انجنیر ذکریا ذکریا دیگر عضو مجلس گفت: "اعلامیه جنگ بهاری طالبان به معنی این نیست که این گروه توانمند شده‌اند؛ بلکه آنان سیر نزولی خود را در برابر نیروهای امنیتی افغانستان طی می‌کنند و در بهار و تابستان آینده بیشتر تضعیف خواهند شد". وی تاکید کرد: نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان هم‌اکنون دست بالایی در برابر طالبان دارند و اگر به این نیروها در صفوف جنگ امکانات مالی به موقع برسد و درست حمایت شوند؛ در بهار جاری برنده جنگ نیروهای افغانستان خواهند بود. به گفته وی؛ نیروهای دولتی افغانستان تا کنون به خوبی توانسته‌اند طالبان را سرکوب و از خاک افغانستان دفاع کنند.

محمد عمر در سال 1962 در روستای نوده ولایت قندهار زاده شد؛ اما طالبان می‌گوید ملا عمر در سال ۱۳۳۹ شمسی (۱۹۶۰ میلادی) در جنوب افغانستان و در روستایی به نام چاه همت در ولسوالی خاکریز ولایت قندهار به دنیا آمد و با این حساب آن طور که خود طالبان می‌گوید در سن ۵۵ سالگی درگذشته است. هرچند گزارش‌های دیگر حاکی است که او در زمان مرگ ۵۲ یا ۵۳ سال داشت.

در اوایل جهاد افغانستان علیه شوروی، ملاعمر به عنوان یک سرباز پیاده و عادیِ مجاهدین، دو هفته به پاکستان سفر کرد. گفته می‌شود در جریان یکی از جنگ‌ها یک چشم ملاعمر بر اثر برخورد ترکش زخمی شد و به شدت آسیب دید، وی بدون استفاده از مواد بیهوش کننده و ضد عفونی کننده، به وسیله چاقو این چشمش را درآورد و پلک‌هایش را به هم دوخت. پس از عقب‌نشینی ارتش شوروی از افغانستان، بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ ملاعمر امام مسجدِ یک روستا در ولایتی در غرب قندهار شد. در اکتبر ۱۹۹۴ ملاعمر، امیر یا رهبر طالبان شد. در ۱۹۹۶ اجلاس بزرگی که شورا خوانده می‌شد و متشکل از ۱۵۰۰ طالب دینی بود در قندهار برگزار شد و به ملا عمر لقب «امیرالمؤمنین» اعطا کرد. در نهایت در پی حملات ارتش آمریکا و همزمان نیروهای ائتلاف شمال (ناتو) در اکتبر ۲۰۰۱، حکومت تحت رهبری ملا عمر پس از مقاومت کوتاهی سقوط کرد.

در تاریخ چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴ (۲۹ ژوئیه ۲۰۱۵ میلادی) اداره امنیت ملی افغانستان مرگ ملاعمر، رهبر گروه طالبان را تأئید کرد. در بیانیه رسمی که از دفتر اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان منتشر شد، آمده بود که ملا عمر در آوریل ۲۰۱۳ میلادی در بیمارستانی در شهر کراچی درگذشته است. سخنگوی طالبان نیز مرگ وی را تأیید کرد و ملا اختر محمد منصور، فرد شماره دو این گروه، بعنوان رهبر جدید آن انتخاب شد. این تصمیم در جلسه چهارشنبه شب شورای طالبان گرفته شد. اما بستگان ملا عمر، از جمله پسر و برادر او، رهبری منصور را رد کردند و خواهان انتخابات جدید شدند.

درباره اینکه جنبش طالبان چگونه به وجود آمد و چه دست‌هایی در پشت آن وجود داشت، اجماع نظر وجود ندارد. بسیاری بر این باورند که این گروه در واکنش به آشفتگی و خلا قدرت بعد از خروج نیروهای شوروی بوجود آمد و آی اس آی، سازمان استخباراتی پاکستان بعد از آنکه توانایی بالقوه آنها را متوجه شدند، از این گروه حمایت کردند. اما بعضی دیگر از تحلیلگران این فرضیه را زیر سوال می‌برند و می‌گویند که طالبان بسیار پیشتر از آنکه ملا عمر به عنوان رهبر آنها تعیین شود، طراحی و ایجاد شده بود و خلا قدرت و آشفتگی اجتماعی در دهه 1990، در ظهور طالبان، حتی بیش از آنکه مقامات آی اس ای انتظار داشتند، نقش اساسی داشت.

با آنکه ملاعمر همواره یک چهره‌ای مبهم بوده است، و در ابهام اسرارآمیزی یکی از تندروترین جنبش‌های اسلامگرا رهبری کرد؛ اما فرمان‌هایی که از سوی طالبان صادر می‌شد، مبهم نبود بلکه کاملا صراحت داشتند. زنان از کار و رفتن به مکاتب منع شدند. استفاده از دستگاه‌های تلویزیون ممنوع بود. عکس برداری ممنوع شده بود و عکاسان در صورتی که جرات می‌کردند، دست به عکسبرداری بزنند، با تهدید زندان مواجه بود. طالبان همچنان موسیقی را منع کرده بودند و کسانی که از طریق مرز تورخم از پاکستان وارد افغانستان می‌شدند، با دستگاه‌های شکسته رادیو و تلویزیون استقبال می‌شدند که از تنه‌های درختی آویخته شده بود.

در غیبت رسانه‌ها، ملا عمر فقط با نقل‌قول‌های خود شناخته می‌شد که از طریق رادیو شریعت، که یگانه رادیو در کشور تحت حاکمیت طالبان بود، خوانده می‌شد. اما با آن‌هم، ملا عمر هرگز شخصا از طریق رادیو صحبت نکرد؛ بلکه این فقط "سنگر نیازی"، گوینده رادیو شریعت طالبان بود که پیام های مختصر رهبر طالبان را می‌خواند. روزی که طالبان کابل را فتح کردند، نیازی از جمله اولین دو نفری بود که برای انتشار پیام‌های طالبان به رادیو کابل رفتند؛ اما دیگر کارمندان این رادیو از بیم جان خود در خانه‌های خود ماندند. صدای نیازی، رهبر طالبان را به عنوان شخصیت مقدس و واجب‌الاطاعه معرفی می‌کرد.

گفته می‌شود، پس از سقوط طالبان در سال 2001 میلادی در تهاجم نیروهای ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا، ملا عمر بر پشت یک موتورسیکلت از سپین بولدک قندهار به طرف پاکستان فرار کرد. مقامات افغان و آمریکایی گفتند که وی در شهر کراچی پاکستان تثبیت موقعیت داده شده است و در همان زان بعضی گزارش‌ها منتشر شد که ظاهرا وی تحت حمایت سازمان استخباراتی پاکستان است؛ موضوعی که پاکستانی‌ها آن را رد کردند.