این روانشناس اضافه کرد: حتی در دوران گذشته نیز افراد پس از کارهای کشاورزی و دامداری انبارها را در وقت غروب قفل کرده، با دست پر از محصول وارد خانه شده، در جمع خانواده گرد می آمدند و به همراه کودکان به تفریح و استراحت میپرداختند.
وی افزود: اما امروز حد و مرز بین خانه و محل کار مشخص نیست زیرا افراد در فضای خانه کارهای بیرون را انجام میدهند و در محیط کار معمولا وقت خود را به انجام امور نامربوط به محل کار میپردازند.
عبداللهی در خصوص علت بروز چنین رفتاری از سوی برخی افراد، عنوان کرد: انسانها خیلی زود به هر چیزی عادت میکنند و به مرور زمان با انجام کارهای بیرون از منزل، در خانه این رفتار در آنها نهادینه میشود که این امر آنها را دچار سردرگمی کرده و در ایفای نقش خود در هر دو محیط دچار مشکل میشوند.
وی درباره مشکلاتی که با انجام امور کاری در محیط منزل ایجاد میشود، اظهار داشت: پدر و مادر با عادت نادرست محبت کردن به اعضای خانواده و فرزندان را فراموش میکنند، هرکس به کاری مشغول میشود و دیگر از در کنار هم بودن لذت نمیبرند و به این ترتیب مفهوم خانواده ازبین میرود.
عبداللهی اضافه کرد: هنگامی که انجام کارهای عقب افتاده به داخل منزل خستگی روزانه ازبین نمیرود و سبب ایجاد انزواطلبی در بین افراد خانواده میشود و آرامش افراد از بین میرود.
این روانشناس و مشاور خانواده گفت: با انجام کارهای عقب افتاده در منزل هر کس به کاری مشغول شده، حدومرز وظایف اعضای خانواده مشخص نمیشود که این امر مسبب درگیری و تشویش در بین اعضای خانواده است.
عبداللهی تاکید کرد: با ادامه این روند در محیط خانه همدلی در بین اعضای خانواده شکل نمیگیرد که هریک از اعضای خانواده سعی میکنند این خلا را با اینترنت و فضای مجازی پر کنند.
وی اضافه کرد: هر فرد میتواند با برنامهریزی و ایجاد انگیزه کارهای عقب افتاده خود را جبران کرده و انجام آنها را به درون خانه محول نکند تا به این ترتیب بتواند نقش خود را در هر محیط به درستی ایفا کند و از بودن در کنار اعضای خانواده لذت ببرد.
انتهای پیام/