به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ چهل و هفتمین بخش از صحیفه سجادیه،‌ با گردآوری 133 فراز یکی از بلندترین و مشهورترین دعای‌های امام سجاد (ع) محسوب می‌شود.

این دعا به عنوان دعای عرفه امام سجاد (ع) مشهور شده و خواندن آن بعد از دعای عرفه امام حسین (ع) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

آموزه‌های این دعا را می‌توان در چند موضوع اصلی برشمرد: خداشناسی، امام‌شناسی، درود بر رسول خدا(ص) و اهل بیتش، اعتراف به خطا و درخواست حوائج. امام سجاد(ع) به معرفی ائمه و ویژگی‌های ایشان می‌پردازد و امامان را برگزیدگان، خزانه‌داران علم الهی، حافظان دین، خُلفای الهی و وسیله نجات مردم می‌خواند. 

و از دعای آن حضرت (ع) در روز عرفه:

سپاس خدای را که پروردگار جهانیان است، بار خدایا تو را سپاس‌ای پدید آورنده آسمانها و زمین،‌ای صاحب جلال و بزرگواری،‌ای ربّ ارباب، و معبود هر معبود و آفریننده هر آفریده، و وارث هر چیز،‌ای که چیزی شبیه تو نیست، و علم چیزی از تو پنهان نمی‌باشد، بلکه بر هر چیز احاطه داری، و نسبت به هر چیز نگهبانی.

تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که یکتای بی‌همتایی، و فرد بی‌مانندی، تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که بزرگوار و بخشنده، و بزرگ در نهایت بزرگی، و کبیر و متکبری، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، بلند مرتبه و بلند پایه، و شدید الانتقامی، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که بخشنده و مهربان و دانا و حکیمی، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که شنوا و بینا و قدیم و خبیری، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که کریمی و از همه کریم تری، و همیشگی و جاویدی، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که پیش از هر کس و هر چیزی، و بعد از هر شمار و هر چیزی.

و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که در نهایت بلندی خود نزدیک، و در نزدیکی خود بلندی، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، که صاحب بها و مجد، و کبریا و ستایشی، و تویی خدایی که جز تو خدایی نیست، خدایی که همه چیز را بدون اصل پدید آوردی، و صورت هر چیز را بدون نمونه صورت دادی، و آفریده‌ها را منهای اقتباس ساختی، تویی که هر چیز را دقیقاً اندازه گیری کردی، و هر چیز را برای انجام تکلیفش روبراه نمودی، و ماسوای خود را سر و سامان دادی، تویی که در ایجاد موجودات شریکی به کمکت برنخاست، و در فرمانروائیت وزیری تو را یاری نداد، و برایت شاهد (بر آفرینش) و نظیری نبود.

تویی که اراده فرمودی پس اراده‌ات حتمی شد، و قضاوت کردی و قضاوتت بر اساس عدل بود، و حکم فرمودی پس حکمت بر مبنای انصاف بود، تویی که مکانی تو را فرا نمی‌گیرد، و سلطه‌ای در برابر سلطه‌ات بر پا نخاسته، و برهان و بیانی حضرتت را عاجز ننموده، تویی که هر چیز را به شمار آوردی، و برای هر چیز مدتی قرار دادی، و هر چیز را اندازه گرفتی، تویی که پرنده‌های اوهام به کنه ذاتت نرسیدند، و فهم‌ها از درک کیفیتت ناتوان شدند، و چشم‌ها موضعت را درنیافتند، تویی که برایت حدّی نیست تا محدود گردی، و حضرتت را مانندی نیست تا به مثل و مانند ادراک شوی، و فرزندی نیاوردی تا خود نیز زائیده شده باشی.

