در پی خداحافظی ملی پوش دوچرخه سواری؛
حقی:فدراسیون به سختی جایگزینی برای من پیدا می کند
در پی خداحافظی علیرضا حقی از ورزش دوچرخه سواری وی مدعی شد ورزشکاری مانند او در ایران به زحمت یافت می شود.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ پس از حسین عسگری رکابزن نمونه و برجسته کشور علیرضا حقی امروز با ورزش حرفه ای خداحافظی کرد و از جامعه دوچرخه سواری کشور کنار رفت .
وی جزو یکی از پر افتخار ترین رکابزنان کشور است که از سال 1997 تا به حال 10 مدا طلا،15 مدال نقره و 8 مدال برنز برای کشور به دست آورده است اما با توجه به نادیده گرفته شدن این رکابزن و مربی قدر از سوی فدراسیون ،وی تصمیم گرفته است تا از ورزش حرفه ای کنار بکشد.
در این خصوص مصاحبه ای با علیرضا حقی ملی پوش دوچرخه سواری انجام دادیم،وی در خصوص خداحافظی اش از ورزش حرفه ای دوچرخه سواری اظهار کرد: با توجه به جنجال هایی که با فدراسیون داشتم و پس از مسابقات قهرمانی آسیا در فکر خداحافظی بودم و از حضور به عنوان دوچرخه سوار حرفه ای خسته شدم.
وی در خصوص علل خستگی اش توضیح داد: مدیر تیم های ملی مصطفی چایچی در تمام این سال ها نسبت به تمام رکابزنان حق خوری کرده است اما من از بقیه پوست کلفت تر بودم و ماندم ولی دیگر فایده ای ندارد.
حقی در ادامه تصریح کرد: سال گذشته در مسابقات قهرمانی آسیا باید در رشته های 4 کیلومتر انفرادی و دور امتیازی پا می زدم اما به خاطر اینکه چایچی پسرش را جایگزین کرد در تایم تریل انفرادی پا زدم که مدال برنز و در رشته مدیسون مقام چهارم را به دست آوردم در صورتی که در دو مسابقه ای که اسماعیل چایچی رکاب زد و نتوانست مدالی کسب کند بنده باید پا می زدم زیرا جزو رشته هایی بودند که من در آنها خوب پا می زدم اما در مجموع مدال ها و امتیازاتی که کسب کردم مشهود است و نیاز به گفتن چیزی نیست.
ملی پوش دوچرخه سواری در ادامه تصریح کرد: خانواه ام از حضور حرفه ای در دوچرخه سواری ناراضی هستند و از نظر سنی هم 37 سال دارم و دیگر جسمم جوابگو نیست اما در کل ورزش را کنار نمی گذارم و برای دل خودم ادامه می دهم.
وی تاکید کرد:از این پس فدراسیون باید دستش فانوس بگیرد و به دنبال دوچرخه سوار برای کسب مدال و نگه داشتن آبروی خودش در مسابقات بگردد زیرا اکثر رکابزنان خوب مانند حسین عسگری، امیر زرگری، محمد قادری، مهدی سهرابی و تراشی رفتند.
حقی خاطر نشان کرد:عضو باشگاه دوچرخه سواری تیم شهرداری تبریز هستم و قرار دادم تا برج 9 است فکر نمی کنم تا آن زمان تیم هم به تور بین المللی دعوت شود اما اگر هم بروند رکابزنان دیگر هستند که جای خالی من را پر کنند.
ملی پوش دوچرخه سواری در ادامه ابراز کرد: اگر هم بخواهم بمانم به چه قیمتی وقتی کسی قدردان نیست! می توانم تا المپیک بعدی هم رکاب بزنم و این کار سخت نیست اما من و خیلی های دیگر جانمان را در این راه می گذاریم تا دیگران بگویند ما موجب کسب مدال شدیم.
وی توضیح داد:مربی هم هستم و سالی یک رکابزن به جامعه ورزشی هدیه کرده ام که همه آنها جزو مدال آوران هستند اما اگر به مربیان انتخاب شده برای اردوی تیم ملی توجه کنید در یک رشته 6 تا مربی گذاشته اند که یا از بچگی با دوپینگ و تقلب بالا آمده اند یا شناسنامه ای بوده اند.
انتهای پیام/
