بسم الله الرحمن الرحیم

آقای رئیس،

در ابتدا لازم مي‌دانم از شما به عنوان رئیس این نشست مهم که به موضوع پراهمیت جابجایی گسترده پناهندگان و مهاجرین اختصاص یافته، تشکر نموده و برایتان آرزوی موفقیت نمایم. امیدوارم نتایج اجلاس امروز بتواند گام مثبتی در جهت حل یکی از معضلات بزرگ جامعه جهانی یعنی جابجایی پناهندگان و مهاجرین بردارد.

 

حضار محترم، خانمها و آقایان،

در بررسی علل بروز بحرانهای انسانی و جابجایی های گسترده، علاوه بر وجود شکافهای اقتصادی و اجتماعی و پدیده های طبیعی از قبیل خشکسالی و بلایای طبیعی، تاریخ معاصر مشحون از سیاستهای اشغالگری و مداخله خارجی، تروریسم و بی ثبات سازی دولتهای مشروع به عنوان بخشی از علل اصلی افزایش چشمگیر شمار پناهندگان و مهاجرین به ویژه در سالهای اخیر بوده است. ناکامی و عدم توفیق جامعه جهانی در کاهش و رفع عوامل فوق موجب استمرار آوارگی انسانها شده و ضرورت دارد در کنار کمک به مهاجرین و پناهندگان علل ریشه ای بحرانها نیز مورد توجه قرار گیرند.

 

آقای رئیس،

جابجایی های گسترده پناهندگان و مهاجرین دارای آثار و پیامدهایی فراتر از مرزهای ملی کشورها است و حل آن نیز از توان یک کشور به تنهایی خارج بوده و در گرو  همکاری و تعامل جامعه جهانی مي باشد. این اجلاس فرصت مغتنمی برای اتخاذ رویکردی جهانی و مشارکت همه کشورها در قبال مسئله پناهندگان و مهاجرین و برخورد مسئولانه آنها در مواجه با این جابجایی ها در کشورهای مبداء، ترانزیت و میزبان است.

 

خانمها، آقایان:

موقعیت خاص جغرافیایی ایران و همجواری با کانونهای اصلی بحران انسانی در چند دهه اخیر موجب گردید تا جمهوری اسلامی ایران طی بیش از سه دهه گذشته با امواج گسترده میلیون‌ها پناهنده و آواره از کشورهای همسایه مواجه گردد. در این مدت جمهوری اسلامی ایران نه تنها از ورود تعداد زیاد پناهندگان جلوگیری نکرد، بلکه بر اساس آموزه های والای انسانی و اعتقادات دینی خود و فراتر از تعهدات بین المللی اش این جمعیت عظیم  انسانی را پذیرفت. همچنین علیرغم کمکهای بسیار محدود بین المللی و شرایط ناشی از جنگ تحمیلی و تحریم های غیرعادلانه با اتکا به منابع داخلی بار این مسئولیت را با بالاترین استانداردهای ممکن بر عهده گرفت. در این مدت خدمات مختلف از جمله خدمات آموزشی از مقاطع ابتدایی تا آموزش عالی، بهداشت عمومی رایگان و فرصتهای شغلی در اختیار این جمعیت نیازمند قرار گرفت که فراتر از  تعهدات کشورمان در قبال کنوانسیون 1951 پناهندگان ژنو بوده است.

هم اکنون بنا به تایید و اذغان کمیساریای عالی ملل متحد در امور پناهندگان میزان افراد با سواد جمعیت پناهندگان در کشورمان از 6 درصد اولیه در حال  حاضر به بیش از 67 درصد افزایش یافته و تمامی پناهندگان به نوعی تحت پوشش خدمات درمانی قرار گرفته اند. همچنین اجرای فاز پنجم بیمه سلامت برای کلیه بیماران خاص و اقشار آسیب پذیر جمعیت پناهندگان در حال اجرا است.

 

آقای رئیس،

جمهوری اسلامی ایران به عنوان میزبان جمعیت انبوه پناهندگان طولانی مدت که تعداد آنها در مقاطعی به بیش از 3 میلیون نفر رسیده، همواره با فشارهای فراوان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از این میزبانی مواجه بوده است. ما بر این باوریم که هر گونه تعهد جدید کشورهای میزبان باید متناسب با ظرفیت و قوانین ملی آنها باشد و پیش از آن ضرورت دارد بقیه اعضای جامعه جهانی نیز تعهدات جدیدی را در قبال پناهندگان و کشورهای میزبان از طریق یک مکانیسم مشخص بپذیرند. از طرف دیگر ضروری است مساعدت جامعه جهانی به منظور حل پایدار معضل پناهندگی از طریق بازگشت داوطلبانه پایدار و اسکان مجدد مورد تاکید قرار گيرد.

 

آقای رئیس،

در خاتمه، اميدوارم این نشست بتواند با مشارکت و همفکری همه شرکت‌کنندگان محترم طرحي عملي و جدي در جهت حل معضل و کاهش آلام پناهندگان و  مهاجرین به جامعه جهاني ارائه نمايد.   

متشکرم.

انتهای پیام/