محمود حبیبی کسبی کارشناس زبان و ادبیات فارسی در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص شعر و شخصیت احمد عزیزی، گفت: در ابتدا به جامعه ادبی و فرهنگی و هنری تسلیت عرض می‌کنم، در مورد شعر احمد عزیزی در طول این چند سال زیاد صحبت شد. اگر بخواهم بطور خلاصه عرض کنم در طول دهه 60 و 70 احمد عزیزی تاثیرگذارترین شاعر بود، کمتر پیش می‌آمد که هفته‌ای بگذرد و او در صدا و سیما دیده و شنیده نشود یا در دهه 60 و 70 شاعری وجود نداشت که به طور ویژه از مرحوم احمد عزیزی مشق و تقلید نکرده باشد.

وی افزود: به طور ویژه وی در قالب مثنوی پایه‌گذار فرم و زبان و دایره واژگان و ترکیب بندی خاص بود و همینطور در غزل سرایی با پیروی از  شاعران هندی سبک غزل سرایی مخصوص خود را داشت اما مردم و شاعران بیشتر با مثنوی هایش او را می‌شناسند. خارج از شعر، او نثر مختص به خود و به شدت هنرمندانه ای داشت.

کسبی تصریح کرد: همه اینها باعث شد کتاب‌های ادبی مرحوم عزیزی از جمله ترجمه زخم، کشف‌های مکاشفه و ملکوت تکلم قطع به یقین در تاریخ ادبیات ما باقی بماند. اما برای شاعرانی مثل ما که وجود و حضور احمد عزیزی را درک کرده بودند بیشتر از شعرش، صمیمیت ذاتی که در وجودش بود ما را متاثر کرد و بی پیرایگی و بی آلایشی که در شخصیت او بود موجب شده بود شعرا از سنین مختلف با او در ارتباط باشند و دوستش داشته باشند. این ده سال که او در وضعیت نامطلوبی بود، مانند یک زخم بر ادبیات و شعر معاصر ایران بود اما امید دارم درگذشت او برای خود احمد موجب آرامش باشد. 

انتهای پیام/