یکی قدرت‎مندترین رهبر اروپا خود زمانی یک پناهنده بوده است. جمهوری دموکراتیک آلمان شرقی که آنگلا مرکل در قلمرو آن بزرگ شد، نه دموکراتیک بوده و نه جمهوری، بلکه یک نمایش ترس بود که به شکل دیوار برلین خود را نشان داد.

 

آنگلا مرکل در سال 2005 صدراعظم آلمان شد و رهبری چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا را بر عهده گرفت. وقتی مرکل در برابر هر کسی که ممکن بود برایش چالش ایجاد کند پیش دستی کرده یا او را منزوی کرد، بزرگان آلمانی او را «مرکل ولیان» (ترکیب مرکل + نیکولو ماکیاوللی، سیاستمدار و فیلسوف ایتالیایی که نظریه ماکیاوللیسم را در جدا دانستن سیاست از اخلاق مطرح کرد) نامیدند.

در دوره ای که بیشتر کشورهای دنیا بار دیگر درگیر بحث متلاطمی در مورد توازن بین امنیت و آزادی شده اند، صدر اعظم آلمان از مردم کشورش می‎خواهد پذیرا باشند؛ از چیزی نترسند؛ معتقد باشند تمدن‎های بزرگ پل می‎سازند، نه دیوار؛ و جنگ ها هم داخل و هم خارج میدان به پیروزی می رسند.

به هر حال، هر کس با مرکل موافق یا مخالف باشد، او راه آسانی را پیش رو ندارد. رهبران تنها زمانی آزمایش می شوند که مردم نخواهند از آنها پیروی کنند. آنگلا مرکل برای مطرح کردن آنچه بیشتر سیاستمداران جرات ندارند، برای ایستادگی کردن در برابر استبداد و اقتضائات و برای نشان دادن رهبری اخلاقی پابرجا در دنیایی که وجود چنین چیزی کم است، برترین شخصیت سال 2015 مجله تایم انتخاب شد. حال باید منتظر ماند تا دید، ژرمنها آینده حاکمیت خود ر ا به دستان چه کسی خواهند سپرد. تحولات پیش روی برلین، قطعا در مسایل منطقه بویژه موضوع مهاجرت تاثیر خواهد گذاشت.

 باید افزود: بحران پناهندگی برای اروپاییان، امروز به یک سمّ سیاسی مهلک تبدیل شده است. سال گذشته در چنین روزهایی بود که  تصاویر منتشر شده از یک کودک خردسال با تی‌شرت قرمز، متعلق به یک خانواده پناهجو در ساحل بدروم ترکیه که با صورت روی شن‌ها افتاده بود، دنیا را در بهت و حیرت فرو بود. اما این واکنشها دیری نپایید تا اینکه امروز اسکان دادن مهاجرین، گریبان بلندپایه‎ترین مقام یک کشور صنعتی جهان در اروپا را گرفته است.