردی. حتی من و برادرهایم هم هر کدام در یک بخش حرفه‌ای هستیم. چون کار ما بخش بندی است و هر کسی یک بخش کار را انجام می‌دهد. یکی درختچه می‌زند، یکی جالباسی و کمد و دیگری سرویس خواب.»

کار ما از هدررفت چوب جلوگیری می‌کند

آقای چوبانی معتقد است کار او هم به‌صرفه است هم به اشتغال‌زایی کمک می‌کند. « معمولا شهرداری درختانی که خشک شده‌اند را قطع می‌کند و به با قیمت کمی مثلا هر تن دو میلیون تومان می‌فروشد و غالبا این چوبها به زغال تبدیل می‌شود و در نهایت آن دو میلیون تومان با یک میلیون ارزش افزوده سه میلیون تومان می‌شود؛ اما اگر این چوبها وارد کارگاه های شبیه ما شود، هم اشتغال‌زایی صورت می‌گیرد هم حداقل ده میلیون بر ارزش آن افزوده می‌شود و هم کاری هنری و باب میل مردم تولید می‌شود.»

خلاقیت آقای نجار به اینجا ختم نمی‌شود و او هنوز هم دv تولیدات چوبی خود نوآوری می‌کند. «کارهای جنگلی به دلیل شاخ و برگ داشتن شاید به درد خیلی لوازم نخورند؛ برای همین ما یک کار جدید انجام می‌دهیم و در آن چوب را با گاز می سوزانیم و چوب شکل برجسته پیدا می‌کند. رگه های چوب بیرون می‌زند و حالت قدیمی یه به اصطلاح روستیک پیدا می‌کند و شما کار را که می‌بینید، فکر می‌کنید متعلق به ده سال پیش است با اینکه همین الان درست شده است. این مدل را در اولویت گذاشتیم؛ چون مورد پسند همه بوده و کاربردی‌تر است. در کل کارهای جنگلی جنبه تزیینی بیشتری دارند و برای لوازمی مثل جاشمعی و جالباسی و اقلام اینچنینی مناسب‌تر است.»