در فوریه 2016 (29 روز منتهی به 11 اسفند 94)، سه نماینده کنگره آمریکا (مایک پمپئو، لی زلدین و فرانک لوبیندو)، درخواست سفر خود به تهران را به دفتر حافظ منافع ایران در آمریکا واقع در واشینگتن اعلام کردند. آنها همچنین در نامه ای سرگشاده از آیت الله خامنه ای رهبر معظم ایران و سردار جعفری فرمانده سپاه درخواست کردند تا روند صدور روادید را تسهیل کنند. این سه نماینده با توافق هسته ای ایران و کشورهای 1+5 در ژوئیه 2015 (31 روز منتهی به 10 مرداد 1394) مخالف بودند.

وزارت خارجه ایران در بیانیه ای که در 7 ژوئن (18 خرداد) در رسانه ها منتشر شد با این درخواست رسما مخالفت کرد.

«فرانک لوبیندو» در واکنش به پاسخ وزارت خارجه ایران در بیانیه ای این طور نوشت: 

«واقعا تاسف آور است؛ اما جای تعجب ندارد. ایران به درخواست مشروع ما با توهین و افتراء پاسخ داد. همانطور که پیش بینی میشد، ایران با رد درخواست روادید نشان داد بازار گرمی اوباما برای مردم دنیا با عنوان «دوران جدید آزادی و همکاری» تنها یک نمایش خنده آور است. با این وجود، عزم ما برای پیگیری مسائل اساسی و نظارت قاطعانه در تعامل با ایران ادامه خواهد داشت.»

«مایک پمپئو»، دیگر نماینده جمهوری خواه کنگره نیز بیانیه زیر را -- با کاربرد الفاظی خارج از ادب -- صادر کرده است: 

«نامه پوچ و بی اساس وزارت خارجه ایران، نامه ای فاقد امضا است که با تاخیری چند ماهه منتشر شده است. در این نامه، از درخواست سفر ما با عنوان یک «کارزار تبلیغاتی» نام برده شده است. این پاسخی به درخواست ما نیست. این نامه تنها تلاشی برای منحرف کردن اذهان عمومی از دیگر «کارزارهای تبلیغاتی» به مراتب چشمگیرتر ایران است. نوشتن «اسرائیل باید نابود شود» بر روی موشک، توطئه‌چینی برای منفجر کردن رستوران در واشینگتن و ربودن ملوان‌های آمریکایی در روز سخنرانی سالانه (رئیس‌جمهور آمریکا) از این قبیل «کارزارهای تبلیغاتی» هستند. درخواست ما هرگز «کارزار تبلیغاتی» نبوده است. درخواست ما تنها تلاشی جدی برای انجام وظایفی مهم برای مردم آمریکا بوده و هست. من هنوز هم از دولت ایران می خواهم برای اعطای روادید اقدام کند.»

«لی زلدین»، یکی دیگر از این سه نماینده جمهوری خواه نیز در واکنشی این بیانیه را منتشر کرده است؛ بیانیه ای که در آن نیز الفاظ غیر دیپلماتیک و دور از ادب به وفور دیده می شود:

«چنین واکنشی از یک نهاد وزارتی در دولت ایران اصلا تعجب آور نیست و مانند برجام، این نامه نیز سندی فاقد امضا است که به صورت جهان دوستدار آزادی تف می اندازد. این نامه بی شرمانه تقریبا از پاسخ به تمامی درخواست های ما طفره رفته است؛ چرا که آنها از پیامدهای صداقت و راستی بیمناک اند. شاید ایرانی‌ها اوباما و جان کری را در دست و بالشان داشته باشند؛ اما ژانویه 2017 (آغاز دوره بعدی ریاست جمهوری آمریکا) به زودی فرا خواهد رسید. ایران بزرگترین کشور حامی تروریسم در جهان است و این نامه منتشر شده از دفتر ظریف تاکیدی بر این موضوع است که با ایرانی ها باید همین طور رفتار شود. این خیلی بد است که آنها از توسعه دموکراسی در کشورشان جلوگیری می‌کنند؛ زیرا به خوبی می دانند در نهایت مسئولانی جایگزین آنها خواهند شد که قدرتمند کردن مردم را بر قدرتمند کردن خودشان اولویت می دهند و به جای قدم برداشتن در سراشیبی خشونت، پیام آور روزهای خوش برای ایرانیان خواهند بود. میلیون ها نفر از مردم ایران می دانند که اوباما و جان کری این رژیم نادرست را سر پا نگه داشته اند و فرصت ها برای جایگزین شدن این گردن کشان ایرانی با رهبرانی درستکار و صلح جو یکی پس از دیگری از دست می رود.»