رضا اسماعیلی، شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: اگر شاعری توانمندی این را داشته باشد که بتواند یک مضمون و محتوای مناسب را که مطابق با روزگار ما است در هر قالب از جمله غزل، رباعی، قصیده و غزل همچنین قالب‌های نو چون نیمایی و شعر نو به شیوه‌ای هنرمندانه و مطلوب ارائه دهد، شاعر موفقی است.

وی ادامه داد: بحث درباره این مسئله که قالب غزل قالبی مرده است بحثی معقول نیست و قالب‌های نیمایی و سپید نیز در کنار سایر قالب‌های شعری قرار دارد. این قالب شعری برای نفی سایر قالب‌ها نیامده است.

اسماعیلی افزود: سرودن شعر در یک قالب شعری به توانمندی شاعر بستگی دارد و مضمون و محتوای مناسب را در قالب شعری خود عرضه کند. هنگامی که مخاطب شعری را می‌خواند با آن ارتباط برقرار کند.

این شاعر بیان کرد: کسانی چون سیمین بهبهانی، منزوی و محمد علی بهمنی سعی کردند با استفاده از شعر نیمایی ظرفیت‌های جدیدی را در شعر ایجاد کنند و موفق شدند غزلی را به نام نیمایی عرضه کنند. قالب شعری غزل خواهان و مشتری خود را دارد و وسوسه سرایش در قالب غزل تمام شاعرانی را که در قالب نیمایی و سپید شعر سرودند، رها نمی‌کند. منوچهر آتشی در کنار شعر نیمایی غزل نیز گفت.  
 
وی با اشاره به آنکه قالب غزل یک قالب پویا، زنده و فعال است و به حیات خود ادامه می‌دهد، اظهار داشت: سرایش در یک قالب شعری به مضمون بستگی دارد. شاعر در قالب غزل حرفی را بیان می‌کند که با زمانه مطابقت می‌کند، این غزل، غزل معاصر و امروز محسوب می‌شود. حافظ نیز در ذهن و زبان مردم وجود دارد و اثر وی در جامعه خوانده و دیوان وی تجدید چاپ می‌شود هنوز هم به حافظ نیاز داریم.

این شاعر در پایان گفت: هنوز حس می‌کنیم حافظ یک شاعر معاصر است. این حرف معقولی نیست که تاریخ زمان در یک قالب شعری می‌گذرد و تعصبی نسبت به قالب شعری نداشته باشیم.



انتهای پیام/