نیویورک تایمز گزارش داد:
غیر انسان نشان دادن افراد متولد خارج از آمریکا به کجا ختم می‌شود؟
روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در سرمقاله خود به بررسی بحران مهاجران در آمریکا پرداخت.
به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در سرمقاله خود نوشت: مردم آمریکا با گذشت حدود یک ماه از آغاز به کار دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور این کشور، شاهد بی لیاقتی بدخواهانه وی بوده اند.
افراد زیادی از توئیت های صبحگاهی و خبرهای روز گرفته تا کمدی های آخر شب را تماشا می کنند، عصبانی می شوند، مسخره می کنند و بعد گاهی با عصبانیت می خوابند.
افراد دیگر که اقلیتی بزرگ هستند، بیدار می مانند به خانواده ها، مشاغل و خانه های در حال از دست رفتن خود فکر می کنند. رئیس جمهور آمریکا به آنها تهمت مجرم بودن زده است هر چند این افراد مجرم نیستند. آنها تلاش کرده اند در آمریکا زندگی های شرافتمندانه ای را برای خود بسازند و ناگهان مانند افراد فراری نگران شده اند. این دسته افراد، منتظر خوردن ضربات مشت به در، ماموران ملبس به لباس مشکی، دستبند، خودروی پلیس و زندان هستند. مردم نگرانند که دولت آمریکا آنها، والدین یا فرزندانشان را پیدا کند، اسناد و اوراق‌شان را بخواهد و آنها را با خود ببرد.
حدود یازده میلیون نفر در آمریکا به طور غیر قانونی زندگی می کنند. ناگهان همه این افراد بر اساس فرمان رئیس جمهور در اولویت اخراج قرار می گیرند، تصور می شود همه‌شان مجرم هستند و همگی به همراه اعضای خانواده خود به از هم پاشیده شدن زندگی‌شان تهدید می شوند. چنین سرنوشتی ممکن است هر زمانی برای آنها رقم بخورد.
اینها توصیفی خیالی و انتزاعی نیستند. اینها خبر جعلی نیستند. آمریکای امروز، این ماه و امروز صبح به این شکل است.
مدافعان رئیس جمهور ترامپ می گویند تعداد دستگیری هایی که نهاد گمرکی و مهاجرتی آمریکا انجام داده با تعداد افرادی که در زمان ریاست جمهوری اوباما دستگیر شده اند، قابل مقایسه است(کسی که خودش یک اخراج کننده مهم و پرانرژی بود). این صحبت ممکن است موقتا درست باشد ولی شرایط کاملا متفاوت است. قول های انتخاباتی ترامپ، تعداد زیاد دستورات اجرایی وی در خصوص مهاجرت از جمله ممنوعیت ورود برخی مسافران از کشورهای اسلامی، الگویی مشابه دارند.
اقدامات ترامپ نشان‌دهنده کنار گذشتن احتیاط، عقل سلیم، رد اولویت های صحیح اجرای قانون -که بر امنیت مردم تاکید دارند- و نیز احترام نگذاشتن به قانون اساسی است. آنچه در اقدامات ترامپ اولویت دارد، ترس است.
نیروهای مجری قانون در زمان اوباما دستور پیدا کرده بودند بر دستگیری مجرمان مهم و افرادی که برای امنیت ملی خطرناک بودند، تمرکز کنند. ترامپ به نام تقویت «نیروی اخراج» خود، همه این محدودیت ها را کنار گذاشته است. ترامپ می خواهد تعداد نیروهایی را که با مهاجران برخورد می کنند، سه برابر افزایش دهد، توافقنامه های فدرال را برای بکارگیری ماموران پلیس محلی و ایالتی به عنوان ماموران مهاجرتی احیاء کند، تعداد مراکز بازداشتگاهی مهاجران را افزایش دهد و موجب افزایش تعداد زندان های خصوصی شود.
این دیدگاهی است که ترامپ در آغاز مبارزات انتخاباتی اش، تدریجا ترسیم آن را شروع کرد زمانی که، به کل یک کشور یعنی مکزیک این انگ را زد که صادر کننده افراد متجاوز و مجرمان مواد مخدر است. ترامپ به کل دین اسلام، این تهمت را زد که پرورش دهنده قاتلان در جهان است. این جریانی است که استیون بانن و استیون میلر دستیاران ترامپ با خود به کاخ سفید آورده اند.
