به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛یکی از مشکلات اساسی میان امام علی(ع) و برخی یارانش، تقسیم بیت المال به صورت مساوی میان مردم بود.به امام گفتند که مردم دل به دنیا بسته اند.معاویه با هدایا و پول های فراوان آنها را جذب می کند.شما هم از اموال عمومی به اشراف عرب و بزرگان قریش ببخش و از تقسیم مساوی بیت المال دست بردار تا به تو گرایش پیدا کنند.

حال امام در قالب خطبه 126 کتاب شریف نهج البلاغه در پاسخ به این صحبت ها می فرماید:آیا به من دستور می دهید برای پیروزی خود، از جور و ستم درباره امت اسلامی که بر آنها ولایت دارم استفاده کنم؟ به خدا سوگند تا عمر دارم و شب و روز برقرار است و ستارگان از پی هم طلوع و غروب می کنند، هرگز چنین کاری را نخواهم کرد.

سپس امیرالمومنین علی (ع)در ادامه می فرماید:اگر این اموال از خودم بود، به گونه ای مساوی میان مردم تقسیم می کردم تا چه رسد که جز اموال خداست.

امام همچنین در بیاناتی هشدار گونه به امت مسلمان و کسانی که تفکری این چنین دارند می فرماید:آگاه باشید بخشیدن مال به آنها که استحقاق ندارند زیاده روی و اسراف است ممکن است در دنیا مقام بخشنده آن بالا رود، اما در آخرت پست خواهد بود.در میان مردم ممکن است گرامی اش بدارند،اما در پیشگاه خدا خوار و ذلیل است.کسی مالش را در راهی که خدا اجازه نفرموده مصرف نکرد و به غیز اهل او نپرداخت جز آنکه خدا او را از سپاس آنان محروم نکرد و دوستی آنان را متوجه دیگری ساخت، پس اگر روی بلغزد و محتاج کمک آنان گردد، بدترین رفیق و سرزنش کننده ترین دوست خواهد بود.

انتهای پیام/