بزرگ‌ترین نویسندگان جهان روزنامه‌نگار بودند
علی‌الله سلیمی معتقد است كه بزرگ‌ترین نویسندگان جهان هم به نوعی روزنامه‌نگاری را تجربه كرده‌اند و در آثار گابریل گارسیا ماركز اثرات روزنامه‌نگاری بسیار مشهود است.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه با بیان اینكه ویژگی نویسنده‌هایی كه از وادی روزنامه‌نگاری به نویسندگی می‌آیند این است كه با موضوعات مختلف فرهنگی و اجتماعی آشنا می‌شوند، اظهار كرد: این آشنایی معمولا به طور میدانی و حضوری است تا اینكه بخواهند مطالعه كتابخانه‌ای باشد.
وی ادامه داد: البته تجربه شخصی در همه حوزه‌ها امكان‌پذیر نیست، اما برخی به مطالعات كتابخانه‌ای روی می‌آورند. این باعث می‌شود شناخت بهتر و ملموس‌تری از موضوعات داشته باشند. درصد قابل توجهی از نویسندگان كشورمان روزنامه‌نگاری را پیش از نویسندگی و در كنار آن تجربه كرده‌اند. در واقع برخی از نویسندگان در دوره‌ای روزنامه‌نگار بوده‌اند و برخی هنوز هم كارشان روزنامه نگاری است.
سلیمی تصریح كرد: بزرگ‌ترین نویسندگان جهان هم به نوعی روزنامه نگاری را تجربه كرده‌اند. در آثار گابریل گارسیا ماركز اثرات روزنامه‌نگاری بسیار مشهود است و از تجربیات روزنامه‌نگاری‌اش در بسیاری از آثارش استفاده كرده است.
این نویسنده داستان‌های انقلاب همچنین گفت: در كشور ما در سال‌های اخیر توجه زیادی به فرم شده و از این زاویه، كسانی را كه تحت تاثیر روزنامه‌نگاری بوده‌اند سرزنش می‌كنند كه نثرشان ژورنالیستی است و اثرشان گزارشی ساده است. در حالی كه در جهان این گونه نیست. كتاب «صداهایی از چرنوبیل» اثری كه جایزه نوبل ادبیات اخیر را دریافت كرد، در بر دارنده سلسله گفت‌وگوهایی با آدم‌های مختلف است. رمان «صداهایی از چرنوبیل» كتاب حجیم و مستندی است و نویسنده با تك تك بازماندگان چرنوبیل گفت‌وگو كرده و گفت‌وگوها را به صورت اول شخص آورده است. تكنیك نویسنده این است كه سعی كرده یك موضوع را از چند زاویه دید روایت كند.
وی با تاكید بر لزوم استفاده داستان‌نویسان از تكنیك‌های روزنامه‌نگاری، گفت: روزنامه‌نگاری تكنیك‌های متفاوتی برای بیان مطالب دارد. اگر بتوان به جا از تكنیك‌های روزنامه‌نگاری در داستان‌نویسی هم استفاده كرد، فكر می‌كنم كمك بسیاری می‌كند كه آثار ادبی خواندنی‌تر شود. مخاطبان امروز ادبیات، به سراغ وقایعی می روند كه خیلی پیچیده و عمیق نیستند و در آثاری كه از ادبیات ژورنالیستی تاثیر گرفته اند، می توان این گونه روایت ها را دید.
سلیمی با بیان اینكه روزنامه‌نگاران با موضوعات مختلف به طور مستقیم ارتباط دارند، عنوان كرد: فعالیت در رسانه، باعث شده تا این قبیل نویسندگان آثارشان مقداری ملموس‌تر شود و از نزدیك شاهد ماجرا باشند و موضوعات را پیگیر شوند.
وی افزود: در عرصه داستان نویسی سعی كرده‌ام از تجربیات روزنامه‌نگاری‌ام استفاده كنم. علاوه بر اینكه در حوزه ادبیات حضور داشته‌ام، در زمینه‌های اجتماعی هم فعالیت كرده‌ام و بسیاری از سوژه‌های داستانی من، از اتفاقاتی بوده كه در سطح شهر رخ داده است و از طریق رسانه با این اتفاقات در ارتباط بوده‌‌ام. در جهان روزنامه‌نگاری، سوژه‌ها تاریخ مصرف دارند و زود تمام می‌شوند. اگر خبر یا سوژه‌ای را بخواهید از زوایای مختلف بازتعریف كنید، در دنیای داستان این ظرفیت وجود دارد كه دوباره به آن‌ها پرداخته شود.