تویی که برایت همتایی نیست تا با تو به معارضه برخیزد، و همانندی نداری تا با تو پهلو زند، و نظیری برایت نیست تا با تو عرض وجود کند، تویی که آغاز کردی و اختراع نمودی، و پدید آوردی و بدون نمونه آفریدی، و هر چه را ساختی نیکو ساختی، پاک و منزهی، چه بزرگ است شأنت! و چه بلند است در میان جایگاه‌ها جایگاهت! و چه آشکارکننده حق است فرقانت! پاکی تو ای صاحب لطفی که چه بسیار است لطفت! و رئوفی که چه فزون است رأفتت! و حکیمی که چه بسیار است شناسائیت! پاکی تو ای پادشاهی که چه شکوهمند است پادشاهی‌ات! و بخشنده‌ای که چه پهناور است سفره کرمت! و والایی که چه والاست قدر و مرتبه ات، تو صاحب بهاء و مجد و کبریایی و حمدی.

پاکی تو، دست قدرتت را به خوبی‌ها گشوده‌ای، و هدایت از جانب تو شناخته شده، پس هر کس تو را برای دین یا دنیا بخواهد تو را می‌یابد. پاک و منزهی، هر که در عرصه علم تو قرار گرفته در پیشگاهت خاضع، و هرچه در زیر عرش توست در مقابل بزرگیت خاشع، و همه مخلوقاتت در پیشگاه تو ریسمان تسلیم به گردن انداخته است. پاکی تو که با حواس برون و درون درک نشوی، و قابل لمس نمی‌باشی، و احدی را قدرت حیله گری و کنارزدن، و کشمکش و دعوا و غلبه و جدال و فریب و مکر با تو نیست. پاکی تو که راهت هموار، و برنامه‌ات صواب، و تو زنده و مرجع حاجتهایی. پاکی تو، گفتارت حکمت، و فرمانت حتمی، و اراده‌ات جزمی است.

پاکی تو، خواسته‌ات را رد کننده‌ای نیست، و کلماتت را تغییر دهنده‌ای نمی‌باشد. پاکی تو، ای دارنده آیات روشن، ای پدید آورنده آسمان‌ها، ای آفریننده جان‌ها، سپاس تو را سپاسی که به دوامت دائم ماند، و تو را سپاس سپاسی که به نعمتت همیشه بپاید، و تو را سپاس سپاسی که با احسانت برابری کند، و تو را سپاس سپاسی که بر خشنودیت بیفزاید، و سپاس تو را سپاسی که با سپاس هر سپاسگزاری توأم باشد، و شکری که شکر هر شاکری از آن کوتاه آید، سپاسی که سزاوار غیر تو نباشد، و وسیله تقرب به غیر حضرتت نشود، سپاسی که موجب دوام سپاس اول، و به دنبال داشتن دوام سپاس پایانی شود، سپاسی که بر گردش زمان‌ها چند برابر گردد، و به افزایش‌های پی در پی فزونی یابد.

سپاسی که فرشتگان حافظ اعمال از شمردنش عاجز شوند، حمدی که از شماره اعمال بندگان که ملائکه در کتاب تو می‌نویسند افزون باشد، سپاسی که با عرش برینت هموزن باشد، و با کرسی بلندت معادل نشان دهد، سپاسی که پاداشش از جانب تو کامل گردد، و مزدش همه مزدها را فرا گیرد، سپاسی که ظاهرش با باطنش، و درونش با صدق نیت وفق دهد، سپاسی که هیچ آفریده به مثل آن تو را سپاس ننموده باشد، و جز تو هیچ کس فضل آن را نشناسد، سپاسی که هر کس در فراوان آوردنش زحمت کشد یاری گردد، و هر که در کامل آوردنش نهایت کوشش را به کار برد تأیید شود، سپاسی که هر چه سپاس آفریده‌ای را دارا باشد، و هر چه را پس از این به وجود آوری در برگیرد، سپاسی که هیچ سپاس از آن به کلام تو نزدیک‌تر، و هیچ کس از آن کس که بر این‌گونه سپاس گوید سپاس گزارتر نباشد، سپاسی که به کرمت باعث افزونی نعمت و وفور آن گردد، و از باب احسان پس از هر فزونی آن را به فزونی دیگر برسانی، سپاسی که با بزرگواری ذات تو واجب آمده، و با جلال و عظمت تو برابر باشد.

