به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از تبریز؛در گذشتهای نه چندان دور، 3 نوع مواد مخدّر وجود داشت و شناسایی آنها هم به سهولت صورت می گرفت؛ امّا اکنون بیش از 1000 نوع مواد مخدّر شناسایی شده اند و هر روز انواع و اقسام جدیدی از آن در قالب های خوراکی، آرایشی، بهداشتی و ..، روانه ی بازار می شوند و شناسایی و شناخت آن ها، حتی توسط کارشناسان خبره ی مواد مخدّر نیز، آسان نیست. علایم و نشانه های مواد مخدّر سنّتی به راحتی قابل شناسایی بودند؛ امّا مواد مخدّر صنعتی، متنوع اند و علایم و نشانه های مشخص و خاصّی ندارند. مواد مخدّر صنعتی، محدودیت مکانی ندارد و به راحتی در کارگاه های کوچک خانگی هم تولید می شوند. میزان تخریب و آسیب مواد مخدّر صنعتی، 50 برابر مواد مخدّر سنّتی است. در چنین شرایطی، واقعیت تلخ و دردناک، آن است که، دیگر، هیچ قشری از جامعه، مصون از اعتیاد نیست؛ چون مواد مخدّر صنعتی، برای هر قشر و سن و جنسی در حال تولید و عرضه ی انبوه است. بهترین روش برای شکستن کمر مواد مخدّر، اطّلاع رسانی و آگاهی دهی به افکارعمومی است. بیش از 90 درصد مردم از علایم و نشانه های مواد مخدّر باخبر نیستند.

استان آذربایجان شرقی در بحث شیوع شناسی، رتبه ی بیست و یکم را دارد؛ حدود 60 هزار نفر در سطح استان، معتاد به مواد مخدّر تخمین زده می شود و حدود آماری آن، 9/1 درصد جمعیت استان است. حدود 60 درصد زندانیان هم مربوط به آن هستند. در طول 4 سال گذشته، مصرف مواد مخدّر در میان زنان، دو برابر شده است و بی تأثیر از افزایش طلاق و سن ازدواج در جامعه نیست. در آذربایجان شرقی، 28 کمپ اعتیاد وجود دارد که 2 مورد آن برای خانمها و بقیه برای آقایان است و حدود 1000 نفر مرد و 60 نفر زن در آن ها نگهداری می شوند. طبق قوانین 15 و 16 مبارزه با مواد مخدّر، مصرفکنندهی مواد مخدّر، مجرم هستند و باید با آنها برخورد شود؛ ولی از لحظهای که فرد معتاد، شروع به ترک و درمان خود میکند، بیمار است و باید او را بیماری ببینیم که نیازمند طبیب و روانشاسی قوی است و باید مورد حمایت اطرفیان، جامعه و بهخصوص، خانوادهاش باشد. حدود 93 درصد آسیب اعتیاد، مربوط به ابعاد روحی و روانی فرد است و تنها، 7 درصد آن، جسمانی است و باید ابعاد روحی و روانی فرد معتاد را جدّی بگیریم. در مبحث اعتیاد، دو کفه ی مهم وجود دارد که یکی از کفه ها خود معتاد است و کفه ی دیگر آن، خانوادهی او که باید آموزشهای لازم را ببینند و با آموزش دین و مذهب به فرزندان از سنین کودکی و تقویت باورهای دینی در آنها، سپری محکم و بازدارنده را برای فرزندانشان به یادگار بگذارند.

 به هر حال این پدیده ی شوم در میان جوامع بشری، لانه گزیده است و فرزندانمان را به سمت خود میخواند. مقابله ی با آن، نیازمند جهادی اجتماعی است و برای توفیق کامل در این راه، باید مردم، کنار دولت قرار گیرند.

تقویت باورهای دینی جامعه، ایجاد اشتغال و رفع بیکاری، کاهش سن ازدواج جوانان، توجه به مشکلات روحی و روانی فرزندان و تقویت روابط صمیمی بین والدین و فرزندان از عوامل کاهنده اعتیاد در جوامع محسوب می شوند که باید مورد توجه مسؤولان دلسوز و خانواده ها باشند.

انتهای پیام/ش