رونمایی از مسیر اثاثکشی بین همراه اول و ایرانسل
مشترکانی که به دنبال خرید سیم‌کارت جدید و استفاده از خدمات اپراتوری دیگر هستند، چند روز تأمل کنند و با تَرابُرد همسفر شوند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شمارش معکوس اجرای طرح ملی ترابردپذیری شماره‌های موبایل با اعلان رسمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات آغاز شد تا ایرانیان برای اولین بار طعم اثاثکشی بین اپراتوری را بچشند.
مشترکان موبایلی که تا پیش از این در فکر مهاجرت به همراه اول یا ایرانسل با خریدن سیم‌کارتی جدید بودند اندکی تأمل کنند، مدیران ارتباطی کشور شدیدا مشغول کار هستند.
مدیران عالی، میانی و عملیاتی شدیدا به دنبال جبران عقب ماندگی 16-17 ساله به نسبت دنیا و 10-11 ساله از زمان آغاز به کار اپراتور دوم ارتباطی در حوزه ترابردپذیری شماره‌ها هستند.
طرحی که تماما در خدمت مشترکان ارتباطات سیار خواهد بود و با امکان جابجایی شماره در اپراتورهای مختلف فارغ از اینکه سرشماره مربوط به همراه اول باشد یا ایرانسل، زمینه حفظ نامبرینگ را هم فراهم می‌کند.
دامنه شمول طرح ترابردپذیری شماره‌ها (number portability) در دنیا، ارتباطات ثابت را هم پوشش می‌دهد اما از آن جهت که رقابت جدی در حوزه شماره‌های فیکس کشور بین اپراتورهای ثابت وجود ندارد شاید در آینده با فعال شدن سرشماره گروه شرکت‌های خدمات ارتباطات ثابت (FCP)، شاهد گسترش دامنه ترابردپذیری شماره‌های موبایل به حوزه ارتباطات ثابت (Local number portability) هم باشیم.
وزارت ارتباطات با گذشت قریب به یک سال و نیم از طرح موضوع ترابردپذیری، قرار است طبق وعده وزیر مربوطه اواخر این هفته یا اوایل هفته آتی این طرح را رونمایی کند.
بنابراین اگر از جمله افرادی هستید که دوست دارید خدمات دیگر اپراتورها را هم تست کنید باید اینطور بگوییم که تَرابرد می‌تواند تُرا ببرد.
ترابرد دقیقا می‌تواند شما را به اپراتور مورد نظرتان ببرد بدون اینکه نیازی به تغییر شماره یا خرید سیم‌کارتی جدید داشته باشید.
سیم‌کارت فعلی‌تان تا چند روز آینده در قالب قوانین و مقررات خاص دولت و با هزینه‌هایی مشخص، قادر به سفری توریستی در سایر اپراتورهای موبایل خواهد بود.
پیش از این به تجربه هندوستان در اجرای طرح مذکور با وسعت یک میلیارد مشترک موبایل اشاره و گفته شد که رگولاتوری این کشور در اوایل سال 2011 اقدام به پیاده‌سازی معماری مهاجرت بین اپراتوری با حفظ شماره کرد.
در آن کشور با توجه به تنوع طلبی مشترکان موبایل، 15 اپراتور اعتباری وجود دارد که نرخ مهاجرت در آنها بسیار بالاست.
مشترکان اعتباری هند 96 درصد کل مشترکان موبایل این کشور را شامل می‌شوند و با توجه به اینکه سیل مهاجرت روزانه بالایی در شبکه‌های اپراتوری دارند، MNP در آنجا اجرا شد.
این معماری سیستمی تاکنون در بیش از 70 کشور دنیا در حوزه ارتباطات سیار پیاده‌سازی شده و در کشوری مانند هند که مشترکان کمی در بخش دائمی دارد، ناکارا بوده است زیرا تغییر اپراتور برای مشترکان اعتباری چندان هزینه‌ای ندارد و اغلب دائمی‌ها مهاجرت می‌کنند.
در امریکا با توجه به ظرفیت 98 میلیونی اتصالات خانگی از طریق خطوط سیمی کمی متفاوت است. چنین ظرفیتی 80 درصد از مجموع خانوارهای ایالات متحده را پوشش می‌دهد.
