سَجَدَ لَكَ سَوَادِي وَ خَيَالِي وَ آمَنَ بِكَ فُؤَادِي هَذِهِ يَدَايَ وَ مَا جَنَيْتُهُ عَلَى نَفْسِي‏

سجده كند براى تو سراپاى وجودم و خيالم و معتقد است به تو دلم اين است هر دو دستم و هر چه جنايت كردم بر خودم

يَا عَظِيمُ (عَظِيماً) تُرْجَى (يُرْجَى) لِكُلِّ عَظِيمٍ‏

اى بزرگوارى كه اميد به اوست براى هر بزرگى

اغْفِرْ لِيَ الْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِيمَ إِلاَّ الرَّبُّ الْعَظِيمُ‏

 بيامرز برايم گناهان بزرگ را زيرا گناه بزرگ را جز پروردگار بزرگ نمى ‏آمرزد

پس بلند كرد سر خود را و دوباره برگشت به سجده و شنيد عايشه كه مى ‏گويد

أَعُوذُ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَضَاءَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ انْكَشَفَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ‏

پناه مى ‏برم به نور وجه تو كه روشنى گرفت از آن آسمانها و زمينها و برداشته شد بدان تاريكي ها

وَ صَلَحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ مِنْ فُجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ‏

و به شد و اصلاح يافت بر آن كار اولين و آخرين از ناگهانى عذابت و از تحويل و از جا شدن عافيتت و از زوال نعمتت

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي قَلْباً تَقِيّاً نَقِيّاً وَ مِنَ الشِّرْكِ بَرِيئاً لاَ كَافِراً وَ لاَ شَقِيّاً

بار خدايا روزى من كن دلى پرهيزگار و پاك و از شرك بيزار نه كافر و نه بدبخت

پس بر خاك نهاد دو طرف روى خود را و گفت‏

عَفَّرْتُ وَجْهِي فِي التُّرَابِ وَ حُقَّ لِي أَنْ أَسْجُدَ لَكَ‏

گذاشتم روى خود را بر خاك و مرا سزاست كه سجده كنم برايت

پس همينكه خواست رسول خدا صلى الله عليه و آله برگردد شتافت عايشه به سوى رختخواب خود پس رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد به رختخواب او و شنيد كه نفس بلند مى ‏زند فرمود چيست اين نفس بلند آيا ندانسته ‏اى كه چه شبى است امشب اين شب نيمه شعبان است كه در آن قسمت مى ‏شود روزى ‏ها و در آن نوشته مى ‏شود اجلها و در آن نوشته مى ‏شود روندگان به حج و بدرستى كه خداى تعالى مى ‏آمرزد در اين شب از خلق خود بيشتر از عدد موهاى بزهاى قبيله كلب و مى ‏فرستد خداى تعالى ملائكه خود را از جانب آسمان به سوى زمين در مكه‏.

وَ يُستَحَبُّ زِيارَتُهُ عَلَيهِ السَّلامُ فيِ كُلِّ زَمانٍ وَ مَكانٍ وَ الدُّعَاءُ بِتَعجِيلِ الفَرَجِ عِندَ زِيَارَتِهِ،

و زيارت آن حضرت در هر زمان و مكان و دعا براى تعجيل فرج آن حضرت به هنگام‏ زيارتش مستحبّ است،

وَ تَتَأَكَّدُ زِيَارَتُهُ فِي السِّردابِ بِسُرَّ مَن رَأى وَ هُوَ المُتَيَقَّنُ ظُهُورُهُ وَ تَمَلُّكُهُ،

و زيارت آن حضرت در سراب شهر سامّراء تاكيد بيشترى دارد، و اوست كه ظهور و فرمانروايى‏ اش‏ يقينى است،

و َأَنَّهُ يَملَأُ الأَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً كَمَا مُلِئَت ظُلماً وَ جَوراً

 و اوست كه زمين را پر از عدل‏ و داد مى‏ كند، چنان‏كه از ستم و بيداد پر شده است.