به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند ؛ اصحاب قلم و نوشتن، می توانند نسل هایی را در سراشیبی های انحراف به سقوط بکشانند یا تعالی ملت هایی را رقم بزنند ، کلام و نوشته، رابط نویسنده و خواننده است پس می تواند عامل همدلی شود.
درخت قلم اگر در تعهد و تدین ریشه داشته باشد، میوه اش شیرین و ماندگار است ، ارزش هر قلم به پیام آن است و عظمت نوشته به محتوایش و ماندگاری آثار به ریشه داشتن در حق و صدق.
در صفحات تقویم، چهاردهم تیرماه با عنوان «روز قلم» به خود جلوه ای دیگر بخشیده است که نام گذاری این روز به نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ ساز این سرزمین نیست.
ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می نامیدند و از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است ، به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می دانستند و گرامی می داشتند.
ارزش و کرامت قلم بسیار بالاتر از آن است که برای بزرگداشت آن و صاحبانش به اختصاص دادن روزی در تقویم بسنده کنیم پس به بهانه ی این روز به سراغ اهالی اهل قلم رفتیم تا خبری از روزگارهنری آنها بگیریم.
قلم ، هویت بخش زندگی هر ملت
دکتر حسین زنگویی از نویسندگان برجسته استانی با اشاره به اینکه مدت 30 سال ، در حوزه های مختلف ادبی مشغول بوده است و10 جلد کتاب به چاپ رسانده ، گفت : این آثار در برگیرنده فرهنگ زبان سنتی استان و شامل کتاب شاعران قهستان ، دستان وداستان ها ، امثال وحکم مردم خراسان جنوبی ، مشاغل وپیشه های صنعتی ومنابع بومی استان ، تمثیل و ومثل های بیرجندی ، داستان های امثال و همچنین کتاب شاعران مقدم استان خراسان است.
وی افزود: کتاب گرای 178، به معرفی 178شهید ادبی خراسان جنوبی می پردازد و بیش از 40 مقاله در حوزه های مختلف مذهبی ، ادبی مردم شناسی و فرهنگ مردم خراسان جنوبی در کتاب ها و مجلات به چاپ رسانده است.
مدرس دانشگاه فرهنگیان اظهار کرد: قلم در فرهنگ اسلام و فرهنگ مردم ایران اهمیت وجایگاه خاصی دارد ، بطوری که خداوند در قرآن کریم به قلم سوگند یاد کرده است .
حسین زنگویی با بیان اینکه قلم وآثار قلمی یکی از ابزار تدوین و آفرینش آثار و ادبیات دینی ،ملی و مردمی هر قومی است گفت : قلم باعث هویت بخشی و زندگی معنوی به هر ملتی می شود، واز فراز و فرود ملی و فرهنگی آنها حکایت می کند .
وی تصریح کرد: با توجه به رواج فضای مجازی و گران شدن هزینه های چاپ ونشر کتاب ، انتشار آفرینش های ادبی برای نویسندگان مشکل ساز شده است وعده ای از هنرمندان بدلیل نداشتن حامی نشردهنده ، موفق به نشر آثارشان نمی شوند.
قلم چون شمعی روشنا بخش محیط
دکتر حبیب حاجی پور یکی از شاعران برجسته استان می باشد که از 7 سال پیش وارد عرصه شعرشده است که 2 مجموعه اشک سکوت حاصل دل نوشته هایش و مجموعه دوم خطای خاکستری از وی به چاپ رسیده است.
وی با اشاره به آیه «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ »؛ که خداوند به قلم قسم می خورد افزود : آیات قرآن نشان از اهمیت قلم دارند یا بگونه ای در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم به میان می آید، تا جایی که خداوند خود را این گونه معرفی می کند:«الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.»
این هنرمند بیرجندی اظهار کرد : خدا بر قلم و دانش و آموختن تأکید می کند ، اگر خداوند نگارش را به انسان نمی داد انسان در عقب ماندگی نخست خود باقی می ماند و نمی توانست تجربیات خود را به نسل دیگر انتقال بدهد.
حبیب حاجی پور با بیان اینکه قلم، منشأ هدایت و آگاهی بشر است افزود: دوران تاریخ، از زمانی آغاز می شود که خطْ اختراع و انسان دست به قلم شد و توانست ماجرای زندگی و تجربه های خود را بر صفحه های کاغذ بنویسد اما در دوران ماقبل از تاریخ که خط اختراع نشده بود، سند ومدرکی باقی نمانده است و تنها افسانه هایی از آن زمان بیشتر نیست.
وی گفت : قلم مانند شمعی است که یک محیط را روشن می کند و نقش واسطه ای بین زمان ومکان ها دارد و انسان ها را در طول تاریخ و در دوران های مختلف به یکدیگر پیوند می دهد .
حبیب حاجی پور با اشاره به وجود شاعران برجسته در استان و برخورداری ازتوانایی بالای آنها تصریح کرد : شاعران وبخصوص شاعران جوان استان نیاز دارند تا در سطح کشوری شناخته وآثارشان در انتشارات معتبر چاپ شود .
وی از جمله مشکلات شاعران استان نیاز به برگزاری جلسات تخصصی و بحث های نقد،کمبود امکانات و عدم توانایی چاپ آثار و همچنین عدم دعوت از اساتید برجسته کشور را عنوان کرد .
حبیب حاجی پور حضور مسؤلین و متولیان فرهنگ و انجام اقدامات در سطح عمل عاملی برای پیشرفت اهالی این حوزه دانست و افزود : رواج وروش تاریخ هر مردمی به حمایت مسؤلان فرهنگی و اداری آن جامعه بستگی دارد تا شاهد پیشرفت اهالی این حوزه هنری خواهیم بود.
قلم به دست گرفتم که حرف حق بنویسم |
هر آنچه نتوان گفت بر ورق بنویسم |
قسم به جان قلم خورده ام که نای قلم را |
به دست گیرم و تا آخرین رمق بنویسم |
انتهای پیام/غ