به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ دکتر مجتبی نقش واریان متخصص اعصاب و روان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: تیک، انقباض غیر ارادی و ناگهانی ماهیچه است و پنج تا 24 درصد بچه ها به نوعی تیک مانند، بالا انداختن شانه، پلک زدن، تنگ کردن چشم ها، تکان های تند سر یا شانه، مبتلا هستند.
رییس بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری تیک را در پسران شایع تر دانست و ادامه داد: تیک های گذرا در حدود سه و نیم سالگی آغاز می شود و در سنین 6 تا 12 سالگی دیده می شود، تیک های گذرا اغلب بعد از 6 ماه رفع می شوند، اما اگر تیک بیش از 12 ماه طول بکشد، مزمن شده و در اغلب این نوع، انقباض ماهیچه بسیار شدید است، این رفتار، گاهی به طور کامل محو شده و گاهی شدید دیده می شود و اغلب هنگام فشار های روحی برروز می یابد.
وی عوامل محیطی، تعادل نداشتن سدیم و منیزیوم، اضطراب، هیجان شدید و موارد ژنتیک را از دلایل تیک عنوان کرد و گفت: در مورد عوامل محیطی، می توان یقه ای که تنگ و بلند است و باعث می شود که کودک مدام سر و گردن خود را بالا بکشد، کلاه هایی که بند آن تنگ است و زیر چانه قرار می گیرد و موجب تکان دادن سر به اطراف یا به بالا و پایین می شود، اشاره کرد.
او ادامه داد: تعادل نداشتن سدیم و منیزیم مانند استفاده زیاد از غذا های بسیار شیرین، شکلات و نوشابه می تواند تیک را شدت بخشد.
نقش واریان خاطر نشان کرد: تیک اغلب زیربنای اضطراب دارد و کودکان مبتلا، اعتماد به نفس ضعیفی دارند؛ این رفتارهای تکراری باعث کم شدن اضطراب آنها می شود، تحقیر کودک، سرزنش، مقایسه کودک با دیگران نیز می تواند باعث تشدید تیک در کودکان شود.
او اضافه کرد: در مواردی، تیک علت ژنتیکی دارد و در برخی حالت ها نیز این عادات از راه تقلید ایجاد می شود.
نقش وریان بیان کرد: در برخی افراد در هنگام هیجان چه مثبت و چه منفی، به عنوان مثال هنگام شادی یا خشم، نبود تعادل در سیستم عصبی باعث بروز تیک می شود.
رییس بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری در مورد درمان تیک، گفت: اگر کودک گرفتار تیک شده، بهترین راه نادیده گرفتن آن است و هیچ گاه نباید کودک را سرزنش یا تنبیه کرد؛ با توجه به آنکه منشا تیک را کانون خانواده و اضطراب ناشی از آن تشکیل می دهد، بهبود در روابط و ساختار خانوادگی، در کاهش تیک موثر است.
دکتر نقش واریان، اضافه کرد: در کودکانی که مهار هیجانی ضعیفی دارند، آرامش بخشیدن به آنها در هنگام هیجان و آموزش مدیریت هیجان، راه مناسبی است.
او ادامه داد: در بیشتر موارد، کودکان از تیک هایشان آگاهی ندارند و به همین علت نمی توانند آن را متوقف کنند و بنابراین، آگاهی دادن به آنها می تواند کمک موثری باشد.
این متخصص اعصاب و روان سرگرم کردن کودک به کاری مانند بازی، نقاشی یا ورزش که موجب تخلیه انرژی عصبی می شود را در کاهش تیک موثر برشمرد و تاکید کرد: اگر تیک ضعیف و گذرا باشد، نیاز به هیچ درمانی ندارد، اما اگر مزمن و شدید باشد، باید به روانپزشک مراجعه شود تا با دارو بتوان به کودک کمک کرد.
انتهای پیام/ر