به گزارش خبرنگار گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حضرت امام‌خمینی(ره) به‌عنوان بزرگ منادی اسلام سیاسی در دنیای کنونی، از اسلامی سخن گفتند که می‌تواند تمام سعادات دنیوی و اخروی بشر را تامین و او را به نیک روزی رهنمون کند.

تا قبل از ایشان اسلام به‌عنوان دینی مطرح بود که تنها به بعد فردی افراد جامعه توجه کرده و نسبت به زندگی اجتماعی آنان فاقد برنامه است و هر چه هست باید در دنیای شرق و غرب جستجو و از آن تبعیت کرد.

امام(ره) در جایی صریحا قسم یاد کرده و می‌فرمایند:« و اللَّه اسلام تمامش سياست است‏».(صحيفه امام ج‏1 ص 270)

ایشان شعار جدایی دین از سیاست را شعاری استعماری دانسته و ابراز می‌دارند:«شعار سياست از دين جداست، از تبليغات استعمارى است، كه می‌‏خواهند ملت‌هاى مسلمان را از دخالت در سرنوشت خويش بازدارند. در احكام مقدس اسلام، بيش از امور عبادى در امور سياسى و اجتماعى بحث شده است» و بر این ادعای خود به سیره نبوی اشاره و تاکید می‌دارند: « روش پيامبر اسلام نسبت به امور داخلى مسلمين و امور خارجى آنها، نشان می‌‏دهد، كه يكى از مسئوليت‌هاى بزرگ شخص رسول اكرم (ص) مبارزات سياسى آن حضرت است».(صحيفه امام ج‏5 ص 185)

حضرت امام خمینی(ره)، قویا بر این باورند که اسلام قبل از این که دینی معنوی و عبادی باشد دینی سیاسی است: « اسلام دين سياست است قبل از اينكه دين معنويات باشد».(صحيفه امام ج‏6 ص467)

ایشان در جایی دیگر موضوع دخالت در امر سیاست را از آموزه‌­های تمام انبیاء الهی دانسته و فرموده‌­اند:« مسئله دخالت در سياست در رأس تعليمات انبياست».(صحيفه امام ج‏15 ص 213)

اما نکته‌­ای که در این میان مورد توجه و امعان نظر است این که امام راحل ورود و دخالت در سیاست را بر حسب طبقات اجتماعی، متفاوت می‌دانند به‌گونه‌­ای که این امر را برای علما از واجبات، برای نیروهای مسلح (اعم از ارتش، سپاه، بسيج و ساير نيروهای نظامي و انتظامي)،ممنوع و... دانسته‌اند.

حال در این جا به اصل پاسخ می‌پردازیم. آنچه در اندیشه سیاسی امام خمینی(ره) قابل توجه است این که امام اصل آگاهی سیاسی را برای تمامی طبقات و گروه‌های اجتماعی امری لازم و ضروری می‌دانند اما نسبت به برخی از گروه­‌ها که نقش آن دارای حساسیت ویژه­‌ای است مانند نیروهای مسلح؛ آنان را از ورود و دخالت در مباحث سیاسی و هرگونه تحزب منع کرده‌اند در عین حالی که بر آگاهی سیاسی نسبت به ایشان تاکید دارند.

ایشان خطاب به نیروهای مسلح می‌فرمایند:« قواى مسلح از هر قشرى كه هستند، در حالى كه بايد داراى ديد سياسى باشند و هرگز كوركورانه عمل نكنند، نبايد در امورى كه سياست بازان در آن دخالت دارند داخل شوند». همچنین ایشان می‌فرماند: « زيرا اگر در امور سياسى وارد شوند:

1:كسانى كه در فن سياست ورزيده شده‌‏اند بين آنان اختلاف ايجاد كرده. 

2: هر گروه از آنان را به يك طرف كشيده و شيرازه ارتش ... از بنيان به هم می‌زنند. 

3: نتيجه نهايى خود را كه اسارت كشور است به دست می‌‏آورند. 

4: از خدمت به ميهن عزيز خود بازمانده. 

5: به سوى شرق يا غرب كشيده خواهيد شد. 

6: شما را به يك گروه نزديك و از يك گروه دور می‌‏سازد و شما را نسبت به يك قشر ملت بدبين می‌كند.» 

و باز ایشان در جایی دیگر به این موضوع پرداخته و فرموده‌­اند: «ورود سياست در ارتش شكست ارتش است، اين را بايد بدانيد و شرعاً جايز نيست. و من امر می‌‏كنم به شما كه يا در ارتش يا در حزب، دوم ندارد كه بخواهيد هم ارتشى باشيد، هم حزبى، نمی‌‏شود».(صحيفه امام ج‏16 ص 110)

امام خمینی(ره) با دید الهی و فرانگری که نسبت به مسایل مختلف داشتند حتی در پایان عمر شریف خود نیز از این موضوع غافل نگشته و در وصیت نامه الهی- سیاسی خود بر عدم ورود و دخالت قوای مسلح در مباحث سیاسی و پرهیز از هرگونه تحزب تاکید کرده‌‌اند و بیان می‌دارند که «وصيت اكيد من به قوای مسلح آن است كه همان‌طور كه از مقررات نظام، عدم دخول نظامي در احزاب و گروه‌ها و جبهه‌ها است به آن عمل کنید؛ و قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسيج و غير اينها، در هيچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازی‌های‌ سياسي دور نگه دارند. در اين صورت می‌توانند قدرت نظامی‌ خود را حفظ و از اختلافات درون گروهی مصون باشند».(وصیت نامه امام بخش ل) 

بنابراین می‌توان گفت امام خمینی(ره) بخاطر حفظ منافع و امنیت کشور، دخالت نیروهای نظامی و انتظامی و به تعبیری کليه قوای مسلح کشور در سیاست را به صلاح ندانسته و آنان را از این امر، شدیدا برحذر داشته‌­اند هر چند آگاهی سیاسی برای این نیروها، امری اجتناب ناپذیر است. 

«صحیفه امام» 2: « وصیت نامه الهی-سیاسی امام (ره)»

انتهای پیام/