بار خدایا بر محمد و آل محمد که انتخاب شده و برگزیده و گرامی و مقرب درگاه توست بهترین درودهای خود را بفرست، و او را به کاملترین برکاتت برکت عنایت کن، و پر بهره‌ترین رحمتت را نصیب او فرما. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست، درودی بالنده که هیچ درودی از آن بالنده‌تر نباشد، و بر او درودی فزاینده فرست که دروری از آن فزاینده‌تر نباشد، و بر او دوردی پسندیده فرست که دوری برتر از آن نباشد، پروردگارا بر محمد و آلش درود فرست، درودی که وی را خشنود سازد و بیش از رضایش باشد، و بر او درودی فرست که تو را خشنود سازد و بیش از رضایت از او باشد، و بر او درودی فرست که برای او جز به آن خشنود نشوی، و غیر او کسی را شایسته آن ندانی. پروردگارا بر محمد وآلش درود فرست، درودی که از رضای تو فراتر رود، و دوامش به دوام تو متصل گردد، و پایان نپذیرد چنانکه کلمات تو پایان نگیرد.

پروردگارا بر محمد و آلش درود فرست، درودی برابر همه درودهای فرشتگان و پیمبران و فرستادگان تو و آنان که اهل طاعت تو باشند، و شامل بر درود بندگانت از جنّ و انس و پذیرندگان دعوتت گردد، و درود هر که را از انواع مخلوقات خود که آفریده‌ای و پدید آورده‌ای در برگیرد. خداوندا بر او و آلش درود فرست، درودی که بر هر درود گذشته و تازه‌ای محیط باشد، و بر او و آلش درود فرست, درودی که نزد تو و غیر تو پسندیده باشد، و در کنار آن درودهایی بیافرینی که آن درودهای گذشته را چند برابر کنی، و با دور روزگار چندان بر آن اضافه کنی که غیر تو از شمارش آن ناتوان باشد. خداوندا درود فرست بر پاکیزه‌تران از اهل بیت او که ایشان را برای اجرای فرمان خود انتخاب کرده‌ای، و آنان را گنجینه داران علم و حافظان دین و خلفای خود در زمین، و حجت‌های خویش بر بندگانت قرار داده‌ای، و به اراده خود ایشان را از پلیدی به تمام معنی پاک کرده‌ای، و آنان را وسیله‌ای به سوی خود، و راه بهشت خود نموده‌ای. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست، درودی که به سبب آن بخشش و بزرگواریت را در حق ایشان بزرگ گردانی، و هر گونه عطا و احسانت را درباره ایشان کامل کنی، و بهره آنان را از تمام عوائد و فوائد خود سرشار نمایی. الها بر او و بر ایشان درودی فرست که آغازش را مرزی، و مدّتش را پایانی، و آخرش را نهایتی نباشد. خداوندا بر ایشان درودی فرست همپایه عرش و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانها و آنچه فوق آنهاست، و به شمار زمین‌هایت و آنچه زیر آنها و میانشان قرار دارد، درودی که آنان را بدان سبب به کمال قرب خود رسانی، و برای تو و ایشان رضا و خشنودی باشد، و برای همیشه به نظائر آن متصل گردد.

