این یادداشت به شرح زیر است.
اینکه برخی از اعضای فراکسیون امید تجربه حضور در پارلمان را ندارند بر کسی پوشیده نیست، حتی خود این دوستان از جمله سخنگوی موقت فراکسیون بر این نکته اذعان دارند آقای وکیلی در دیدار اصحاب رسانه با آیت الله هاشمی رفسنجانی بر این نکته تاکید کرد که «ما فعلا باید راهروهای مجلس را یاد بگیریم »پس واضح و مبرهن است که برخی مسولیتهای کلیدی را نباید دوستانی که تجربه اجرایی و پارلمانی ندارند بر عهده بگیرند.
آقای دکتر عارف به عنوان رئیس این فراکسیون بر اساس روش و منش همیشگی خود که اعتقاد به خرد جمعی است عمل می کند و تصمیمات فراکسیون در هیات رییسه فراکسیون اتخاذ می شود و تصمیم گیری جمعی است. اینکه در برخی تحولات داخل پارلمان همچون انتخاب حقوقدانهای شورای نگهبان رای آوری برخی چهره ها به پای آقای عارف نوشته شود بی انصافی است .
برخی به نظر می رسد مترصد موقعیتی برای حمله به آقای دکتر عارف هستند که به نظر می رسد به خاطر مسایل شخصی این کارها را انجام می دهند. در برخی موفقیتهایی که فراکسیون امید تاکنون به دست آورد مانند انتخاب ناظران در مجامع بخصوص در مجامع مهم که اعضای فراکسیون امید دست برتر را داشتند دوستان بخصوص رسانه های اصلاح طلب (جز تعداد محدودی از رسانه ها) روی این موضوع مانور ندادند ولی در مسایلی که به زعم آنها ضعف فراکسیون تلقی می شود به آن پرداخته و بعضا بزرگنمایی می کنند.
در موضوع انتخاب حقوق دانان شورای نگهبان فراکسیون با همه ۵ نفر معرفی شده جلسات مفصلی برگزار کرد و خاستگاه سیاسی این ۵ نفر عمدتا یکی بوده است.در موضوع آقای کدخدایی هم که از مجلس قبلی رای نیاورد عدم رای اوری ایشان به رای ندادن پایداری ها به آقای کدخدایی بر می گردد، چرا که به زعم آنها (پایداری ها) آقای کدخدایی هم با اصولگراهاست و هم با اصلاح طلبان برای همین به او رای ندادند. هر چند به اعتقاد حقیر و با شناختی که از ۵ نفر معرفی شده دارم همه آنها از نظر سیاسی یک گرایش دارند و برخی هم که بعضا ناشناخته هستند از برخی شناخته شده ها مواضع تندتری دارند.
انتهای پیام/