تنوع طلبی هندی‌ها در استفاده از سرویس اپراتورهای مختلف به واسطه حضور خیل عظیمی از اپراتورهای اعتباری بود که نهایتا خرید خدمت، هزینه‌ای را برای مشترک نهایی در بر نداشت اما این در حالی است که امریکا با داشتن 78.3 درصد مشترک دائمی، تجربه ترابردپذیری متفاوتی داشته است.
در امریکا مدل‌های مختلفی از قرارداد بین مشترک و اپراتور تعریف می‌شود تا میزان جابجایی به حداقل کاهش یابد؛ قطعا هر چه مشترک به سرویس دهنده خود وفادارتر باشد و تضمین استفاده بلند مدت از خدمات را بدهد از سوبسیدهای ویژه‌ای بهره‌مند خواهد شد.
در حالیکه میزان فروش گوشی‌های چند سیم‌کارته در هند ظرف سه ماهه دوم 2009 تا مدت زمان مشابه 2010 از یک به 38.5 درصد رسید اما مشترکان امریکایی اغلب از یک گوشی با قابلیت پشتیبانی از یک سیم‌کارت استفاده می‌کنند و تغییر اپراتور را کاری هزینه‌بر می‌دانند.
چنین ابتکاری (خدمات باندلینگ) در بخش ارتباطات سیار امریکا منجر به افزایش آرپو (درآمد حاصل از سرویس‌دهی به یک مشترک) سود اپراتورها شده است. آمارهای رسمی نشان می‌دهد که آرپو برای اپراتورهای هندی 3.10 دلار و امریکایی 50 دلار است.
لذا با مقایسه تجربه این دو کشور در بخش ارتباطات سیار، به وضوح مشخص است که حجم و گستردگی بازار ملاکی برای موفقیت یا عدم موفقیت ترابردپذیری نیست و در نهایت میزان مشترکان دائمی و اعتباری یک کشور است که موفقیت یا عدم موفقیت MNP را تصویر می‌کند.
نرخ ترابردپذیری در امریکا به اندازه 20 درصد کل مشترکان این کشور است در حالیکه این آمار برای دومین کشور پرجمعیت دنیا (هند) حدود پنج درصد است.
مشترکان اعتباری به واسطه هزینه کم سیم‌کارت‌ها، ترجیح می‌دهند برای تغییر اپراتور از سیم‌کارت دیگری استفاده کنند در حالیکه مشترکان دائمی بیشتر به سراغ ترابرد می‌روند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
مشترکان موبایلی که تا پیش از این در فکر مهاجرت به همراه اول یا ایرانسل با خریدن سیم‌کارتی جدید بودند اندکی تأمل کنند، مدیران ارتباطی کشور شدیدا مشغول کار هستند.
مدیران عالی، میانی و عملیاتی شدیدا به دنبال جبران عقب ماندگی 16-17 ساله به نسبت دنیا و 10-11 ساله از زمان آغاز به کار اپراتور دوم ارتباطی در حوزه ترابردپذیری شماره‌ها هستند.
طرحی که تماما در خدمت مشترکان ارتباطات سیار خواهد بود و با امکان جابجایی شماره در اپراتورهای مختلف فارغ از اینکه سرشماره مربوط به همراه اول باشد یا ایرانسل، زمینه حفظ نامبرینگ را هم فراهم می‌کند.
دامنه شمول طرح ترابردپذیری شماره‌ها (number portability) در دنیا، ارتباطات ثابت را هم پوشش می‌دهد اما از آن جهت که رقابت جدی در حوزه شماره‌های فیکس کشور بین اپراتورهای ثابت وجود ندارد شاید در آینده با فعال شدن سرشماره گروه شرکت‌های خدمات ارتباطات ثابت (FCP)، شاهد گسترش دامنه ترابردپذیری شماره‌های موبایل به حوزه ارتباطات ثابت (Local number portability) هم باشیم.
وزارت ارتباطات با گذشت قریب به یک سال و نیم از طرح موضوع ترابردپذیری، قرار است طبق وعده وزیر مربوطه اواخر این هفته یا اوایل هفته آتی این طرح را رونمایی کند.
بنابراین اگر از جمله افرادی هستید که دوست دارید خدمات دیگر اپراتورها را هم تست کنید باید اینطور بگوییم که تَرابرد می‌تواند تُرا ببرد.
