به گزارش خبرنگار ورزشی گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان ، توجه به  ورزش در رده های پایه و اهمیت به جوانان همواره از عوامل موفقیت کشور های مختلف در زمینه ورزش بوده است.

کشور هایی مانند چین ، روسیه ،  ایالات متحده آمریکا ، فرانسه ، انگلستان و... از جمله کشور هایی هستند که در امر ورزش سال ها است که در جایگاه نخست مسابقات المپیک و جهانی قرار دارند اما در مقابل آن کشور هایی مانند امارات متحده عربی ، قطر ، بحرین، هند و... قرار دارند که سال ها است  هیچ نامی از خود در جغرافیای ورزش جهان ثبت نکرده اند . به طور قطع عامل این اتفاق بی توجهی به صنعت ورزش و نقش ورزش در دنیای امروزی است .

اگر به نام کشور های غمگین جهان و یا کشور های ناموفق در زمینه سلامت ، جرم و جنایت و مشکلات اجتماعی  نگاه کنیم می بینیم که در امر ورزش و توسعه آن ، این کشور ها در پایین ترین جایگاه قرار دارند و به طور قطع اگر بی توجهی به امر ورزش اصلی ترین زمینه ساز مشکلات آن ها نباشد . قطعا یکی از آن ها است .

 اما اگر بخواهیم تنها به عوامل موفقیت یک ورزش در مسابقات جهانی نگاه کنیم . متوجه یک مشکل بزرگ به نام بی توجهی به ورزش پایه می شویم.

اگر کمی به گذشته بازگردیم می بینیم که اگر ما در رشته هایی مانند فوتبال ، والیبال ، بسکتبال و ... به موفقیت رسیدیم تنها به دلیل توجه و اهمیت کوتاه مدتی بوده که به رده های پایه وجو داشته است.

به طور مثال اگر فوتبال ایران در دهه 70 میلادی پیشرفت چشمگیری را تجربه کرد و موفق شد چندین و چند افتخار آسیایی و جهانی که دیگر هیچ گاه موفق به تکرار آن ها نشد را کسب کند مدیون توجهی بود که  در آن سال ها به فوتبال پایه ، تیم های ملی پایه و لیگ های پایه شد اما پس از آن دیدیم که دیگر تا سال ها این اتفاقات تکرار نشد !

کشور چین برای نخستین بار در سال 1974 و در بازی های آسیایی تهران در یک رویداد ورزشی بین المللی شرکت کرد. چینی ها در آن سال پس از ژاپن و ایران در جایگاه سوم آسیا قرار گرفتند . پس از آن تمام تلاش خود را برای توسعه ورزش انجام داده اند و طولی نکشید که در مدت زمان کوتاهی توانستند به واسطه زمینه سازی مناسب برای ورزش و پی بردن به نقش ورزش در جامعه به موفقیت های بزرگی دست یابند و در اندک زمانی به یکی از بهترین های جهان تبدیل شوند.

کشور ما در این سال ها اگر چه در برخی رشته ها دست به سرمایه گذاری زده اما هیچ کدام از این سرمایه گذاری ها در ورزش کشور در مقایسه حتی با کشور های پایین تر از ایران هم چشمگیر نبوده است و عملا این ذهنیت را پدید آورده که شاید موفقیت ما به دلیل استعداد شخصی افراد است تا برنامه ریزی مسئولان !

سال ها است که ما از مدیران ورزشی در خصوص تیم های پایه می شنویم اما در عمل چیزی از آن ها نمی بینیم و شاید بزودی کشور هایی مانند ژاپن، کره جنوبی ، چین ، قزاقستان و قطر  نیز از ما پیشی بگیرند.