آن‌ها در سوریه نیز رفتار مشابهی را در پیش گرفته‌اند؛ واشنگتن تا پیش از ورود ارتش ترکیه به شمال سوریه، نیروهای دموکراتیک و یگان‌های مدافع خلق را مهم‌ترین متحد خود می‌نامید اما با ورود ادوات نظامی ترکیه به شمال سوریه برای عقب راندن کردها به شرق دجله، آمریکایی‌ها در تغییر موضعی آشکار اعلام کردند که از اقدامات ترکیه حمایت خواهند کرد.

سیاست متناقض دیگر آمریکا که این روزها نمایان شده است، بحث مقابله با تروریست‌ها در سوریه است؛ کری وزیر خارجه آمریکا در ژنو با لاوروف همتای روس‌اش مذاکره کرد تا زمینه‌های همکاری نظامی بر ضربه وارد کردن به تروریست‌ها را در سوریه فراهم کند؛ در حال حاضر فعال ترین گروه تروریستی در سوریه بویژه در حلب، جبهه النصره است؛ گروهی که حمایت آمریکا از آن عیان است؛ آمریکایی‌ها برای فرار از اتهام کمک به یک گروه تروریستی با تغییر نام و ظاهر آن‌ موافقت کرده‌اند و جبهه فتح‌شام که آمریکایی ها آن‌ها را معارضان میانه رو خطاب می‌کنند در واقع همان تروریست‌های خون آشام جبهه النصره هستند که پوست عوض کرده‌اند و همچنان بر خوان تسلیحاتی و مالی واشنگتن نشسته‌اند.

در ماجرای یمن، آمریکایی‌ها در اوج استیصال قرار دارند؛ متحد شماره یک منطقه‌ای آن‌ها یعنی عربستان سعودی در یمن با شکست سنگینی مواجه شده است؛ سعودی‌ها که در نخستین روزها تجاوز به یمن، رویای تصرف صنعا را در سر می‌پروراندند، حالا نه تنها صنعا را در ید قدرت انصارالله می‌بینند که حتی هر لحظه نیز آماده شنیدن سقوط نجران هستند و همین امر باعث شده است آن‌ها از آمریکایی‌ها یاری بطلبند و جان کری را به جده بکشانند؛ در نشست جده که با حضور آمریکا، انگلیس،عربستان و امارات برگزار شد، آمریکا برای نجات سعودی‌ها از مهلکه یمن طرح مذاکره سیاسی با نیروهای یمنی و تشکیل دولت وحدت ملی را مطرح کرد.

البته در طرح پیشنهادی کری این بند درج شده بود که انصارالله باید در صنعا حلع سلاح شود؛ در واقع آمریکایی‌ها که از عجز ارتش میلیاردلاری سعودی در برابر مجاهدان یمنی آگاه شده‌اند، برای رهانیدن سعودی‌ها، طرح مرموز و فریبکارانه سیاسی را پیشنهاد کرده‌اند تا بتوانند انصارالله را خلع سلاح کنند؛ البته آمریکایی‌ها به موازات این طرح، سیاست اتهام زنی به ایران در نبرد یمن را هم به پیش می‌برند و کماکان به همراه انگلیس به تجهیز و تسلیح ارتش سعودی نیز مشغولند.

در سوریه نیز اوضاع برای آمریکایی‌ها وخیم‌تر است؛ آن‌ها که پیش‌تر نیروهای دموکراتیک سوریه متشکل از کردهای این کشور را یگانه متحد خود در نبرد سوریه می انگاشتند حالا با تجاوز ارتش ترکیه به شمال سوریه برای به عقب راندن نیروهای کرد به شرق دجله، رنگ عوض کرده‌اند و حامی تُرک‌ها شده‌اند؛ برخی تحلیل گران این تغییر رویکرد واشنگتن را بی‌ارتباط با کودتا نافرجام 15 جولای ترکیه و اخباری که از نقش پنهان آمریکا در آن به گوش می‌رسد، نمی‌دانند.

منبع: میزان

انتهای پیام/