به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، بخاطر هضم آسان و آهن و پروتئین عدس، خوردن روزانه آن به عملکرد بدن کمک می کند و جلوی بیماری های عفونی را می گیرد.

به گفته کارشناسان تغذیه، عدس یکی از بهترین راه های تامین پروتئین کم چربی برای بدن ما است که سرشار از مواد معدنی، ویتامین ها، آنتی اکسیدان و فیبر است و خوردن روزانه آن می تواند به تقویت و بهبود قوای جسمانی ما منجر شود.

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد. یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است. بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد.

 عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند.
عدس منبع غنی پروتئین گیاهی است؛ به طوری که مقدار پروتئین موجود در ۱۵گرم عدس، بسیار بیشتر از ۱۵ گرم گوشت گاو است.

عدس حاوی اسیدهای آمینه مختلف، ویتامین‌های گوناگون از جمله ویتامین B و مواد معدنی‌ای همچون آهن، کلسیم و فسفر است.

عدس منبع بسیار خوبی از فیبرهای کاهش دهنده کلسترول‌اند که نه تنها کمک به کاهش کلسترول می‌کنند بلکه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یک وعده غذایی جلوگیری می‌کنند.

عدس ها همچنین حاوی ۶ ماده معدنی مهم، ۲ ویتامین B و همچنین پروتئین بدون، چربی می‌باشند.

به علت داشتن آهن، برای رفع کم‌خونی و افزایش شیر مادران شیرده مفید است.

عدس، لعاب‌دار است و به همین علت مصرف آن برای ناراحتی‌های روده‌ای توصیه می‌شود.
عدس را در کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند.

برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید.

برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید.


عدس ها مثل دیگر حبوبات غنی از فیبرهای غذایی هستند چه از نوع قابل جذب و چه از نوع غیر قابل جذب. فیبرهای قابل جذب،یک ماده ژله مانندی در دستگاه گوارش ایجاد می‌کنند که سبب دفع صفرا (حاوی کلسترول ) می‌گردد و آن را به خارج از بدن می‌برد.

فیبر غیر قابل جذب عدس نیز نه تنها کمک به افزایش مقدار مدفوع و جلوگیری از یبوست می‌کند بلکه کمک به جلوگیری از بیماری های گوارشی مانند سندرم روده‌ای تحریک پذیر و التهاب روده‌ای نیز می‌کند.

مصرف عدس در سلامتی قلب نقش به سزایی دارد. این نقش نه تنها به دلیل فیبرهای موجود در عدس بلکه بعلت مقادیر قابل ملاحظه‌ای از فولات ( Folate) و منیزم آن است.

عدس به شما انرژی برای سوزاندن می‌دهد در حالی که قندخون را تثبیت می‌کند. فیبر قابل جذب علاوه بر تأثیرات مفید روی سیستم گوارشی و قلب، به تنظیم مقدار قندخون نیز کمک می‌کند. اگر شما مقاومت به انسولین، کاهش قندخون یا دیابت دارید، گیاهان بُنشنی مثل عدس برای تنظیم قند خون مؤثر هستند که انرژی پایداری را باعث می‌شوند.

آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بهترین غذاست.

مصرف عدس مخصوصاً برای خانمهایی که در سنین باروری و دوران بارداری هستند و در معرض کمبود آهن هستند، ایده بسیار مناسبی است. فراموش نکنید که کمبود آهن باعث کم خونی می شود که برای مادر خوب نیست چون نوزاد بعد از بدنیا آمدن از شیر مادر تغذیه می کند.

پماد در عدس با سرکه برای رفع ترک دست و پا که به علت سرما عارض شده سودمند است.
عدس را می توان به عنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز موثر است.

آرد عدس بوداده تشنگی را قطع می کند، معده را نیرو می بخشد صفرا را خاموش و هیجان خون را فرو می نشاند و حرارت را خاموش می کند.

دارای مقدار زیادی اسیدفولیک است و مطابق توصیه های انجمن سلامتی ایالات متحده، مصرف 400 میکروگرم اسیدفولیک برای خانم هایی که باردار هستند ضروری است و اکثر بانوان این مقدار را مصرف نمی کنند.

 البته زیاده روی در هر چیز مضر است و زیاده روی در عدس باعث  غلظت خون  می شود و جریان خون را در رگ های باریک کُند می کند و ممکن است موجب کم شدن قوه بینایی، سوزش ادرار، قولنج، ناراحتی های عصبی، بند آمدن قاعدگی و درد و شدت بواسیر شود. به همین جهت معمولاً عدس را با روغن کنجد یا روغن بادام و سرکه و سایر مخلفات دیگر طبخ کرده و می خورند.


 
نقل شده پیغمبر اکرم (ص) فرمود: «عدس بخورید زیرا عدس، دانه مبارک و مقدسی است که رقّت قلب می آورد و اشک را زیاد می کند و هفتاد پیامبر که آخرین شان عیسی بن مریم است، آن را مبارک دانسته اند.»

و نیز نقل شد امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: «خوردن عدس، دل را نازک می کند و اشک را جاری می سازد.»

یکی از بنی اسرائیل از سنگدلی و کمی اشک خود به خداوند متعال شکایت کرد. خداوند به وسیله پیغمبری برای او وحی فرستاد که عدس بخور. او نیز چنین کرد. دلش نازک شد و اشکش جاری گردید.

دانه عدس دارای ویتامین های «آ»، «ب»، «ث»، «پ پ»، «6B» ،«2B» ،«1B» و فلزاتی چون آهن و کلسیم و از همه بیشتر فسفر می باشد و از آلبومین، هیدرات دوکربن، چربی، آب، سلولز، پتاسیم، منیزیم، ترکیب پروتئین، تریپتونان، ترهئونین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، میتونین، سیستین، فنیل آلانین، نیروزین و والین برخوردار است.

انتهای پیام/و