خداوندا تو در هر زمان دینت را به سبب رهبری بر حق تأیید کردی و او را نشانه‌ای برای بندگانت، و مشعلی فروزان در شهرهایت بپا داشتی، پس از آنکه ریسمان او را به ریسمان خود وصل کردی، و او را سبب دستیابی به رضای خود ساختی، و طاعتش را بر همه واجب نمودی، و از نافرمانیش بیم دادی، و به اطاعت دستوراتش، و باز ایستادن از نواهیش، و پیشی نجستن بر او، و واپس نماندن از حضرتش فرمان دادی، پس او پناه پناهندگان، و ملجأ اهل ایمان، و دستاویز چنگ زنندگان، و جمال جهانیان است. الها ولی خود را به سپاس آنچه بر او انعام کردی الهام کن، و ما را نیز به شکر نعمت وجود رهبر برحق ملهم نما، و از نزد خویش قدرتی یاری‌دهنده به او ببخش، و درهای کامیابی را سهل و آسان به رویش باز کن، و او را به قوی‌ترین تکیه گاه خود مدد ده، و او را پشت گرم ساز، و بازویش را توان بخش، و به نظر لطف و عنایت خود مراقبت کن، و به حفظ خویش حمایت نما، و او را به ملائکه خود یاری ده، و به نیرومندترین سپاهت مدد رسان، و کتاب و حدود و شرایعت و سنت‌های رسولت را - که صلواتت بر او و آلش باد - به وسیله او بر پادار، و آنچه از علائم آئینت را که اهل تجاوز میرانده‌اند به وسیله او زنده کن، و از برکت وجودش زنگار ستم از طریقت خود پاک فرما، و ناهمواری را از جادّه خود برطرف کن، و به وسیله او آنان را که انحراف از راهت گزیده‌اند از سر راه بردار، و آنان را که قصد ایجاد کجی دارند از عرصه گاه حیات ریشه کن فرما، و دلش را در حق دوستانت نرم، و دستش را بر دشمنات گشوده ساز، و رأفت و رحمت و عطوفت و مهربانی‌اش را به ما ارزانی دار، و ما را از گوش دهندگان و اطاعت کنندگان وی قرار ده، و در راه خشنودی حضرتش پوینده، و در یاری و دفاع از او مددکار قرار ده، و بدین ترتیب به حضرت تو و رسول بزرگوارت -که درودت بر او و آلش باد- تقرب جوئیم.

الها و بر دوستان ایشان درود فرست که به مقامشان اعتراف دارند، و پیرو راهشان هستند، و دنباله رو آثارشان، و چنگ زننده به دستاویزشان، و متمسّک به ولایتشان، و اقتدا کننده به امامتشان، و تسلیم امرشان، و کوشنده در فرمانبرداریشان، و منتظر حکومتشان، و چشم دوخته بر ایشانند، درودهای پربرکت و پاکیزه و فزاینده‌ای که صبحگاهان و شامگاهان در رسند، و درود فرست بر ایشان و بر ارواحشان، و کارشان را بر اساس تقوا فراهم آور، و احوالشان را به سامان آر، و توبه آنان را قبول فرما، زیرا که تو بسی توبه پذیر و مهربان، و بهترین آمرزندگانی، و ما را به رحمت خود در جایگاه امن و امان در کنار ایشان قرار ده،‌ای مهربان‌ترین مهربانان.

خداوندا این روز عرفه، روزی است که آن را شرافت و کرامت و عظمت دادی، سفره رحمتت را در آن گستردی، و با بخششت بربندگان منّت نهادی، و عطایت را در آن فراوان نمودی، و به وسیله‌اش بر بندگان خود احسان کردی. بارالها و من آن بنده‌ای هستم که قبل از آفریدنش و پس از خلقتش بر او انعام فرمودی، و او را از جمله کسانی قرار دادی که به آئین خود رهبری نمودی، و برای ادای حقّ خویش توفیق دادی، و او را با ریسمان خویش نگاه داشتی، و در حزب خود وارد کردی، و به دوستداری دوستانت، و دشمنی دشمنانت رهنمون شدی، و با این همه به او دستور دادی ولی اطاعت نکرد، و نهی فرمودی امّا باز نایستاد، و از نافرمانی خود بر حذرش داشتی ولی پس از امر تو به سوی نهیت شتافت، نه از باب دشمنی باتو، و نه از جهت گردنکشی در برابر تو، بلکه هوای نفس وی را به آنچه تواش از آن راندی و ترساندی کشاند، و دشمن تو و دشمن او وی را در این زمینه کمک داد، تا در عین معرفت به تهدید تو دست به گناه زد، در حالی که به عفوت امیدوار، و به گذشتت اعتماد داشت، با وجود آن همه محبت که در حقش فرمودی شایسته‌ترین بندگانت بود که دامن آلوده نکند. و اینک من در برابرت خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان و معترف به گناهان بزرگی که بارش را بر دوش برداشته‌ام، و خطاهای فراوانی که انجام داده‌ام ایستاده‌ام، و به عفوت پناه آورده‌ام، و به رحمتت ملتجی شده‌ام، و حتم دارم که امان‌دهنده‌ای مرا از تو امان نمی‌دهد، و بازدارنده‌ای مرا از تو باز نمی‌دارد.

