عربستان خط مشیء جدیدی برای خود و هم‌پیمانانش تعریف کرده است ،این خط مشیء "ایران هراسی و شیعه هراسی" نام دارد. بزرگترین مخالف منطقه‌ای جبهه مقاومت همپای با صهیونیست به مخالفت شدید با این جبهه و رأس آن جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد و از این هدف شوم خود کوتاه نمی‌آید. این اقدامات عربستان نشان می‌دهد که این کشور ایران را بعنوان قدرت اصلی منطقه قبول کرده است و سعی در کودتا برضد ایران در این منطقه دارد. 

"محمد بن نواف بن عبدالعزیز آل سعود"، سفیر عربستان سعودی در انگلیس، طی مقاله‌ای در نیویورک‌ تایمز؛ ایران را بدون هیچ گونه سندی متهم کرد و گفت که ایران "تامین مالی و آموزش شبه نظامیان در عراق، حزب الله لبنان و شبه نظامیان در یمن و بحرین و سوریه را برعهده داشته است. موضوع آنجایی جالب می‌شود که این ادعا از سوی آل سعودی مطرح شده است که خود حامی تروریست‌ها و یا رژیم‌های ترور، مانند جبهة‌النصره مرتبط با القاعده در سوریه، داعش در عراق و حاکم مستبد آل‌خلیفه در بحرین است.

اما نکته اصلی در اینجا این است که عربستان سعودی، و یا حداقل حاکمان آن به رهبری ملک سلمان پیر، شیفته خصومت با ایران هستند. دلیل این عقده یک نفرت غریزی است. دلیل این ترس و نفرت " حفظ خود" است . اما حداقل  سه دلیل خاص برای این نفرت وجود دارد و آنها باهم مرتبط هستند.

اولین دلیل مذهبی است. بنا به دلایل تاریخی ، ایران کانون شیعه در منطقه و جهان است. بنابراین ایران کانون تنفر عربستان است.

عامل دوم به انقلاب اسلامی ایران بازمی‌گردد . هنگامی که انقلاب ایران موفق شد در سال 1357 دیکتاتور مورد حمایت آمریکا، محمد‌رضا شاه پهلوی را بیرون براند، آن انقلاب همه حاکمان خودکامه در منطقه را تهدید کرد به این جهت که  تاثیر الهام‌بخش آن به مردم کشورهای دیگر منتقل شد تا آنها نیز علیه رژیم‌های سرکوبگر به پا خیزند. در این میان آل سعود به شدت احساس خطر کرد. به همین دلیل است که حاکمان عربستان بلافاصله با ایجاد پیمان دفاعی خلیج فارس در اوایل دهه 1360 که متشکل از کویت، قطر، بحرین، امارات متحده عربی و عمان است، به انقلاب ایران واکنش نشان داد.

در واقع نفرت حاکمان عربستان از ایران، از زمان انقلاب اسلامی ایران شدت یافته است. آل سعود‌ اعتبار مردمی حکومت ایران را تهدیدی مرگبار برای استبداد خود می‌داند. هرچه نفوذ سیاسی ایران در منطقه بیشتر می شود، حاکمان عربستان از این تهدید بالفعل بیشتر می ترسند. این موارد طرز تفکر پارانوئیدی آل سعود در قبال ایران روشن می سازد، همانطور که سفیر عربستان در انگلیس عنوان کرد گمان می کند خرابکاری ایران در همه جا وجود دارد.

عامل سوم اقتصادی است. اما آنچه شاید نگرانی نهایی برای آل سعود باشد، مسئله حیاتی اقتصاد نفت و گاز است .

با شروع جنگ تحمیلی، عربستان از ترس شیوع انقلاب ایران در منطقه جنگ تحمیلی را بهترین فرصت برای ضربه زدن به ایران دید. از همین رو از هیچ کمکی به عراق دریغ نکرد. از کمک‌های مالی گرفته تا پشتیبانی اطلاعاتی. کمک های مالی این کشور بین 20 تا 30 میلیارد دلاری و توافق با کویت مبنی بر واریز شدن عایدات صدور نفت از منطقه‌ بی‏طرف (روزانه ‌٣٠٠ الی ‌٣٥٠ هزار بشکه) به حساب عراق تنها مقداری از خیانت های ام القرای جهان اسلام برای از بین بردن ایران اسلامی است. به این کمک‌های مالی می‌توان استقرار هواپیماهای آواکس آمریکا در خاک خود برای جاسوسی از خطوط مقدم جبهه ایران اضافه کرد. تاسیس شورای همکاری خلیج فارس نیز اقدامی دیگر برای جلوگیری از صدور انقلاب ایران به سایر کشورهای منطقه بود.

