به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،فهرستی که چند روز پیش و ظاهرا برای نخستین بار منتشر شد، نشان می‌دهد این سایت‌ها روی‌ هم ۳۰ تا هم نیستند.

بخش قابل‌توجهی از این وبسایت‌ها جنبه تبلیغاتی دارد، تعدادی مال وزارت‌خانه‌هاست یا مخصوص گردشگری. اما گاه می‌شود چیزهایی از دستور غذا یا فیلم‌های کره شمالی هم پیدا کرد.

اما این فهرست از کجا آمده؟

آن‌طور که سایت تک‌کرانچ گزارش کرده، یک مهندس ساکن آمریکا از سر شیطنت مرتب و به‌طور خودکار برای سامانه نام دامنه (DNS) اصلی کره شمالی درخواست می‌فرستاده که به همه دامنه‌های موجود در آن کشور دسترسی داشته باشد.

سامانه معمولا طوری تنظیم می‌شود که این درخواست‌ها را رد کند. اما یک بار، به دلایل نامعلوم، احتمالا خطا، درخواست را می‌پذیرد. مهندس هم فهرست مربوطه را منتشر می‌کند.

تحلیلگران و ناظران مسایل کره شمالی با این وب‌سایت‌ها آشنا بودند، اما نمی‌دانستند ابعاد حضور کره شمالی در اینترنت چقدر است.

مارتین ویلیامز، مدیر سایت «کره شمالی تک» که ساکن سان‌فرانسیسکو است، می‌گوید: کره‌ای‌ ها وقتی سایت جدید راه‌ می‌اندازند، جایی خبر نمی‌دهند یا کسی اتفاقی بهشان برمی‌خورد یا لابه‌لای پاسخ‌های یک موتور جستجو پیدا می‌شوند. ما بیشتر سایت‌های این لیست را می‌شناختیم. اما مطمئن نبودیم جز اینها چی هست.

برای آنها که کارشناس کره شمالی نیستند و دوست دارند بدانند در اینترنت این کشور چه می‌گذرد، خلاصه می‌گوییم:

۱. اخبار فعالیت‌های رهبر

بیشتر وبسایت‌ها به زبان کره‌ای است، اما چند تا از جمله سایت رودونگ سینام، روزنامه اصلی این کشور، نسخه انگلیسی هم دارند.

سایت رودونگ سینام بخشی دارد به نام «فعالیت‌های رهبر» که برنامه‌های روزانه کیم جونگ اون را می‌نویسد. مثلا بازدید از یک باغ میوه و رهنمود به کارگران، یا سخنرانی در جنبش جوانان کیم‌ایل‌سونگ‌ است.


البته این روزها صدر اخبار «راهنمایی» رهبر در مورد آزمایش یک موتور جدید موشک است که ماهواره به فضا می‌برد.

مارتین ویلیامز می‌گوید: کار این وبسایت‌ها این است که صدای کره شمالی را به جهان برسانند، انگار یکی از اعضای عادی جامعه بین‌الملل است. نمی‌دانیم چیزهایی که می‌نویسند درست است یا نه، چون امکان ارزیابی مستقل نداریم.

۲. ساده و کند

بیشتر وبسایت‌ها بسیار کند و بسیار ساده‌اند.

«چد اوکرول» از ان.کی نیوز – که کارش دنبال کردن رسانه‌های کره شمالی است – می‌گوید: سایت‌ های خبری‌ این کشور زیاد به روز نمی‌شوند و مطالب اختصاصی ندارند.


آن‌طور که چد می‌گوید، بیشترشان همان چیزی را که از خبرگزاری رسمی حکومت می‌گیرند منتشر می‌کنند و بازدیدشان بسیار کم است. از این گذشته، طراحی‌‌شان ضعیف است و کار کاربر را سخت می‌کند.

جالب‌‌تر اینکه، به نظر می‌رسد نمی‌خواهند از سایت‌های شبکه‌های خبری بین‌المللی الگو بگیرند.
مارتین ویلیامز می‌گوید:سعی نمی‌کنند از رسانه‌های غربی تقلید کنند. وقتی سراغ وب‌سایت‌شان می‌روی، واضح است که مال کره شمالی است. لباس شیک رسانه‌های بین‌المللی تن‌شان نکرده‌اند.

۳. فرهنگ و هنر

یکی از سایت‌ها cooks.org.kp است، پر از تصویر «غذاهای مشهور کره‌ای».این سایت نام و نشانی همه رستوران‌های مهم کره شمالی را دارد، از جمله اوکریوگوان که از معروف‌ترین‌هاست و نودل سرد به سبک پیونگ‌یانگ می‌دهد، و پیونگ‌یانگ داگ میت (گوشت سگ) که از اسمش مشخص است چیست.

غذاهای کره شمالی احتمالا به چشم کره جنوبی‌ها بی‌مزه می‌آید. اما این سایت در موردشان این‌طور می‌نویسد: طعم و بو، رنگ‌های چشم‌نواز، تنوع، و مفید برای بدن.

برای سینمادوستان هم سایتی است که فیلم‌های کره شمالی را معرفی می‌کند.


از قضا این روزها روزهای فستیوال بین‌المللی فیلم پیونگ‌یانگ است و این سایت برنامه‌های جشنواره را معرفی می‌کند. آن‌طور که در سایت گفته شده، فیلم‌ها در سه بخش نمایش داده می‌شوند: فیلم‌های هنری، مستند، و انیمیشن.

وقتی مهندس آمریکایی فهرست وب‌سایت‌های کره شمالی را منتشر کرد، کارشناسان و اهل فن‌آوری به وجد آمدند اما برای مدتی کوتاه.

واقعیت این است که این فهرست چیزی در مورد اینترانت کره شمالی – شبکه داخلی که شهروندان عادی از آن استفاده می‌کنند و به اینترنت وصل نیست – نمی‌گوید. قاعدتا آن شبکه به مراتب بهتر معرف حکومت کره شمالی است.

منبع: جام جم

انتهای پیام/