به گزارش خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ فیلم سینمایی «کفشهایم کو؟»، آخرین ساخته کیومرث پوراحمد سال گذشته در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور یافت و توانست نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای رضا کیانیان شود.
«کفشهایم کو؟» با ریتمی کند به سوژه تلخ آلزایمر می‌پردازد و با استفاده از تجربه شخصی کارگردانش توانسته است این معضل را در قالب درامی باورپذیر به تصویر بکشد؛ فیلم شریفی که با دغدغه شخصی تولید شده است و بدون زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی تلاش می‌کند بر جامعه ایرانی تاثیرگذار باشد.
این فیلم در طول برگزاری جشنواره با بازخوردهای مختلفی از سوی منتقدان و تماشاگران روبرو شد؛ کسانی که فیلم را پسندیده بودند، تمام قد از آن دفاع می‌کردند و عده‌ای هم با نقدهای بی‌محابا «کفشهایم کو؟» را یکی از ضعیف‌ترین کارهای کیومرث پوراحمد می‌دانستند.
به نظر می‌رسید حضور چند چهره سینمایی مثل بهاره کیان‌افشار، مجید مظفری و مینا وحید در کنار بازی درخشان رضا کیانیان در «کفشهایم کو؟» باعث شود که این فیلم در اکران عمومی فروش قابل قبولی داشته باشد ولی در عمل شرایط جور دیگری رقم خورد.
«کفشهایم کو؟» آن چنان در گیشه با مشکل مواجه شد که بازیگران آن برای کمک به فروش فیلم به طور مداوم در پردیس‌های مختلف سینمایی حضور پیدا کردند تا از این طریق باعث جذب بیشتر مخاطب برای تماشای فیلم شوند؛ اما این راه هم افاقه نکرد و «کفشهایم کو؟» در رده آخر فروش فیلم‌های اکران نوروزی باقی ماند.
علی قائم‌مقامی تهیه‌کننده کار شرایط نابرابر فیلم‌ها در اکران نوروزی را دلیل فروش کم این فیلم می‌داند؛ اما به نظر می‌رسد که حتی عوامل «کفشهایم کو؟» به فروش خوب این فیلم خیلی امیدوار نبودند.
چندی پیش فرید مصطفوی یکی از نویسندگان سناریوی «کفشهایم کو؟» در گفتگو با خبرنگار ما عنوان کرد: سینمای ایران فضای غیرقابل پیش‌بینی دارد و معمولا پیش‌بینی‌ها تحقق پیدا نمی‌کند؛ به همین دلیل نمی‌توانم از اکران این فیلم پیش‌بینی خاصی داشته باشم و فقط امیدوارم بازخورد خوبی داشته باشد.
وی افزود: در هر صورت ما کار خودمان را کردیم و قضاوت در مورد خوب یا بد بودن فیلم بر عهده ما نیست؛ امیدوارم فضای خوبی برای اکران «کفشهایم کو؟» فراهم شود و شاهد استقبال خوب تماشاگران از این فیلم باشیم.
همچنین بهاره کیان‌افشار از بازیگران این فیلم در خصوص پیش‌بینی‌اش راجع به فروش «کفشهایم کو؟» به خبرنگار ما گفته بود: این فیلم در جشنواره فجر دو جور بازخورد داشت؛ عده‌ای از تلخی موضوع دردناک آلزایمر تأثیر گرفته بودند، فیلم را دوست داشتند و احساس می‌کردند که داستان خیلی به زندگی نزدیک است؛ بعضی هم معتقد بودند، روایت فیلم حال درست و مقدمه و مؤخره خوبی نداشته است؛ بازی در نقش یک بیمار آلزایمری از تصورشان دور بود و فکر می‌کردند نباید به این میزان عصبی باشد.
وی در ادامه توضیح داد: به هر حال معضل آلزایمر بسیار تلخ و دردناک است و شاید بدترین بیماری باشد که عزیز هر کس می‌تواند به آن مبتلا شود؛ به نظرم باید به این فیلم خالصانه‌تر نگاه کرد و امیدوارم اکران خوبی داشته باشد.
به هر حال دلیل فروش کم «کفشهایم کو؟» هر چه که باشد نمی‌توان اشتباه تاکتیکی تهیه‌کننده این فیلم را در انتخاب زمان نامناسب برای اکران عمومی نادیده گرفت؛ چرا که تجربه نشان داده است در ایام نوروز مخاطبان سینما بیشتر به دنبال تماشای فیلم‌هایی با حال و هوای طنز هستند که حضور دو فیلم کمدی جذاب در اکران نوروزی و فروش خوب این دو فیلم گواهی بر این مدعی است.
اما واقعیت این است که در سال‌های گذشته برخی فیلم‌های تلخ و با ریتم کند توانستند در اکران نوروزی به فروش خوبی دست پیدا کنند و فضای کلی «کفشهایم کو؟» نمی تواند دلیل قانع کننده‌ای برای شکست این فیلم در گیشه باشد.
با این اوصاف اگر قدری در دنیای اخبار جستجو کنیم این سوال به ذهن متبادر می‌شود که چرا کسی از فروش کم «کفشهایم کو؟» تعجب نکرد؟
به نظر می‌رسد همه پذیرفته‌اند که کارگردان «کفشهایم کو؟» یک اثر شخصی برای دل خود تولید کرده و از ابتدا به دنبال فروش بالا برای این فیلم نبوده است.
اما بهتر است مطرح‌کنندگان این تئوری قدری منصف باشند و به این موضوع فکر کنند که اگر «کفشهایم کو؟» در فصل دیگری به نمایش درمی آمد باز هم با چنین شرایطی روبرو می شد؛ به نظر می رسد پاسخ به این سوال کار آسانی نباشد.
و مَن اَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ رُضِیَ بِهِ حَکَما لِغَیرِهِ «امام صادق (ع)»
گزارش از: مجید افشاری
انتهای پیام/