این هیولا ساختن و غیر انسان نشان دادن افراد متولد خارج از آمریکا به کجا به غیر از سفیدتر کردن جعیت آمریکا ختم می شود؟ شما دروغ های ترامپ را شنیده اید: مهاجران تهدید محسوب می شوند در حالی که مهاجران مایه پیشرفت هستند. ترامپ گفته میزان قتل بالاست در حالی که پایین است. ترامپ گفته است جلوی ورود آوارگان به کشور گرفته نمی شود در حالی که اینها افرادی هستند که برای ورود آنها به کشور، دقیق ترین بررسی ها انجام می شود. ترامپ گفته است مهاجران و آوارگان، تروریست هستند در حالی که آنها افرادی هستند که از مواجهه با تروریسم گریخته اند.
افرادی که در برابر دولت آمریکا مقاومت می کنند کارهای زیادی را می توانند انجام دهند، ولی زمان زیادی وجود ندارد. کنگره مانعی بازدارنده محسوب نمی شود. تعداد دموکرات ها بیشتر است. دموکرات ها با صراحت انتقاد می کنند ولی فعلا مقاومتی نمادین دارند. جمهوریخواهان غالبا به افرادی تقسیم می شوند که از پرداختن به این موضوع خودداری می کنند یا به تمجید از ترامپ می پردازند.
ایالت ها و شهرها، آزادی عمل بیشتری دارند. بسیاری از شهرها و ایالت ها از جمعیت های مهاجر خود حمایت می کنند و به ماموران پلیس خود اجازه نمی دهند به طرح اخراج مهاجران ملحق شوند. این شهرها و ایالت ها در حال آماده کردن زمینه برای استفاده مهاجران از وکیل و کمک های دیگر هستند. دولت ترامپ به اشتباه این مکان ها یعنی «شهرهای امن» را قانون شکن خوانده و تهدید کرده است برای مجازات، بودجه فدرال آنها را قطع می کند. هنوز مشخص نیست دولت آمریکا چه اقداماتی را می تواند صورت دهد یا چه کسی در نبردهای حقوقی که بوجود خواهد آمد، پیروز می شود.
احساسات مخالفت با مهاجران و آوارگان و نیز شهرهای امن، به قوه مجریه فدرال محدود نمی شود. فرمانداران و قانونگذاران در ایالت های قرمز، مانع انتقال پول به ایالت های آبی و شهرهای موافق مهاجرت می شوند و سیاست های دیگر حمایت از مهاجران را متوقف می کنند. این نبرد، جنبه های زیادی دارد.
بهترین اهرم فشار دیگر که علاوه بر دادگاه‌ها و قانون اساسی، قدرت مردم است. برگزاری اعتراضات و اقدامات عمومی، به افراد جرات می دهد به دیگران ملحق شوند و مایه امیدواری افراد آسیب پذیر شوند. اگر سناتورها و نمایندگان نمی توانند جرات نشان دهند، کلیساها، مدارس، افراد انسان دوست، سامانه های بهداشتی،کشاورزان و هنرمندان می توانند این کار را انجام دهند.
برگزاری اعتراض ها در فرودگاه‌ها به ممنوعیت ورود مسلمانان به آمریکا، به شکل باشکوهی غافلگیرکننده بود.
جان کلی، وزیر امنیت داخلی نیز بر اساس سخنانی که در جلسه تایید صلاحیت خود بیان کرد، درک خوبی از آمریکای لاتین دارد و حماقتی را که در اجرای سیاست های بی هدف و نظامی شده مهاجرتی وجود دارد درک می کند.
اتحاد میان کسانی که تهدید رئیس جمهور آمریکا را برای هویت کشورشان درک می کنند، می تواند به نیرویی برای مقابله با وی تبدیل شود و فرارسیدن روزی را که تب مخالفت با آوارگان و مهاجران پایان می یابد، تسریع کند.
انتهای پیام/