آل سعود در حج خونین سال 66 ماهیت بیمارگونه خود را نشان داد و در حرم امن الهی حجاج ایرانی را به خاک و خون کشید. در روز نهم مردادماه 1366 شمسی طبق روال هر ساله پس از انقلاب، حجاج مراسم برائت از مشرکین را در خیابان‌های مکه به صورت علنی انجام می دهند و شعارهای ضد استکباری سر می‌دهند. ساعت 6 و 40 دقیقه بعدازظهر پایان مراسم اعلام می شود و بی‌مقدمه حمله نیروهای پلیس به تجمع‌کنندگان شروع می شود.

پلیس سعودی؛ باتوم به دست حجاج را مورد حمله قرار می‌دهد. از ساختمان‌های اطراف هم سنگ و آجر به سمت حجاج پرتاب می‌شود. کمی بعد پلیس سعودی با گازهای سمی و خفه‌کننده و شلیک رگبار، زائران را مورد هدف قرار می‌دهد. از طرف دیگر از سمت ساختمان های اطراف از طبقه‌های بالا به سمت حجاج اشیای سنگین مانند سنگ و گلدان پرتاب می شود.

نکته‌ای که بیشتر دل انسان را به درد می آورد این است که حجاج آن سال را بیشتر کاروان‌های جانبازان، ایثارگران و خانواده‌های آنان تشکیل می داند و برای احترام جانبازان ویلچری را در جلوی صف تظاهر کنندگان قرار داده بودند که باعث می شود بیشتر از همه آسیب ببینند. دولت سعودی، آمار تلفات این حادثه را 402 کشته اعلام کرد که 275 نفر آنان ایرانی و نیمی از آنان زن بودند و 649 زخمی. آمار اعلام شده البته از سوی ایران مورد تشکیک واقع شد و منابع ایرانی از کشته شدن 325 نفر با تفکیک 203 زن و 122 مرد خبر دادند.

امام خمینی(ره) در 1 شهریور 1366، یعنی20 روز پس از فاجعه جمعه خونین فرمودند: «شکستن کعبه مسئله‌ای نیست که بشود از آن همین طور گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر از همه ی کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی توانیم از مسئله حجاز بگذریم. مسئله حجاز یک باب دیگری است. روزی که خیانت شد به اسلام... هیچ اشکالى در این نیست که یک سابقه‏اى داشت این توطئه؛ بنا داشتند بر اینکه این امر واقع بشود؛ تحمیل کرده بودند بر آل سعود احمق که یک همچون کار احمقانه‏‌اى بکند و خودش را در تمام دنیا منحط کند. 

در پی فراگیر شدن موج بیداری اسلامی در منطقه، مردم بحرین نیز که از ظلم حکومت اقلیت آل‌خلیفه به ستوه آمده بودند؛ لب به اعتراض گشودند و راهپیمایی‌های گسترده علیه تبعیض موجود به راه انداختند. عربستان که در همسایگی بحرین قرار دارد از ترس سرایت انقلاب مردم بحرین به این کشور به بهانه پیمان اعضای شورای همکاری خلیج فارس و دخالت کشورهای خارجی نیروهای سپر جزیره را وارد این کشور کرد تا اعتراضات مسالمت آمیز شیعیان بحرین را سرکوب کند.

علاه بر سرکوب نظامی عربستان مانند صهیونیست‌ها به واردات انسان با مذهب تسنن از کشورهای مالزی، فیلیپین، پاکستان و افغانستان روی آوررده است. کشورهایی که ردپای اتباع آنها در درگیری های سوریه نیز قابل مشاهده است. این کار با هدف از اکثریت انداختن شیعیان صورت می گیرد که حدود 70% جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. کشتار شیعیان، دستگیری و حبس، ایجاد محدودیت در فعالیت‌های اجتماعی سیاسی اقتصادی از دیگر سیاست‌هایی است که عربستان بوسیله آل خلیفه در این کشور اعمال می کند.

در موسم حج عمره امسال بود که دو زائر نوجوان ایرانی به قصد بازگشت به ایران در فرودگاه جده حضور پیدا کردند. در آخرین بخش بازرسی فرودگاه به بهانه تفتیش به اتاق جداگانه‌ای برده می‌شوند و مورد قصد شوم دو مامور فاسد فرودگاه قرار می‌گیرند که با هوشیاری و اقدام به موقع این دو زائر نوجوان عزیز و آگاه شدن خانواده محترم آنان و برخورد به موقع، این دو مأمور برای انجام اقدام شنیع خود ناکام ماندند.

فرمانده پلیس جده و نیروهای امنیتی در فرودگاه حاضر شدند و همان شب پزشکی قانونی در فرودگاه برای بررسی مسأله حضور پیدا کرد و پرونده بسیار سنگینی در این باره تنظیم شد و با همکاری این دو نوجوان عزیز و باهوش، دو پلیس فاسد فرودگاه شناسایی شده و همان شب دستگیر و روانه زندان شدند.

