به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سیزدهمین دعا از صحیفه سجادیه با 25 فراز در باب طلب حاجت از پروردگار به نکاتی مانند اینکه؛ رسیدن به تمام خواسته‌ها در دست خداست و در ازای نعمت‌های بی‌شمارش از بنده خود چیزی طلب نکرده است. همچنین خدا عطاهایش را به کدورتِ منّت آلوده نمی‌سازد و (کثرت) درخواست‌ها گنجینه‌های غیب پروردگار را فانی و تهی نمی‌کند. هیچ وسیله‌ای حکمت خدا را تغییر نمی‌دهد،‌حتی دعای دعاخوانان پروردگار را خسته نمی‌کند. نفس آدمی، گاه انسان را به این راه می‌کشاند که حاجتش را از کسی بخواهد که خود او محتاج پروردگار است و این یعنی لغزش و گناه، اما فرجام درخواست از غیر خدا نومیدی است و در پایان باید به خاطر داشته باشیم که بهترین حالت برای طلب حاجت و نزدیکی به خداوند دعا در حالت سجده است.

وَ كانَ مِن دعائِه عليه‏السّلام فى طَلَبِ الْحَوائِجِ‏ اِلَى اللّهِ تعالى‏: 

و از دعاهاى امام سجاد(ع) در طلب حوائج از خداى متعال :

پروردگارا، اى نهايت مطلب حاجات، و اى كسى كه رسيدن به تمام خواسته‏ها در دست توست، و اى آن كه نعمتهايت را به بها نمى‏فروشى، و اى كسى كه عطاهايت را به كدورت منّت آلوده نمى‏سازى.

و اى كه به تو بى‏نياز شوند، و از تو بى‏نياز نباشند، و اى آن كه به تو رو كنند، و از تو روى برنتابند، اى كه درخواستها گنجهايت را فانى نمى‏كند، و اى كه هيچ دستاويزى حكمت تو را تغيير نمى‏دهد.

و اى كسى كه رشته نياز نيازمندان از تو قطع نمى‏گردد، و اى كه دعاى دعاخوانان تو را خسته نمى‏كند، تو وجود خود را به بى‏نيازى از همه خلق ستوده‏اى و تو به بى‏نيازى از ايشان شايسته‏اى، 

و ايشان را به نيازمندى و فقر نسبت داده‏اى و ايشان سزاوار چنين نسبت‏اند، از اين جهت هر كس رفع نياز خود را از جانب تو بخواهد، و برگرداندن فقر را از خويشتن به وسيله تو طلب كند، حقّاً كه حاجتش را در جايگاه اصلى خود خواسته، و به دنبال مطلبش از راه صحيح برآمده.

و هركه در نياز خود به يكى از آفريدگان تو رو كند، يا او را بجاى تو وسيله برآمدن حاجت قرار دهد، بى‏شك خود را در معرض نوميدى آورده، و از جانب تو سزاوار محروميت از احسان گشته.

خداوندا، به درگاهت حاجتى آورده‏ام كه قدرت دستيابى به آن را ندارم، و رشته چاره‏جوئى‏ام در مقابل آن گسسته، ونفس من در نظرم چنين آراسته كه آن نياز را به‏كسى اظهار كنم 

كه او خود نيازهايش را به درگاه تو مى‏آورد، و درخواسته‏اش از تو بى‏نياز نيست، و اين لغزشى است از لغزشهاى اشتباه‏كاران.

و درافتادنى است از درافتادنهاى گناهكاران، سپس به يادآورى تو از خواب بى‏خبرى بيدار شدم، و به توفيق تو از آن لغزش برخاستم، و به يارى تو از درافتادن برگشته و بازپس آمدم، و گفتم:

پاك و منزه است پروردگارم، چگونه نيازمندى از نيازمندى طلب نيازكند؟ و چگونه تهيدستى از تهيدستى ديگر گدايى كند، پس اى خداى من از سر شوق و رغبت آهنگ تو كردم، و از باب اطمينان اميد خويش به تو بستم، و دانستم كه خواسته من از تو هر چند زياد باشد در كنار دارائيت بسيار ناچيز است، و چشمداشت فوق‏العاده من به بخششت در جنب توانايى تو حقير است، و دايره بزرگواريت از تقاضاى هيچ كس تنگ نمى‏شود، و دست عطايت از هر دستى برتر است.

بارخدايا پس بر محمد و آلش درود فرست، و با من به كرم خود تفضل نما، و به آنچه به عدلت شايسته آنم با من رفتار مكن، زيرا من اولين كسى نيستم كه همراه شوق به سويت رو كرده و تو از فضلت به او عنايت فرموده‏اى با آنكه مستحق منع بوده، و نخستين خواهنده نيستم‏كه ازتو خواسته و تو در حقش كرم كردى در صورتى كه مستحق محروميت بوده است.

بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست، و جواب دهنده دعايم باش، و به ندايم التفات كن، و بر زاريم ترحم نما، و صدايم را بشنو، و رشته اميدم را قطع مكن، و دستاويز مرا از خود جدا مساز، و در اين حاجت و ديگر حوائجم روى مرا به سوى غير خودت قرار مده، و كارساز من باش به برآوردن خواسته‏ام، و روا كردن حاجتم، و رسيدن به آرزويم پيش از آنكه از اينجاى خود برخيزم، با آسان ساختن مشكلم، و با سرنوشت خوبى كه برايم مقدر كرده‏اى.

و بر محمد و آلش درود فرست، درودى دائمى و فزاينده كه انقطاع نپذيرد، و زمان آن را پايانى نباشد، و اين درود را براى من مددكار قرار ده و سبب برآمدن حاجتم گردان، همانا كه 

تو كارگشاى كريمى، و حاجتم پروردگارا چنين و چنان است.

سپس نيازت را به پيشگاه حق عرضه كن، آنگاه به سجده رو و بگو: 

فضلت به من آرامش مى‏دهد، و احسانت راهم مى‏نمايد، پس از تو به ذات مقدست و به محمد و آلش  «كه درود تو بر آنان باد،» درخواست مى‏كنم كه مرا از اين درگاه نوميد نرانى. 

انتهای پیام/