به گزارش حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، "دکتر افشین زرگر" عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد کرج طی یادداشت‌هایی به بررسی "درس‌های دموکراسی" می‌پردازد که در بخش اول "اعتماد اساس یک جامعه دموکراتیک" را بررسی می‌کند.

متن این یادداشت به شرح زیر است:


اعتماد اساس یک جامعه دموکراتیک:
 
"اعتماد"، یکی از بزرگ ترین سرمایه های اجتماعی است که اگر سست شود یا از دست برود، بازگرداندن آن بسیار دشوار است. نبایستی در یک جامعه بی اعتمادی در هر سطحی(از خردترین تا کلان ترین) حاکم شود، چون اداره امور بسیار دشوار خواهد شد. اعتماد که نباشد، فاصله ها زیاد خواهد شد، فاصله ها که زیاد شود، سوء تفاهم ها و سوء برداشت ها زیاد خواهد شد، و این یعنی شکاف، اختلاف و ناهنجاری های مختلف. "بحران اعتماد" خطرناک تر و مهلک تر از دیگر بحران هاست، چون می تواند اساس یک تمدن، یک ملت و یک کشور را سست نماید و آن را تا مرز فروپاشی برساند.

نظام های دموکراتیک تلاش می نمایند با تن در دادن به خواسته های شهروندان و پایبند ماندن به تعهدات خود و شعارهایی که داده اند، اعتماد عمومی را همواره در بالاترین سطح نگاه دارند. افرادی که از طریق انتخابات آزاد و منصفانه به نمایندگی در هر جایگاهی برگزیده شوند، آن هنگام که در منصب خود قرار گرفتند تلاش خواهند کرد به اهداف و برنامه هایی که در قالب شعارهای انتخاباتی اعلام کرده‌اند جامه عمل بپوشانند و به خاستگاه حزبی، تشکلی، جناحی و مرام نامه خود پایبند باشند، نه این که قبل از انتخاب یک جور حرف بزنند و عمل کنند و بعد از انتخاب طور دیگر.

در مجموع در دموکراسی های موفق، مدیران، تصمیم گیرندگان و مجریان تلاش می کنند با تامین خواسته ها و رضایت شهروندان و با رفتار صادقانه، شفاف و عاری از هرگونه تزویر و ریا، اعتماد عمومی را تامین کنند. اگر مردم به حاکمین اعتماد داشته باشند، طبیعتا از آن حمایت خواهند کرد و حاکمین نیاز با اطمینان و اعتماد به خاستگاه مردمی خود در جهت پیشبرد سیاست های خود در عرصه داخلی و خارجی تلاش خواهند کرد. پس اعتماد در دموکراسی متقابل و دو سویه است، اعتماد شهروندان به حکومت و حکومت به شهروندان. 

وقوع بحران اعتماد همواره تضعیف کننده نظام های سیاسی است و آن ها را در تردید همیشگی نگاه می دارد. مدیری را فرض کنید که نسبت به تداوم جایگاه خود اطمینان ندارد و هر آن احتمال می دهد جایگزینی برای او مطرح شود، آیا چنین مدیری قادر به عملکرد موثر و کارآمد خواهد بود؟ بی شک پاسخ منفی است. 

حکومت های غیر دموکراتیک همواره در بستری از بحران اعتماد زندگی می کنند، و همین امر روز به روز موجب افزایش فاصله میان مردم و حاکمین می شود، حکومت خاستگاه مردمی اش را از دست می دهد، و شهروندان حاکمین را نه جزئی از خود بلکه تافته جدا بافته از جامعه شان می بینند و این برای ثبات، امنیت و آرامش یک کشور خطرناک است و روند توسعه را بسیار کند می کند.

فرهنگ دموکراتيک حکم می کند، در جامعه اعتماد عمومی در بالاترین سطوح حفظ شود، و آن قربانی منافع کوتاه مدت و حریصانه عده ای نشود. اعتماد بین شهروندان با حکومت و حتی بین خود شهروندان با یک دیگر و حاکمین نسبت به هم بایستی حاکم باشد، چون به قوام، استحکام، ثبات و توسعه جامعه کمک خواهد کرد.

در یک کلام، اعتماد عمومی سنگ بنای جامعه دموکراتیک است و وقوع بحران اعتماد در هر جامعه ای، آن را به سوی رکود و نزول و روند قهقرایی سوق خواهد داد.

انتهای پیام/