به طور کلی بیشتر صندلی‌های کاری تمام خواص چهارگانه ستون فقرات را به طور یکسان پوشش نمی‌دهد. یک صندلی کاری ایده‌آل می‌بایست تا جایی که امکان دارد، مناسب حرکت این مفاصل باشد، بنابراین طراحی هر نوع صندلی به فرد اجازه می‌دهد که به صورت طبیعی و آزادانه حرکت کند.

آگاهی از طرز صحیح نشستن روی صندلی و انتخاب صندلی نامناسب در سلامت ما نقش به سزایی دارد.کارخانه های سازنده باید درتمام مراحل طراحی وتولید بر اساس اصول استاندارد فنی و مهندسی عمل کنند و با توجه به نوع کاربری و ابعاد بدن ،صندلی ها را بسازند . مصرف کنندگان نیز باید قبل از خرید ،اطلاعات کافی از مشخصات صندلی و نوع کاربری خاصی که از صندلی انتظار دارند کسب کنند و پس از آن ،نسبت به انتخاب و خرید صندلی مناسب اقدام نمایند.

یک صندلی خوب باید مشخصات زیادی داشته باشد تا زمانی که ما روی آن می نشینیم،احساس راحتی کنیم ودچار افسردگی یا عوارضی از قبیل ناراحتی های ستون فقرا و مشکلا ت عضلانی –اسکلتی نشویم.

معمولا برای تعیین مشخصات یک صندلی مناسب باید موارد زیر را در نظر گرفت:

پاها و بازوهای فرد باید به صورت عمودی قراربگیرد ،و ساعد وران ها باید به صورت افقی کف پاها باید روی کف زمین به صورت افقی قرار بگیرد. پشتی صندلی باید از انحانی درونی مهرههای کمری ستون فقرا محافظت کند. وزن قسمت بالا تنه باید بطور یکسان روی نشیمنگاه و ران ها پخش شود.

راحت جابه جا شدن روی صندلی باید امکان پذیر باشد .

نکته قابل توجه این است که صندلی باید با شخص استفاده کننده تطبیق داشته باشد ،نه این که شخص خودش با را با صندلی تطبیق بدهد

احتمال واژگون شدن یا سر خوردن صندلی های چرخ دار ، بسته به نوع استفاده، وجود دارد. 

صندلی روی بنابراین توصیه می شود اگر قرار است صندلی روی سطوح لغزنده مورد استفاده قرار گیرد ،از پدهای زبر استفاده شود تا خطر لغزندگی وسقوط کاهش یابد ومعمولا برای جلوگیری از خطر واژگون شدن صندلی های چرخ دار توصیه می شود صندلی دارای ۵ پایه باشد.

یکی دیگر از مشخصات صندلیهای مناسب به خصوص برای کار های اداری ،این است که صندلی دارای یک پشتی تشک دارقابل تنظیم باشد .مشخصات استاندارد ارتفاع و پهنای این پشتی حداقل ۱۸و ۳۳ سانتی متر در نظر گرفته می شود .وظیفه اصلی این پشتی نیز محافظت از مهره های کمری در ناحیه انحنای ستون فقرات است.

قابلیت تنظیم ارتفاع صندلی نیز یکی از مشخصات طراحی یک صندلی مناسب است .طول محل نشیمنگاه صندلی می تواند ۳۸تا ۴۰ سانتی مت و عرض آن ۴۲تا ۴۶ سانتی متر باشد.

باتوجه به ابعاد مطرح شده ،در هنگام نشستن روی صندلی بهتر است فاصله آزادی به اندازه ۵تا ۱۵سانتی متر بین لبه جلویی صندلی پشت زانو ها وجود داشته باشد.

بخش جلویی نشیمنگاه بهتر است به شکل آبشار باشد تا فاصله آزادی کافی برای ران ها ایجاد کند واز این طریق از کاهش جریان خون جلوگیری به عمل آید.

کف صندلی باید کمی به عقب متمایل باشد .این شیب می تواند بین ۱تا ۵ درجه متغییر باشد .زمانی که ارتفاع صندلی بیش از حد معمول است ،شخص باید از زیر پایی استفاده کند .در این مواقع استفاده از زیر پایی کمک می کند ران ها بطور افقی قرار گیرد واز فشار وارد آمدن به زیر ران ها جلوگیری شود.

روکش صندلی باید علاوه بر زیبایی ،مانع تعریق زیاد باشد.اگر جنسش پارچه ای است باید مقاوم و قادر به جذب رطوبت باشد .اگر جنسش چرمی است باید دارای شیارهایی باشد که توسط آن ها هوا جریان داشته ومانع افزایش دما وتعریق شود.