پس آنچه را بر معصیت کار می‌پوشی به من عنایت کن، و عفوی که به تسلیم شونده به حضرتت می‌بخشی بر من ببخش، و آمرزشی را که چون به شخص امیدوار مرحمت کنی در نظرت بزرگ نمی‌نماید بر من منّت بنه، و در این روز به من نصیبی مرحمت فرما که به سبب آن بهره‌ای از رضای تو یابم، و از آنچه قسمت کوشندگان در عبادتت می‌شود مرا تهیدست بر مگردان، و من گرچه اعمال صالحه‌ای که آنان پیش فرستاده‌اند پیش نفرستاده‌ام ولی توحید تو و نفی هر گونه شبه یا همتا یا همانند را از وجود مبارکت قبول کرده و از همان راه‌ها که فرمان داده‌ای تا از آن به سویت آیند آمده‌ام، و تقرب جستم به تو با آن وسیله‌ای که کسی جز با تقرب به آن به قرب حضرتت نرسد، و به دنبال آن دل دادن به تو و خواری و زاری در برابر و حسن ظن و اطمینان کامل به آنچه را نزد توست بدرقه کرده ام، و امید به تو را که کمتر امیدواری باداشتن آن نومید می‌شود ضمیمه آن نمودم،

و همانند درخواست شخص - کوچک خوار بینوای تهیدست ترسان پناه خواهنده از تو درخواست کردم، همراه با بیم و زاری و امان طلبی و پناه خواهی، نه از روی گردنکشی ناشی از کبر متکبران، و نه از روی بلند پروازی ناشی از خاطرجمعی فرمانبرداران، و نه از روی برتری جویی بر پایه شفاعت شفیعان، و من گذشته از این، کمترین کمتران، و خوارترین خواران، و همانند ذرّه یا کمتر از آنم. پس ای آن که در عقاب بدکاران عجله نمی‌کنی، و فراخی عیش مترفین را ناگهان نمی‌گیری، و ای که از لغزش لغزندگان درمی گذری، و به خطاکاران مهلت می‌دهی، منم آن بدکار معترف، خطاکار لغزش دار، منم که از روی جرأت بر علیه تو قدم برداشتم، منم که از روی عمد نافرمانیت کردم، منم که کار زشت خود را از بندگانت پوشانده و آشکارا به مخالفت با تو برخاستم،

منم که از بندگان تو ترسیده و از حضرت تو ایمن گشتم، منم که از هیبت تو نهراسیده، و از خشمت نترسیدم، منم که در حق خود جنایت کردم، منم که در گرو بلای خودم، منم که کم‌حیایم، منم که دارای گرفتاری فراوانم. به حق آن که او را از خلق خود برگزیدی، و حضرتش را برای خود پسندیدی، به حق آن که از آفریدگانت اختیار فرمودی، و برای امر خود برگزیدی، به حق آن که طاعتش را به طاعت خود وصل کردی، و آن که نافرمانیش را همانند نافرمانی خود قلمداد کرده‌ای، به حق آن که دوستی‌اش را به دوستی خود مقرون ساختی، و دشمنی‌اش را به دشمنی خود مرتبط نمودی، مرا در این روز جامه‌ای بپوشان که بر آن کس می‌پوشانی که از گناه خود به حضرتت زاری و عذرخواهی نموده، و در حال توبه پناهنده به آمرزشت شده، و مرا بدان سان که اهل طاعت و قرب و منزلت نزد خود را سرپرستی می‌کنی سرپرستی کن، و خود به تنهایی آنچه را که به وفاکنندگان به عهدت و به تعب اندازندگان وجود خویش در راهت و خسته کنندگان خود جهت خوشنودیت می‌دهی به من عطا کن، و مرا به تقصیر در حقّت، و تجاوز از مرز خوشنودیت، و پافراگذاشتن از احکامت مجازات مکن.

