دلواپسی‌ها و حسرت‌های دنباله‌دار آقای بازیگر/ خانه سینما قادر به حل مشکل نیست
همچنان باید در خصوص نبود اراده دولتی و صنفی معقول و قوی در جهت بازنشستگی بازیگران و در کل اصل هنر حسرت بخوریم.
امین تارخ بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در حاشیه مراسم ختم هنرمند فقید ثریا حکمت ضمن ابراز تاسف از درگذشت این بازیگر توانمند کشورمان، گفت: تکرار برخی اتفاقات تلخ در مورد زندگی بازیگران یادآوری می‌کند که ما همچنان
باید در خصوص نبود اراده دولتی و صنفی معقول و قوی در جهت بازنشستگی
بازیگران و در کل اصل هنر حسرت بخوریم.
وی افزود: سال‌هاست که در مورد امنیت شغلی حوزه بازیگری فکر و تدابیری اندیشیده نشده. شاید خانه سینما هم آن چنان که باید و شاید بودجه لازم در اختیار ندارد و به تنهایی قادر به حل این موضوع نیست.
تارخ ادامه داد: رفع مشکلات بازیگران مستلزم اراده‌ای از جانب وزارت کار و رفاه اجتماعی یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بایستی عملی شود و در مورد آن فکری اساسی کرد تا هرسال یا هرماه شاهد از دست رفتن بازیگران، آن هم به این دلیل که سرپناهی ندارند و یا در معیشتشان به مشکل برمی‌خورند، نباشیم.
این بازیگر بیان کرد: در انجمن بازیگران با اندک توانمان سعی بر رفع مشکلات بازیگران داریم؛ اما این توان در مقابل دریای نیاز دوستان مستمری‌بگیر و مستمند عرصه بازیگری قطره است که برای آنها کارسازی واقعی ندارد.
بازیگر فیلم سینمایی «مادر» عنوان کرد: خاطرات تلخی در زمینه حمایت از بازیگران دارم. شاهد بودم زمانی بن خرید کالای دویست هزار تومانی به یکی از آنها دادیم او این بن را با مبلغ پایین تر به ریال تبدیل و استفاده کرده است. خود این تراژدی بزرگی برای عرصه هنر و بازیگری این مرز و بوم است.
بازیگر سذیال تلویزیونی «اغما» ادامه داد: البته اتفاقات و مشکلات موجود در عرصه بازیگری مقوله‌ای نیست که به وسیله این دولت یا سازمان سینمایی فعلی ایجاد شده باشد. به نظرم یک سابقه تاریخی دارد که می‌توان گفت توجه آنچنانی به آن نشده، امیدوارم مسئولان ما در این دوره که به آنها و فعالیت و قولشان امید داریم و دل بستیم، فکری به حال فضای بازیگری بکنند که دیگر شاهد بازیگر یا بازیگرانی نباشیم که از شدت افسردگی مزمن از دست رفته‌اند.
تارخ در بخش پایانی صحبت‌های خود در خصوص قانون امنیت شغلی در عرصه سینما خاطر نشان کرد: امنیت شغلی سال‌های سال است که در برنامه توسعه چهارم به تصویب دولت رسید و تبدیل به یک حکم و قانون قابل اجرا شد، اما هرگز پیگیری و اجرایی نشد. ما قانون‌های زیادی داریم اما اجرای قوانین آن طور که باید نیست.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
