به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مرور تاریخ موجب می‌شود تا علاوه بر شناختن و برخورد با انسان‌های برجسته در زمینه‌های گوناگون، گذر زمان را در انسان‌های بزرگ و یا کسانی که فریفته پول، قدرت و ثروت شده اند ببینیم.    
 
گذشته و تاریخ کشور ما نیز خالی از این آدم‌ها نیست و هر برهه‌ای داستانی پر از شخصیت‌های مختلف را در برمی‌گیرد. یکی از این مقاطع دوران انقلاب اسلامی است. مقطعی که مدتی است با پخش مجدد سریال «معمای شاه» حال و هوای روزهای نه چندان دور سرزمینمان را با افراد موثر در آن زمان روایت می‌کند.

افسران و فرماندهان رژیم پهلوی نیز جزو افرادی بودند که در آن برهه حساس با برخی از اقدامات خود خیانت‌های بزرگی را در حق کشور کرده‌اند.

غلامرضا ازهاری نیز یکی از همین فرماندهان است که پس از تحصیلات مقدماتی در سال 1312 به دانشکده افسری و پس از آن برای آموزش عالی به آمریکا رفت.

وی پس از بازگشت به ایران به فرماندهی دانشکده جنگ منصوب شد و بعد هم  به ستاد فرماندهي نيروی زمينی منتقل و سال بعد به فرماندهی ارتش يكم ارتقا يافت.

او همچنین از سال 1348 تا 1350 جانشين رئيس ستاد بزرگ ارتشتاران و چندی بعد هم رئیس این ستاد شد.

در ادامه در راستای مهار کردن فعالیت‌ها علیه انقلاب شاه ازهاری را به عنوان رئیس دولت منصوب کرد و او در آبان 1357 رسمأ نخست وزیر ایران شد.

دستگیري نويسندگان جراید و مطبوعات، بازداشت دولتمردانی چون ارتشبد نعمت الله نصيری، منوچهر آزمون، عبدالعظيم وليان، داريوش همايون، غلامرضا نيك پی و اميرعباس هويدا از جمله اقدامات وی در دوران نخس وزیری اش بود.

وی همچنين تلاش‌های بی ثمری را براي سركوب انقلاب در شهرستانها  با انتصاب چند نظامی به استانداری خراسان، كرمانشاه و آذربايجان غربی  انجام داد.

ازهاری که ابتدا این انقلاب را باور نمی‌کرد، در 15 آذر 1357 در مجلس سنا اظهار داشت كه سر و صدای شبهای تهران واقعي نيست، بلكه صدای نوار ضبط شده است و مردم با شنیدن این حرف در تظاهرات بعدی با شعار «ازهاری بيچاره بازم بگو نواره، نوار كه پا نداره» به او پاسخ دادند.

این شورش‌ها علیه او و دولتش تا جایی ادامه یافتند که در نهایت ازهاری به بهانه بیماری سمتش را رها کرد و به آمریکا گریخت.

غلامرضا ازهاری سرانجام در آبان سال 1380 در ویریجینیای آمریکا درگذشت.



انتهای پیام/