بررسی جامع و کاملی در شعر و ادبیات نداریم
امروز بازار کتاب در حوزه ادبیات وضعیت خوبی ندارد؛ زیرا بررسی جامع و کاملی برای شعر و ادبیات نداریم.
پیمان صفردوست، شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با بیان این امر که ما بررسی جامع و کاملی در شعر و ادبیات نداریم، اظهار داشت: هم اکنون بازار کتاب وضعیت خوبی ندارد و انتشار کتابها بستگی به توان مالی مؤلف دارد. در گذشته برخی از ناشران تخصصی حوزه ادبیات با انتخاب آثار موفق مؤلفان، امتیاز نشر کتاب آنها را خریداری و با سرمایه گذاری خود کتاب را منتشر و وارد بازار می‌کردند. این روش مؤلف را از ورود به چالش‌های مالی انتشار کتاب آسوده می‌کرد و از سوی دیگر به دلیل بررسی تخصصی ناشر در انتخاب اثر، فروش خوب آثار سود او را نیز تامین می‌کرد.
وی افزود: متأسفانه در حال حاضر بیشتر نویسندگان و شاعران خود سرمایه‌گذار آثار خود شده‌اند و آثار خود را بدون بررسی فنی و تخصصی و با توجه به سلیقه شخصی منتشر می‌کنند که این امر باعث کاهش نسبت تعداد آثار ادبی قابل قبول نسبت به کل آثار انتشار یافته و افت کیفیت این آثار شده. البته این موضوع تنها منحصر به کتابهای حوزه ادبیات نیست و در حوزه‌های دیگر نیز شاهد آن هستیم.
این شاعر گفت: تعداد آثار خوب در حوزه ادبیات کم است ولی به نظر می‌رسد، مشکل اساسی در این حوزه، عدم انتشار آثار قابل قبول حوزه ادبیات به دلیل مشکلات مالی مؤلف و در مقابل انتشار آثار بی کیفیت و تنها با تکیه بر توان مالی نویسنده است که انتخاب را نیز برای مخاطب ناآشنا سخت می‌کند.
صفردوست در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به این سؤال که آیا شاعران سپیدسرا و نیمایی در سرودن شعر کلاسیک ناتوان هستند یا نه، تصریح کرد: هنر مقوله پیچیده‌ای است و به راحتی نمی‌توان درباره آن حکم قطعی صادر کرد. ضمن اینکه عدم توانایی سرودن شعر کلاسیک نمی‌تواند به تنهایی دلیل انتخاب پرداختن به شعر سپید باشد و در این موضوع باید ترجیح شاعر را نیز درنظر گرفت.
وی گفت: در مورد قالب‌های کلاسیک نیز به همین شکل است. اگر شاعری مثلا قالب غزل را برای سرودن شعر انتخاب می‌کند، دلیل بر عدم توانایی در سرودن مثنوی یا رباعی نیست؛ بلکه شاعر با توجه به سلایق خود این قالب را برای طبع آزمایی ترجیح می‌دهد.
صفردوست با تأکید بر اینکه قالب‌های شعری به خودی خود برتری بر یکدیگر ندارند و محتوای شعر تعیین کننده قدرت آن است، افزود: با این حال تجربه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد معمولا شاعرانی که با پیشینه شعر کلاسیک وارد عرصه شعر سپید شده‌اند، به دلیل آشنایی با خط ملودی شعر که همان عروض است، با موسیقی کلمات بهتر ارتباط برقرار کرده و آثار موفق‌تری را ارائه کرده‌اند.
وی ادامه داد: قاعدتا اشراف به موسیقی کلمات با توجه به اینکه شعر سپید ساختار عروضی مشخص و واحد ندارد، برای رسیدن به موسیقی درونی مناسب در شعر سپید و سایر قالب های غیرعروضی لازم است.
این شاعر در پایان خاطرنشان کرد: با مرور کوتاهی بر تاریخ ادبیات معاصر کشورمان متوجه می‌شویم که پرچمداران شعر سپید و نوین، اکثرا شاعرانی بوده‌اند که بر قالب‌های شعر کلاسیک و عروضی اشراف داشته‌اند که البته این موضوع قانون نیست و استثناهایی هم دارد.
انتهای پیام/
وی افزود: متأسفانه در حال حاضر بیشتر نویسندگان و شاعران خود سرمایه‌گذار آثار خود شده‌اند و آثار خود را بدون بررسی فنی و تخصصی و با توجه به سلیقه شخصی منتشر می‌کنند که این امر باعث کاهش نسبت تعداد آثار ادبی قابل قبول نسبت به کل آثار انتشار یافته و افت کیفیت این آثار شده. البته این موضوع تنها منحصر به کتابهای حوزه ادبیات نیست و در حوزه‌های دیگر نیز شاهد آن هستیم.
این شاعر گفت: تعداد آثار خوب در حوزه ادبیات کم است ولی به نظر می‌رسد، مشکل اساسی در این حوزه، عدم انتشار آثار قابل قبول حوزه ادبیات به دلیل مشکلات مالی مؤلف و در مقابل انتشار آثار بی کیفیت و تنها با تکیه بر توان مالی نویسنده است که انتخاب را نیز برای مخاطب ناآشنا سخت می‌کند.
صفردوست در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به این سؤال که آیا شاعران سپیدسرا و نیمایی در سرودن شعر کلاسیک ناتوان هستند یا نه، تصریح کرد: هنر مقوله پیچیده‌ای است و به راحتی نمی‌توان درباره آن حکم قطعی صادر کرد. ضمن اینکه عدم توانایی سرودن شعر کلاسیک نمی‌تواند به تنهایی دلیل انتخاب پرداختن به شعر سپید باشد و در این موضوع باید ترجیح شاعر را نیز درنظر گرفت.
وی گفت: در مورد قالب‌های کلاسیک نیز به همین شکل است. اگر شاعری مثلا قالب غزل را برای سرودن شعر انتخاب می‌کند، دلیل بر عدم توانایی در سرودن مثنوی یا رباعی نیست؛ بلکه شاعر با توجه به سلایق خود این قالب را برای طبع آزمایی ترجیح می‌دهد.
صفردوست با تأکید بر اینکه قالب‌های شعری به خودی خود برتری بر یکدیگر ندارند و محتوای شعر تعیین کننده قدرت آن است، افزود: با این حال تجربه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد معمولا شاعرانی که با پیشینه شعر کلاسیک وارد عرصه شعر سپید شده‌اند، به دلیل آشنایی با خط ملودی شعر که همان عروض است، با موسیقی کلمات بهتر ارتباط برقرار کرده و آثار موفق‌تری را ارائه کرده‌اند.
وی ادامه داد: قاعدتا اشراف به موسیقی کلمات با توجه به اینکه شعر سپید ساختار عروضی مشخص و واحد ندارد، برای رسیدن به موسیقی درونی مناسب در شعر سپید و سایر قالب های غیرعروضی لازم است.
این شاعر در پایان خاطرنشان کرد: با مرور کوتاهی بر تاریخ ادبیات معاصر کشورمان متوجه می‌شویم که پرچمداران شعر سپید و نوین، اکثرا شاعرانی بوده‌اند که بر قالب‌های شعر کلاسیک و عروضی اشراف داشته‌اند که البته این موضوع قانون نیست و استثناهایی هم دارد.
انتهای پیام/
