در یکی پیچیده‌ترین خلاف کاری‌ها در رم میلیون‌ها مین مرگ‌بار با استفاده از یک شرکت قلابی در سنگاپور به عراق فرستاده شد. عراق به کمک یکی از شعبات بانک لاوورو در شمال ایتالیا نه میلیون مین ضد نفر به ارزش 25 میلیون دلار خریداری نمود این مین‌ها ساخت شرکت "والسلا" بود که 50 درصد آن تحت مالکیت شرکت فیات، گروه صنعتی بزرگ ایتالیا و تحت کنترل جیانی آنیلی 72 ساله بود که به عنوان پادشاه بدون تاج و تخت ایتالیا معروف است.

 

 

برخی از مین‌هایی که عراق دریافت نمود از نوع بسیار وحشتناکی است که به راحتی می‌توان آنها را از هلی‌کوپتر پخش کرد یا به سادگی روی سطح بیابان انداخت. اگر کسی روی این مین‌ها پا می‌گذاشت پای قربانی تا مچ یا حتی ران پا قطع می‌شد ( این مطلب به نقل از آلن فریدمن نویسنده آمریکایی است).

 

 

شوروی هم در آغاز جنگ اعلام بی‌طرفی کرد و ارسال تسلیحات به عراق را معوق گذاشت. در عین حال برای اینکه این موضوع موجبات رنجش عراق را فراهم نیاورد از متحدان خود در اروپای شرقی خواست نیازهای تسلیحاتی عراق را برطرف سازند بر همین اساس عراق تانک‌های روسی را از کشورهای اروپای شرقی و از طریق عربستان سعودی دریافت کرد. شوروی همچنین ده‌ها فروند از پیچیده‌ترین هواپیماهای جنگی خود از نوع میگ 29 را به رژیم عراق تحویل داد. طارق عزیز وزیر امور خارجه عراق هم به این موضوع اذعان کرده بود که عراق بیشتر تجهیزات خود را با شرایط آسان‌ از شوروی بدست می‌آورد.

 

به رغم اینکه شوروی تجاوز عراق را به ایران محکوم نکرد هنگامی که ایران موضع برتر را در جنگ بدست آورد علنا از عراق حمایت کرد به دنبال آن مسکو برای برقراری توازن در جنگ و جلوگیری از پیروزی ایران، کمک مالی و تسلیحاتی خود را به عراق از سر گرفت و در همان ابتدا یک کمک یک و نیم میلیارد دلاری در اختیار بغداد گذاشت در ادامه این کمک‌ها میگ‌های 23 و 25 و تانک‌های تی 72 و موشک‌های زمین  به زمین و زمین به هوا و سیل جنگ افزارهای مختلف روسی به عراق سرازیر شد و دوهزار مستشار شوروی برای تقویت روحیه ارتش عراق که بسیار ضعیف شده بود به فعالیت پرداختند.

 

 

 

با این حال موضع‌گیری چین درباره جنگ ایران و عراق بدون گونه توجهی به نقش متجاوز و آغازگر جنگ بود پکن تصور می‌کرد در صورت حمایت از ایران، موجب رنجش خاطر اعضای اتحادیه عرب خواهد شد و این به صلاح چین نبود. آنها به اینکه عراق آغازگر جنگ بود معترف بودند اما بنا به مصالح خودشان از اظهارنظر در این باره خودداری کردند.

 

 

 

چین در عین اتخاذ موضع بی‌طرفی اقداماتی تبعیض‌آمیز نیز انجام داد. این کشور بعد از آغاز تحمیلی پرواز شرکت هواپیمایی چین به تهران را قطع کرد در حالی که این پروازها (در عین بهره‌گیری از فضای ایران) به عراق ادامه یافتدر واقع چین بیشتر از مواضع اعراب در رابطه با جنگ متاثر بود و حتی ایران را در حاشیه خلیج فارس تعریف و به خلیج فارس عنوان خلیج عربی اطلاق می‌کرد.

 

شش روز بعد از شروع جنگ توسط عراق، در 28 دسامبر 1980 اولین قطعنامه شورای امنیت به شماره 479 با نام "بررسی وضعیت میان ایران و عراق" صادر شد در این قطعنامه به وجود تهدید علیه صلح، تقض صلح و وقوع‌ تجاوز و نقض تمامیت ارضی ایران اشاره نشد و صرفا از طرفین خواسته شد از توسل بیشتر به زور خودداری کنند چین به این قطعنامه رای مثبت داد. بدین ترتیب با رد تمایز میان قربانی و متجاوز از سوی شورای امنیت، پکن بسیاری از گفته‌های امام خمینی را در مورد چین تحکیم بخشید. پکن نمی‌خواست اعراب را از خود رنجیده خاطر سازد و از نظر ایران این همان روحیه استکباری و سلطه‌جویی قدرت‌ها بود که چین نیز از ان بی‌بهره نبود.

 

 

گذر زمان ثابت کرد که قدرت‌های بزرگ به رغم حمایت از صدام علیه ایران نتوانستند مقاومت مردم ایران را در هم بشکنند و به اهداف خود دست پیدا کنند. آمریکا، شوروی سابق، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا و چین در آن زمان و در حال حاضر در زمره قدرت‌های برتر سیاسی و اقتصادی جهان به حساب می‌آیند؛ از صدام حمایت سیاسی، اقتصادی و حتی تبلیغاتی کرده‌اند؛ جالب اینجاست که موضع رسمی آنها بی‌طرفی بوده اما با توجه به دشمنی با نظام اسلامی و هراس از گسترش پیام انقلاب، عملا از موضع رسمی خود تخطی و از صدام پشتیبانی کردند.

 

 

 

 

انتهای پیام/