از مناظرات چهره های مختلف سیاسی گرفته تا تریبون های آزادی که برای حرف های ناگفته دانشجویان مهیا شده، همه و همه تنها مختص 16 آذرماه است روزی که برای دانشجو است و باید پای درد و دل آنها نشست.
اما با وجود تمام برنامه ها و تکاپوی مسئولان دانشگاهها برای گرامیداشت این روز اما متاسفانه با اندکی دقت به خوبی می توان دید که جای رسیدگی به مطالبات دانشجویان جز در معدود خالی است. هرچند که با گذاشتن جلسات پرسش و پاسخ و دیدار مسئولان دانشگاهی با دانشجویان اندکی به این مسائل پرداخته می شود اما در بیشتر موارد این موضوعات به همن روز خلاصه شده و در روز 17 آذرماه (درست یک روز بعد از روز دانشجو) دیگر خبری از خواسته و رسیدگی مطالبات به چشم نمی خورد.
اما این مطالبات کجا می روند و چرا این موضوع بحث برانگیز است؟
چقد مناظرات و دیدار با چهره های سیاسی می تواند مشکلات دانشجویان کشور را مرتفع سازد یا حتی اکران فیلم چقد درد دانشجویان را دوا می کند؟
دانشجویان امروز کشور با مشکلات ریز و درشتی روبه رو هستند که روزانه در هر دانشگاهی سر باز می کنند.همانطور که بیماران تنها باید دغدغه بیماری خود را داشته باشند دانشجویان هم باید بدون هیچ فکر و استرسی تنها درس بخوانند و همه چیز را برای آنها فراهم ساخت دانشجویی که همزمان با درس دغدغه کار و تشکیل زندگی آینده خود را دارد آیا می تواند باری را از دوش مملکت بردارد و موفق باشد.
درخواستهایی که فقط نوشته می شوند
سعید باقری دانشجوی یکی از دانشگاههای دولتی در این باره گفت: یکی از افراد داوطلب و مشتاق صحبت در تریبونها و مناظرات دانشجویی برای رفع مشکلات بنده بودم که همواره پیش قدم می شدم و بعنوان نماینده ای از دوستان هم رشته ای و هم ورودی خود مشکلات را بیان می کردم.
وی افزود: اما امسال دیگر مانند سالهای گذشته مشتاق نبودم و حتی درخواست دوستان را برای اینکه این مسئولیت را بپذیرم رد کردم چرا که معتقدم گفته هایم همانجا تنها روی کاغذ ثبت می شد و دیگر جایی به چشم نمی آمد. هرچند که مسئولان وعده هایی می دهند و این فرصت را در اختیار تمام دانشجویان می گذارند اما متاسفانه به شخصه رسیدگی به تمام خواسته ها را آن هم فوری ندیدم.
به گفته این دانشجو، دانشگاهیان قشر جوان و تحصیل کرده جامعه هستند که نباید دغدغه مسائل و مشکلات آن هم در محیطی آموزش و فرهنگی مثل دانشگاه را داشته باشند بنابراین باید به خواسته های آنها رسیدگی کرد تا آنها با فراغ بال و آرامش خاطر پیش روند و آینده ساز خود و مملکت شوند.
خواسته هایی که به رنگ غذا
زهره رجایی یکی از فارغ التحصیلان دانشگاه شریف درباره روز دانشجو اظهار داشت: بدون شک برنامه های متنوع برای این روز دانشجویان را سر ذوق می آورد چرا که آنها هم به شم آمده و فرصتی در اختیارشان گذاشته می شود زنده شدن یاد و خاطره و اهداف فعالیتهای سیاسی دانشجویان آن زمان چراغی است برای راهی که دانشجویان امروز می خواهند پیش گیرند.
وی افزود: در دانشگاه شریف علاوه بر مطالبات و مشکلات آموزشی که بین دانشجو، استاد و مسئولان مطرح می شود، شورای صنفی دانشجویان در یک درخواست حتی ناهار و شام مورد مطالبه را هم به گوش مسئولان امر می رسانند.
درواقع دانشجویان طی نامه ای برای نوع اول وعده ناهار چلو شیشلیک، نوع دوم چلو جوجه کباب با استخوان و برای وعده شام چلو میگو با کشمش درخواست کرده اند و دانشگاه بعد از یک هفته نهایتا غذای چلوکباب بختیاری را برای آنها تدارک دید.
کاش تمام خواسته های دانشجویان مثل کند بودن اینترنت،مشکلات کیفیت تغذیه ای، قدیمی بودن خوابگاهها و.. هم بلافاصله یا نهایتا در عرض یک هفته سروسامان داده می شد.
فرصت های بزرگ را بیهوده هدر ندهیم
بنابراین بهتر است به مناسبت روزهای بزرگی همچون روز دانشجو، مسئولان با دیدی بازتر در کنار یادآوری تمام خاطره ها و اهداف کشور کمی هم به فکر رفع مشکلات و مطالبان دانشجویان باشند و برای آنها هم برنامه ای بلند مدت بچینند چرا که دانشجویان کشور به چیزهایی فراتر از یک سخنرانی یا یک اکران فیلم و تریبونهای معمولی احتیاج دارند و اگر امروز که روز آنها است حل نشود مطمئنا بعدا فرصت بزرگی برایشان نخواهد بود.
جامعه دانشگاهی و دانش آموزش و به طور کلی نوجوانان و جوانان ما، به گفته بسیاری از مسئولان لشگری و کشوری سرمایه های انسانی هستند که با بسترسازی برای آنها به راحتی می توان سرنوشت مملکتی را تغییر داد و به سمت پیشرفت و ترقی گامهای بلند برداشت.
گزارش از محیا معصومی
انتهای پیام/