به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،لباسی را که لکی از چربی دارد بر میدارم، فروشنده به سمتم می آید و میگوید:تمام لباس های ما استوک (اجناس آسیب دیده در تولیدی و کارخانه) هستند... ما جنس دست دوم نداریم.

لک روی لباس را نشانش میدهم و باز هم منکر دست دوم بودن آن میشود. اما پسر جوانی که در همان مغازه کار میکند صادقانه جوابم را میدهد:همه این لباس ها دست دوم اند... از اروپا به پاکستان و از آنجا به زاهدان می آید. ما هم از چهارراه رسولی در زاهدان  به تهران می آوریم و بعد از فرستادن به اتوشویی در مغازه میفروشیم .

فروشنده جوان این را هم گفت که تقریباً مشتری‌هایشان ثابت هستند و حتی لباس های مجلسی شان را از فروشگاه آن‌ها میخرند.

تجربه ثابت کرده کلید واژه‌هایی مثل ارزان سرا، حراج و... برای اقشار مختلف هر جامعه‌ای از وسوسه انگیزترین کلمات هستند؛ اما در این میان تاناکورا دنیای دیگری دارد. رنگ و لعاب اجناس تاناکورا یا همان پوشاک دست دوم و زهوار در رفته خارجی، همان کلمه ارزان اما با کیفیت و یا برند هایی است که فروشندگان به آن نسبت میدهند و کم نیستند کسانی که با همین بهانه سبدها و رگال های این مغازه ها را زیر و رو میکنند.

وقتی وارد  یکی از همین فروشگاه های تاناکورا  شدم خانم جوانی را دیدم که داشت لباس‌ها را برای شکار کردن یک مورد بی‌نقص و فوق العاده زیر و رو می‌کرد. ظاهراً این خانم مشتری حرفه‌ای این جور مغازه‌ها بود.

خانم جوان میگوید: سال هاست از تانا استفاده می‌کنم (منظورش همان تاناکورا است!) اما به تمیز بودن آن ها  اطمینانی نیست به همین دلیل هر لباسی را که میخرم دو بار با آب جوش و نمک میجوشانم و بعد میشویم.

یکی از دلایل منع استفاده از پوشاک دست دوم توسط پزشکان، احتمال انتقال بیماری‌های پوستی از جمله ی اگزما، کهیر، حساسیت و... است؛ بیماری هایی که گاه برای مداوا و ریشه کن شدن‌شان بیمار باید زمان و هزینه بسیاری صرف کند، یعنی چیزی معادل چند برابر خرید چند دست لباس نو. با این وجود چرا باز هم می‌بینیم که مردم از این فروشگاه‌ها خرید می‌کنند؟

مادری که همراه دو دختر جوانش رگال شلوار های جین را زیر و رو میکند، میگوید:دخترانم دوست دارند لباس هایشان مارک و خارجی باشد، لباس های  اینجا، هم ارزان و هم به قول فروشنده اروپایی و آمریکایی‌ هستند.

هیچ ضمانتی وجود ندارد که صحبت های فروشنده صحت داشته باشد البته حتی‌ اگر این چنین هم تصور کنیم فارغ از خطرات احتمالی در زمینه بهداشت خریداران، طرز فکر این خانواده و بسیاری از خریداران تاناکورا به مثابه چاقویی است که چرخ تولیدات داخلی را پنچر می‌کند و اقتصاد جامعه را چه در حوزه خرد و چه کلان، با مشکل مواجه کرده است.

این گشت و گذار در فروشگاه های اصطلاحاً تاناکورا و گپ و گفت با خریداران و فروشندگان آن‌ها در حالی است که کمسیون قاچاق کالا و ارز چند روز پیش از منع فروش اجناس تاناکورا و جمع آوری آن‌ها خبر داده بود.

البته مطرح شدن چنین صحبت‌هایی برای اولین بار نبوده و پیش تر از این هم بارها و بارها  اولتیماتوم هایی در این مورد از طرف مسئولان به گوش ما و حتی خود فروشندگان رسیده بود . امابه نظر می‌رسد این بار هم مثل دفعات قبل، همه چیز در حد حرف و اعلام خبری آن باقی مانده و هیچ مسئولی با وجود آنکه از تبعات منفی فروش این اجناس آگاه است، همتی برای عملی کردن آن ندارد.

به هر حال موقع خروج از فروشگاه با کمال تعجب متوجه شدم که آن خانم جوانی که با او برخورد کردم و می‌گفت معمولا تمام پوشاکش تانا است ، تنها در همین نوبت حدود 400 هزار تومان پوشاک تاناکورا خریداری کرده اما آیا بهتر نبود این پول به جای صرف شدن بابت خرید البسه های اهدایی از سوی اروپاییان به کشور هایی چون پاکستان و...، به جیب تولید کننده‌های داخلی خودمان می‌رفت؟

انتهای پیام/