و با مهلت دادن به من غافلگیرم منما همچون غافلگیر ساختن کسی که خیرش را از من بازگیرد، و تو را در رسیدن نعمتهایش به من شریک نداند، و مرا از خواب غافلین، و خواب آلودگی مسرفین، و چرت به خود واگذاشتگان بیدار کن، و دلم را به مسیری ببر که فرمانبرانت را به آن گماشته‌ای، و کوشش کنندگان در عرصه‌گاه عبادت را بر آن داشته‌ای، و مسامحه‌کاران را با آن نجات داده‌ای، و مرا از آنچه موجب دوری از تو شود، و میان من و بهره‌ام از تو حایل گردد، و از آنچه نزد تو می‌جویم باز می‌دارد پناه ده، و راه سلوک خیرات را به سوی خود، و پیشی‌گرفتن به آنها را بدان صورت که دستور داده‌ای، و رقابت در آنها را به نحوی که خواسته‌ای برایم هموار کن.

و مرا در زمره سبک شمرندگان تهدیدهایت که آنها را از میان برمی‌داری ازمیان برندار، و همراه با کسانی که در معرض دشمنیت قرار گرفته‌اند و هلاکشان می‌کنی هلاک مکن، و در زمره منحرفین از راه‌هایت که تباهشان می‌کنی تباه مکن، و از گرداب‌های فتنه رهایی‌ام ده، و از گلوگاه بلاها نجاتم بخش، و از غافلگیر شدن در امانم بر، و بین من و دشمنی که به ضلالتم افکند، و هوسی که نابودم کند، و عیبی که از پایم اندازد فاصله شو.

و از من روی مگردان آنگونه که رویگردان می‌شوی از کسی که بعد از غضب بر او دیگر از وی خشنود نمی‌شوی، و از امید به خودت ناامیدم مکن به طوری که یأس از رحمتت بر من غالب گردد، و چندانم مرحمت مکن که طاقتش را نداشته باشم و از زیادی محبتت گرانبار گردم، و مرا از دست لطف رها مکن همچون رها کردن کسی که خیری در او نبوده و تو را با او کاری نیست و راه برگشت ندارد، و مرا مانند کسی که از نظر التفاتت افتاده، و همچون کسی که رسوایی از سوی تو تمام وجودش را گرفته دور مینداز، بلکه از درافتادن درافتادگان، و هول و هراس گمراهان، و لغزش فریب‌خوردگان، و پرتگاه تباه‌شدگان حفظ فرما.

و از آنچه گروه بندگان و کنیزانت را به آن دچار نموده‌ای سلامت بخش، و به مقامات کسی برسان که به او عنایت داشته و بر وی انعام نموده و از او خشنود گشته‌ای، و سعادتمند زنده‌اش داشته، و نیکبخت میرانده‌ای، و طوق پرهیز از موجبات بطلان حسنات و زوال برکات را به گردنم انداز، و نفرت از زشتی گناه، و رسوایی معصیت را در قلبم جای ده، و مرا به برنامه‌ای که جز با کمک تو به آن نمی‌رسم سرگرم مساز تا از که غیر آن تو را از من راضی نمی‌کند باز مانم، و از سویدای قلبم عشق دنیای دون را که مرا از آنچه نزد توست باز می‌دارد، و از جستن وسیله به سوی تو مانع می‌گردد، و از تحصیل مقام قرب به تو غافل می‌نماید ریشه کن فرما.

و خلوت راز و نیاز با خود را در شب و روز در نظرم بیارای، و به من مقام عصمتی عنایت کن که به خشیت تو نزدیک، و از ارتکاب محرّمات تو جدایم سازد، و از اسارت گناهان کبیره رهائیم دهد، و مرا از آلودگی گناه پاک کن، و پلیدی خطاها را از من ببر، و لباس عافیت خود را بر من بپوشان، و ردای سلامتت را بر دوشم افکن، و خلعت نعمت‌های فراوان و کاملت را بر تنم کن، و احسان و نعمت خود را بر من پیاپی ساز و به توفیق و ارشادت تأییدم فرما، و بر نیت شایسته و کلام پسندیده و کار نیک یاریم ده، و به جای حول و قوّه خودت مرا به حول و قوّه خودم وامگذار، و در آن روز که مرا برای لقای خود برانگیزی خوار و ذلیلم مکن، و در برابر اولیاءت رسوایم منما، و یاد خود را از ذهنم مبر، و توان ادای شکرت را از من سلب مکن، بلکه زمانی که جاهلان بی‌خبر غافلانه نعمت‌هایت را فراموش کنند ادای شکر را ملازم من ساز، و توفیق ثنایت را به سبب آنچه به من عطا نموده‌ای، و اعتراف به آنچه را که ارزانی‌ام داشته‌ای به من مرحمت کن.