ترابرد دقیقا می‌تواند شما را به اپراتور مورد نظرتان ببرد بدون اینکه نیازی به تغییر شماره یا خرید سیم‌کارتی جدید داشته باشید.
سیم‌کارت فعلی‌تان تا چند روز آینده در قالب قوانین و مقررات خاص دولت و با هزینه‌هایی مشخص، قادر به سفری توریستی در سایر اپراتورهای موبایل خواهد بود.
پیش از این به تجربه هندوستان در اجرای طرح مذکور با وسعت یک میلیارد مشترک موبایل اشاره و گفته شد که رگولاتوری این کشور در اوایل سال 2011 اقدام به پیاده‌سازی معماری مهاجرت بین اپراتوری با حفظ شماره کرد.
در آن کشور با توجه به تنوع طلبی مشترکان موبایل، 15 اپراتور اعتباری وجود دارد که نرخ مهاجرت در آنها بسیار بالاست.
مشترکان اعتباری هند 96 درصد کل مشترکان موبایل این کشور را شامل می‌شوند و با توجه به اینکه سیل مهاجرت روزانه بالایی در شبکه‌های اپراتوری دارند، MNP در آنجا اجرا شد.
این معماری سیستمی تاکنون در بیش از 70 کشور دنیا در حوزه ارتباطات سیار پیاده‌سازی شده و در کشوری مانند هند که مشترکان کمی در بخش دائمی دارد، ناکارا بوده است زیرا تغییر اپراتور برای مشترکان اعتباری چندان هزینه‌ای ندارد و اغلب دائمی‌ها مهاجرت می‌کنند.
در امریکا با توجه به ظرفیت 98 میلیونی اتصالات خانگی از طریق خطوط سیمی کمی متفاوت است. چنین ظرفیتی 80 درصد از مجموع خانوارهای ایالات متحده را پوشش می‌دهد.
تنوع طلبی هندی‌ها در استفاده از سرویس اپراتورهای مختلف به واسطه حضور خیل عظیمی از اپراتورهای اعتباری بود که نهایتا خرید خدمت، هزینه‌ای را برای مشترک نهایی در بر نداشت اما این در حالی است که امریکا با داشتن 78.3 درصد مشترک دائمی، تجربه ترابردپذیری متفاوتی داشته است.
در امریکا مدل‌های مختلفی از قرارداد بین مشترک و اپراتور تعریف می‌شود تا میزان جابجایی به حداقل کاهش یابد؛ قطعا هر چه مشترک به سرویس دهنده خود وفادارتر باشد و تضمین استفاده بلند مدت از خدمات را بدهد از سوبسیدهای ویژه‌ای بهره‌مند خواهد شد.
در حالیکه میزان فروش گوشی‌های چند سیم‌کارته در هند ظرف سه ماهه دوم 2009 تا مدت زمان مشابه 2010 از یک به 38.5 درصد رسید اما مشترکان امریکایی اغلب از یک گوشی با قابلیت پشتیبانی از یک سیم‌کارت استفاده می‌کنند و تغییر اپراتور را کاری هزینه‌بر می‌دانند.
چنین ابتکاری (خدمات باندلینگ) در بخش ارتباطات سیار امریکا منجر به افزایش آرپو (درآمد حاصل از سرویس‌دهی به یک مشترک) سود اپراتورها شده است. آمارهای رسمی نشان می‌دهد که آرپو برای اپراتورهای هندی 3.10 دلار و امریکایی 50 دلار است.
لذا با مقایسه تجربه این دو کشور در بخش ارتباطات سیار، به وضوح مشخص است که حجم و گستردگی بازار ملاکی برای موفقیت یا عدم موفقیت ترابردپذیری نیست و در نهایت میزان مشترکان دائمی و اعتباری یک کشور است که موفقیت یا عدم موفقیت MNP را تصویر می‌کند.
نرخ ترابردپذیری در امریکا به اندازه 20 درصد کل مشترکان این کشور است در حالیکه این آمار برای دومین کشور پرجمعیت دنیا (هند) حدود پنج درصد است.
مشترکان اعتباری به واسطه هزینه کم سیم‌کارت‌ها، ترجیح می‌دهند برای تغییر اپراتور از سیم‌کارت دیگری استفاده کنند در حالیکه مشترکان دائمی بیشتر به سراغ ترابرد می‌روند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