انتهای پیام/
وی ادامه داد: البته تجربه شخصی در همه حوزه‌ها امكان‌پذیر نیست، اما برخی به مطالعات كتابخانه‌ای روی می‌آورند. این باعث می‌شود شناخت بهتر و ملموس‌تری از موضوعات داشته باشند. درصد قابل توجهی از نویسندگان كشورمان روزنامه‌نگاری را پیش از نویسندگی و در كنار آن تجربه كرده‌اند. در واقع برخی از نویسندگان در دوره‌ای روزنامه‌نگار بوده‌اند و برخی هنوز هم كارشان روزنامه نگاری است.
سلیمی تصریح كرد: بزرگ‌ترین نویسندگان جهان هم به نوعی روزنامه نگاری را تجربه كرده‌اند. در آثار گابریل گارسیا ماركز اثرات روزنامه‌نگاری بسیار مشهود است و از تجربیات روزنامه‌نگاری‌اش در بسیاری از آثارش استفاده كرده است.
این نویسنده داستان‌های انقلاب همچنین گفت: در كشور ما در سال‌های اخیر توجه زیادی به فرم شده و از این زاویه، كسانی را كه تحت تاثیر روزنامه‌نگاری بوده‌اند سرزنش می‌كنند كه نثرشان ژورنالیستی است و اثرشان گزارشی ساده است. در حالی كه در جهان این گونه نیست. كتاب «صداهایی از چرنوبیل» اثری كه جایزه نوبل ادبیات اخیر را دریافت كرد، در بر دارنده سلسله گفت‌وگوهایی با آدم‌های مختلف است. رمان «صداهایی از چرنوبیل» كتاب حجیم و مستندی است و نویسنده با تك تك بازماندگان چرنوبیل گفت‌وگو كرده و گفت‌وگوها را به صورت اول شخص آورده است. تكنیك نویسنده این است كه سعی كرده یك موضوع را از چند زاویه دید روایت كند.
وی با تاكید بر لزوم استفاده داستان‌نویسان از تكنیك‌های روزنامه‌نگاری، گفت: روزنامه‌نگاری تكنیك‌های متفاوتی برای بیان مطالب دارد. اگر بتوان به جا از تكنیك‌های روزنامه‌نگاری در داستان‌نویسی هم استفاده كرد، فكر می‌كنم كمك بسیاری می‌كند كه آثار ادبی خواندنی‌تر شود. مخاطبان امروز ادبیات، به سراغ وقایعی می روند كه خیلی پیچیده و عمیق نیستند و در آثاری كه از ادبیات ژورنالیستی تاثیر گرفته اند، می توان این گونه روایت ها را دید.
سلیمی با بیان اینكه روزنامه‌نگاران با موضوعات مختلف به طور مستقیم ارتباط دارند، عنوان كرد: فعالیت در رسانه، باعث شده تا این قبیل نویسندگان آثارشان مقداری ملموس‌تر شود و از نزدیك شاهد ماجرا باشند و موضوعات را پیگیر شوند.
وی افزود: در عرصه داستان نویسی سعی كرده‌ام از تجربیات روزنامه‌نگاری‌ام استفاده كنم. علاوه بر اینكه در حوزه ادبیات حضور داشته‌ام، در زمینه‌های اجتماعی هم فعالیت كرده‌ام و بسیاری از سوژه‌های داستانی من، از اتفاقاتی بوده كه در سطح شهر رخ داده است و از طریق رسانه با این اتفاقات در ارتباط بوده‌‌ام. در جهان روزنامه‌نگاری، سوژه‌ها تاریخ مصرف دارند و زود تمام می‌شوند. اگر خبر یا سوژه‌ای را بخواهید از زوایای مختلف بازتعریف كنید، در دنیای داستان این ظرفیت وجود دارد كه دوباره به آن‌ها پرداخته شود.
انتهای پیام/