و رغبتم را به سویت بالاتر از رغبت دیگران، و ستایشم را در حقّت فوق ستایش دیگران قرار ده، و مرا به هنگام نیاز به خود دچار خذلان مکن، و به سزای اعمالی که به پیشگاهت تقدیم داشته‌ام هلاکم منما، و آن گونه که دشمنان را از خود می‌رانی مرا از خود مران، چرا که من سرسپرده توام، می‌دانم که حجت توراست، و تو سزاوار به تفضّل، و خو کرده به احسان، و شایسته آنی که از تو پروا گیرند، و اهل و آمرزشی، و آگاهم که به عفوکردن سزاوارتر از عقاب کردنی، و به پرده‌پوشی از پرده‌دری نزدیک‌تری.

پس زنده‌ام بدار به حیات پاکیزه‌ای که خواسته هایم را برآورده سازد، و همه آنچه را که دوست می‌دارم فراهم آورد بدون آنکه ناپسند تواز من سرزند، و منهیات تو از من صادر شود، و مانند آن کسی بمیران که نور او از پیشاپیش و از جانب راستش - روان می‌گردد، و مرا در محضرت ذلیل، و در نزد بندگانت عزیز گردان، و چون به خلوت مناجات بنشینم خاشعم ساز، و در میان بندگانت رفعتم ده، و از آن که از من بی‌نیاز است بی‌نیازم کن، و بر فقر و تهیدستیم نسبت به حضرتت بیفزا، و از سرزنش دشمنان (دشمن شادی)، و رسیدن بلا، و خواری و رنج پناهم ده، و درباره آنچه از زشتی‌هایم آگاهی مرا بپوشان به آنچه که می‌پوشاند به آن کسی که به سختگیری قدرت دارد ولی حلمش مانع است، و بر کیفر دادن تواناست اما شکیبایی می‌کند.

و چون در حق قومی فتنه یا بدی بخواهی پس مرا از باب اینکه در پوشش تو درآمده‌ام نجات ده، و چون مرا در دنیای خود در موقف افتضاح بپا نداشتی به همان صورت در جهان آخرت در چنان موقفی بپامدار، و نعمت این جهان را برایم به نعمت آن جهان بپیوند، و فوائد دیرینه‌ات را با تازه‌های آن توأم ساز، و آنقدر مهلتم مده که در اثر آن به سنگدلی دچار شوم، و مرا دچار مصیبتی که به آبرویم لطمه زند مساز، و به فرومایگی‌ای که قدر و منزلتم را بکاهد، و عیبی که باعث گمنامی‌ام شود دچار مکن، و آن چنانم مترسان که نومید شوم، و آن گونه بیمم مده که در برابر آن هراسناک گردم، چنان کن که وحشتم از تهدیدت، و پرهیزم از اتمام حجّتت و هشدارت، و بیمناکی‌ام هنگام تلاوت آیاتت باشد،