مبنای تاسیس حکومت آل سعود بر توافق محمد بن سعود و شیخ محمد بن عبدالوهاب (بنیانگذار وهابیت) است. بدین معنا که آل‌سعود حکومت را به دست گیرد و وهابیت از آن حمایت کند و در طرف مقابل وهابیت مورد حمایت و تایید آل‌سعود قرار گیرد. بر این اساس از ابتدای تاریخ تشکیل حکومت آل‌سعود تا کنون جریان‌ها و اشخاص تکفیری در حکومت عربستان نفوذ فراوانی یافته‌اند و از حمایت های مالی در سطح بسیار وسیعی برخوردارند. تفکر وهابی، شیعه را رافضی و دشمن اصلی خود می‌داند و هرکس را که هفت شیعی بکشد مستوجب بهشت می‌داند.

آل‌سعود با سو استفاده از این دشمنی، مدت‌ها به تحریک طالبان علیه جمهوری اسلامی ایران در مرزهای شرقی کشورمان پرداخت که نتیجه آن به وجود آمدن تروریستی وحشی به نام عبدالمالک ریگی بود که دستش به خون ده ها نفر از هموطنانمان آغشته شد.

عربستان که جرات جنگ مستقیم با ایران را ندارد به وسیله تسلیح و حمایت مالی داعش به جنگ نیابتی با ایران در سوریه پرداخت تا یکی از محورهای اصلی جبهه مقاومت در منطقه را ساقط کند. جنگ با شیعیان حوثی در یمن باز  هم به وسیله داعش از دیگر جنایات آل سعود در منطقه علیه شیعیان مظلوم است. از ان جا که شنیده‌ها حاکی از آن است که پادشاه جدید عربستان ملک سلمان گرایشات بیشتری نسبت به ملک عبدالله به گروه‌های تکفیری دارد، حمایت عربستان از این گروه ها بیشتر خواهد شد.

خاندان آل سعود دنیا را نمی‌شناسند. عقب‌ماندگی‌های سعودی‌ها آن‌ها را از نگاه منضبط و متعادل به جهان محروم کرده است. یکی از شاخص های این دنیا ناشناسی و عقب‌ماندگی؛ فرم برخورد آل سعود با مذاکرات پیشین ایران و 5+1 بود. سعودی‌ها در میان شگفتیِ ناظران سیاسی صراحتاً می‌گفتند «هر توافقی با ایران صورت بگیرد، مجوزهای آن را برای خودشان نیز مفروض می‌دانند!» تُرکی الفیصل شاهزاده‌ای که سابقه‌ی ریاست سازمان اطلاعات عربستان را نیز دارد  و مثلاً یک سعودیِ آگاه محسوب می‌شود!  رسماً به بی‌بی‌سی می‌گوید «ایران در هر سطحی مجوز غنی‌سازی اورانیوم پیدا کند، عربستان نیز همان حد را برای خود مفروض می‌داند!»

آل سعود دشمنی است که از هیچ عملی برای ضربه زدن به محور مقاومت به رهبری ایران در منطقه دریغ نخواهد کرد. پادشاهان سعودی که ادعای خادمی حرمین شریفین را دارند حتی ظواهر اسلام را رعایت نمی کنند و در ملا عام شراب می‌خوردند. آن ها نه تنها دوستی خود با اسرائیل را پنهان نمی‌کنند؛ بلکه در عمل در راستای منافع این غده سرطانی اقدام می‌کنند. در طول سال های پس از انقلاب همیشه ایران بوده است که دست دوستی به سمت عربستان به عنوان یک کشور اسلامی که حرم امن الهی و مرقد مطهر پیامبر در آن قرار دارد، دراز کرده است، ولی عربستان از هیچ اقدامی علیه ایران فروگذار نکرده است. با این تفاسیر به نظر می رسد اگر عربستان این رویه خصمانه خویش را کنار نگذارد ایران هم باید از اهرم های فشار خود علیه آن استفاده کند.

حاکمان عربستان از ایران بیشتر از هر چیز دیگری می ترسند. رژیم صهیونیستی و هتک حرمت آن به مقدسات اسلامی در قدس شرقی حتی از سوی آل سعود (متولیان خود خوانده اسلام) هم مورد طعنه و محکومیت قرار نمی‌گیرد. تنها ترس و نفرت آنها فقط در به راه انداختن جنگ پنهان علیه ایران و متحدان آن، از جمله سوریه و مردم بحرین، عراق، یمن و هر جای دیگری ابراز می‌شود. آنها می‌خواهند به هر قیمتی شده ایران مهار ، خنثی و تحریم شود، و تاریخ بارها ثابت کرده است که واشنگتن بنا به ضرورت ژئوپلیتیکی همیشه در کنار آل‌سعود قرار می‌گیرد.