واشینگتن پست: کاهش بهای نفت ونزوئلا و آنگولا را نابود کرد
واشینگتن پست در گزارشی به تاثیر ویرانگر کاهش بهای نفت بر اقتصاد ونزوئلا و آنگولا پرداخت.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی واشینگتن پست در گزارشی به قلم "کوین سیف" و " "جاش پارتلو" نوشت: هر دو ما ( نگارندگان این گزارش) به تازگی از سفر به ونزوئلا و آنگولا بازگشته‌ایم و در هر دو کشور تاثیر شدید کاهش جهانی بهای نفت را بر معیشت و اقتصاد مردم مشاهده کردیم. جاش پارتلو درباره سفر به ونزوئلا گفت: در این سفر بیشتر وقت خود را در کاراکاس سپری کردم؛ اما بازدیدی از مناطق حومه پایتخت نیز داشتم. شرایط در اکثر نقاط به شکل مداوم در حال وخیم شدن است. صف‌های دریافت غذا طولانی‌تر شده و مغازه‌ها محصولات کمتری برای فروش در قفسه‌ها قرار داده‌اند. در کنار این مشکلات شورش‌های داخلی، ناآرامی و غارت در حال فزونی است. مردم حقیقتا گرسنه هستند. این مشکلات مدت طولانی است که گریبان ونزوئلا را گرفته؛ اما خشونت و تظاهرات خیابانی این روزها بیشتر شده است.
در مورد ونزوئلا و آنگولا این سوال مهم مطرح می‌شود که اوضاع نابسامان اقتصادی در نتیجه سقوط جهانی بهای نفت بوجود آمده و یا ضعف عملکرد دولتی عامل آن بوده است. دست‌کم درمورد ونزوئلا که اغلب کارشناسان اقتصادی و مردم عادی، دولت را مقصر این وضع نابسامان می‌دانند.
عده‌ای از کارشناسان مسائل اقتصادی، سیاست‌های "هوگو چاوز،" رئیس جمهور پیشین ونزوئلا، را عامل این مشکلات می‌دانند. این افراد معتقدند در دوران ریاست جمهوری وی تولیدات داخلی کاهش یافت و بخش اصلی نیاز کشور از خارج وارد می‌شد. در نتیجه این سیاست زمانیکه بهای نفت سقوط کرد، پول کافی برای خرید مایحتاج کشور در اختیار کاراکاس قرار نداشت و کشور این ظرفیت را هم نداشت تا با تولیدات داخلی، آنچه که نیاز است را تامین کند.
کوین سیف نیز که به آنگولا سفر کرده بود درباره مشاهدات خود گفت: در انگولا نیز دقیقا وضع به همین منوال است. آنگولا هم فاقد تولیدات داخلی است و به عنوان یک کشور نوظهور اقتصادی هیچ تنوعی برای کسب درآمد در اختیار ندارد.
در آنگولا دولت برای چندین دهه فقط بر فروش نفت اتکا کرد تا جاییکه این کشور در سال 2007 به رشد اقتصادی 24 درصد رسید. این رشد اقتصادی موجب شد نهایت ضعف مدیریتی در آنگولا مخفی باقی بماند و با اولین نشانه‌های کاهش بهای نفت، اقتصاد انگولا نیز رو به فروپاشی گذاشت.
تصویر زیر نشان می‌دهد هر کدام از اعضای اوپک چند درصد صادرات نفتی (زرد پررنگ) در مقایسه با مجموع صادرات (رنگ لیمویی) داشته‌اند: (به عنوان مثال 35 درصد از مجموع صادرات ایران را نفت تشکیل می‌دهد)
همانطور که در تصویر آمده است تمام صادرات ونزوئلا، آنگولا و نیجریه را نفت تشکیل می‌دهد. در کشوری مانند امارات متحده عربی فقط 15.7 درصد از صادرات کشور غیرنفتی است.
اوضاع اقتصادی در آنگولا به حدی وخیم است که در ماه ژوئن حتی یک تست مخصوص تشخیص اچ آی وی در کشور وجود نداشت. بیمارستان‌ها هیچ سوزن و یا دستکش جراحی در اختیار نداشتند، داروهای ضد مالاریا در کشور نایاب شدند. همین موضوع موجب شد در سه ماهه نخست سال جاری 1.3 میلیون نفر به این بیماری مهلک مبتلا شوند. در ونزوئلا هم کمبود غذا جان بسیاری از مردم را به خطر انداخته است.
هرچند وزارت امور خارجه ونزوئلا بروز بحران انسانی را در این کشور نفی کرده است؛ اما جمعیت زیادی به دلیل کمبود مواد غذایی دچار سوءتغذیه شده و بسیاری درگیر بیماری‌های فراگیر شده‌اند.
کارشناسان اقتصادی نگران هستند حتی نفت 50 دلاری هم نتواند به اوضاع آشفته کشورهایی مانند ونزوئلا و آنگولا که اقتصاد آنها کاملا بر صادرات طلای سیاه استوار است، سامان بدهد. اقتصاد این کشورها به اندازه‌ای آسیب دیده است که به یک برنامه بلند مدت برای احیای آن نیاز است.
انتهای پیام/