و شبم را به بیداری برای عبادتت آباد ساز، و تنهاییم را برای شب زنده داری، و مجرّدماندنم را برای انس گرفتن با تو، و فرود آوردن حاجات به درگاه تو، و درخواست شدیدم از تو را برای آزادی از آتشت، و پناه دادن از عذابی که اهل جهنم گرفتار آن‌اند قرار ده، و مرا مدت زمانی در طغیان و سرکشی سرگردان، و در گرداب نادانی بی‌خبر قرار مده، و مرا مایه پند پندگیران، و وسیله عبرت عبرت آموزان، و باعث گمراهی نظرکنندگان قرار مده، و مرا در جرگه آنان که گرفتار مکرت شده‌اند میاور، و دیگری را به جای من انتخاب مکن، و نامم را از دفتر اهل سعادت تغییر مده، و بدنم را دچار بلا مکن، و مرا مضحکه بندگانت و مسخره خود مساز، و جز تابع رضای خود مگردان، و جز به انتقام گرفتن از دشمنات خدمتی به عهده من مگذار، و از لذت عفو و شیرینی رحمت و رَوح و ریحان و بهشت نعیمت کامیابم کن، و مزه دل پرداختن به آنچه را که به آن علاقه داری به سبب غنای بی‌پایانت، و کوشش برای تقرّب جستن به حضرتت را به من بچشان، و ارمغانی از ارمغانهایت را نصیب من فرما.

و تجارتم را سودمند، و بازگشتم را بی‌خسارت گردان، و مرا از مقام خود بیمناک، و به لقایت مشتاق فرما، و به توبه‌ای خالص توفیق ده که هیچ گناه کوچک و بزرگ و ظاهر و باطنی را با آن باقی نگذاری، و دشمنی مؤمنان را از دلم برکن، و قلبم را بر خاشعان مهربان ساز، و با من آنچنان باش که با شایستگان هستی، و به زینت پرهیزکارانم بیارای، و برایم یاد خوبی در میان بازماندگان، و آوازه روزافزونی در میان آیندگان قرار ده، و در جایگاه پیشتازانم برآور، و گشایش نعمتت را بر من کامل کن، و کرامت‌هایش را برایم پیاپی فرما، دست خالیم را از فوائد خود پرکن، و موهبت‌های گرانقدرت را به سویم فرست، و مرا همسایه اولیاء طاهرینت در بهشتی که برای برگزیدگانت آراسته‌ای قرار ده، و ردای عطایای بزرگت را در مقاماتی که برای عاشقانت فراهم ساخته‌ای بر من بپوشان.

و برایم در آستان خود جایگاهی قرار ده که با دل آرام در آن بیارامم، و منزلی که در آن سکونت گزینم، و به آن دیده روشن کنم، و مرا با گناهان بزرگ مقایسه مکن، و در آن روزی که اسرار برملا شود هلاکم مکن، و هر شک و تردیدی را از قلبم بشوی، و از هر رحمتی برایم طریقی به حق باز کن، و بهره‌های مواهبم را از عطایای خود سرشار فرما، و نصیب‌های احسان را از انعامت بر من فراوان ساز،

 و دلم را به رحمتت مطمئن کن، و همّتم را یکجا به کار خودت متوجه ساز، و مرا به کاری بگمار که عباد خاص خود را به آن می‌گماری، و به هنگام غفلت و پریشانی خردها طاعت خود را با قلبم درآمیز، و توانگری و پاکدامنی و راحت و سلامتی و تندرستی و گشایش در زندگی و آرامش و عافیت را برایم فراهم نما، و خوبی‌هایم را به سبب گناهی که با آن می‌آمیزد، و خلوت‌هایم را به مفاسدی که از آزمایشت پیش آید تباه مکن، و آبرویم را از روانداختن به هریک از جهانیان نگاه دار، و از طلبیدن آنچه نزد فاسقان است بازم دار، و

 مرا پشتیبان ظالمان، و یاور و دستیارشان در از بین بردن کتابت مساز، و از آنجا که خود آگاه نیستم چنانم نگهبان باش که به آن محفوظم بداری، و درهای توبه و رحمت و مهربانی و روزی فراخت را به رویم بگشا، که من از رغبت کنندگان به سوی توام، و انعامت را در حقّم کامل کن، که تو بهترین نعمت‌دهندگانی، و باقی عمرم را جهت خشنودیت در حج و عمره قرار ده،‌ای پروردگار جهانیان، و درود خدا بر محمد و آل پاک و پاکیزه او، و سلام بر او و بر ایشان باد سلامی پیوسته و جاودانه.

انتهای پیام/