۱۶ آذر در میان روزهای مهم تقویم کشور ما به عنوان روزی تاریخی قلمداد می گردد که از جهاتی قابل اهمیت است که نگرش نویی در برداشت جامعه از این قشر را موجب گردیده است . آنچه در شانزدهم آذرماه به وقوع پیوست ، بیشتر حول دو محور این گفتار است : یکی بحث همصدایی قشر دانشجو با دیگر آحاد جامعه در مقابله با ظلم زمانه و دیگری بیداری قشر جدید  جوان و تحصیل کرده  بعنوان آینده سازان آن دوران که در اعتراض به قتل و عام مردم و بخصوص دانشجویان در دانشگاه حادثه ای را رقم زد که در نوع خود انقلابی در محیط نهاد دانشگاه بود. وقتی اعلام شد که نیکسون معاون رئیس جمهور وقت آمریکا به ایران می ‏آید. دانشجویان مبارز تصمیم گرفتند که در فضای حکومت نظامی بعد از کودتای سیاه، هنگام ورود نیکسون، نفرت و انزجار خود را به دستگاه حاکم نشان دهند. و از روز ۱۴ آذر تا شانزدهم این ماه تظاهراتی در گوشه و کنار به وقوع پیوست که در نتیجه در بازار و دانشگاه عده‏ ای دست گیر شدند. روز ۱۶ آذر به عنوان روز مقاومت و ایستادگی دانشجویان این سرزمین در برابر استعمار غرب و استبداد و خودکامگی داخلی در تاریخ مبارزات این سرزمین به یادگار ثبت گردیده است.

دانشجو و دانشگاه بعنوان قشر ی تاثیر گذار در تحولات اجتماعی در هر جامعه ای بعنوان موتور محرکه و چرخ حرکتی و سنبل رویش ، بارزترین نماد تکاپوی جامعه در حال پیشرفت  است و با اطمینان می توان گفت که چشم امید جامعه به دانشگاه است .

 فرصت مغتنمی است تا بعنوان دانش آموخته ی دانشگاه که بیش از ۱۵سال در مقاطع مختلف تحصیلی با فراز و فرود های جنبش دانشجوی در کشور سرو کار داشته ام  ، توجه آحاد جامعه و بخصوص دانشجویان را به این نکته معطوف دارم که وقتی چشم دیگران به ماست و نبض اجتماع به حرکت و بینش و روش ما دوخته شده ، بر ماست که در تحقق خواسته ها و مطالبات در هر زمینه با عزمی راسخ تا حصول نتیجه بکوشیم و هر روز با نگاهی جهان شمول و همراه با استفاده از علم روز دنیا ، و بهره برداری از تجارب مفید و ارزنده دیگران گامی اساسی برداریم.

  در بحثی دیگر با توجه به نگاه دنیا به کشور ما بعنوان کشوری اسلامی و تاثیرگذار در زمینه اخلاق انسانی، احیاگر سنت پیشوایان خود باشیم که با ایمان ، منادی انسانیت باشیم ، نیاز امروز جامعه ی داخلی نیز حفظ ارزشهای والای انسانی و کرامت داشته هایی است که خیلی ها برای قداست آن سالها ممارست نمودند و پاسداشت مقام آنان ، گام برداشتن در همان مسیر است و اگر می گوییم دانشجو نبض جامعه است سخن گزافی نیست .

  حرمت دانشجو و دانشگاه همان داستان امامزاده و متولی آن است که دانشجو بایست حرمت خود و دانشگاه بعنوان مرکز علمی را نگه دارد و علاوه بر تقویت بنیه علمی بتوان هم برای فردای خود و هم جامعه در بخش کار و کار آفرینی کوشید که منظور کار همان اشتغال و کوشش برای گردانندن چرخ اقتصاد کشور است چرا که گاهی بیان راهکار و ارایه پیشنهاد ، سرمایه ای ارزشمند است .

  بازخورد نگاه و بینش و توقع پیرامون نسبت به دانشجو و دانشگاه و مراکز علمی بدلیل برخی مسایل پیش پا افتاده ، نوعی دلزدگی نسبت به این قشر سختکوش بوجود می آورد که زیبنده نیست لذا بیاییم همان جایگاه و همان قداست را زنده سازیم .

  از طرفی دیگر ازدیاد مراکزی بعنوان دانشگاه با پسوند و پیشوندهای مختلف و وجود روز افزون افرادی به عنوان دانشجو، از جهاتی هم مسبب فراگیر شدن تخصص های مختلف در میان افراد می گردد و هم در باوری دیگر بحث مدرک گرایی بدون در نظر بودن افزایش سطح معلومات و تخصص است که اگر شق دوم در ذهن جامعه جاری گردد ، جفایی به صاحبان فهم و خرد است که بایستی همه خردمندان در سطح کلان با بازنگری چه دربحث ایجاد اینگونه مراکز و چه در بحث ارایه مدرک ، دانشگاهها و مراکز علمی را از حالت بنگاهی بیرون بیاورند .

  به هر صورت عنوان روزی بعنوان روز دانشجو با بزرگداشت حماسه آفرینان این روز باید بعنوان روزی ماندگار در تاریخ و تقویم کشورمان ماندگار بماند چرا که جامعه ی پرتلاشی که افق روشنی را چشم انتظار است ، نگاهش به افراد تحصیلکرده و نیروی خوش فکری است که می تواند قله های علم و دانش را فتح کند و ایرانیان با سلاح علم و تقوا و درایت توانسته اند به این مهم نایل گردند باشد که همواره چنین باشد .