به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ «باور کنید تا ببینید» عنوان کتابی به قلم دکتر وین دبلیو دایر است که توسط محمدرضا آل یاسین ترجمه و از سوی انتشاران هامون به چاپ رسیده است. وین دایر نویسنده مشهور آمریکایی که در سال 1987 به عنوان بهترین سخنران ایالات متحده انتخاب شد در گفته هایش مبنای علمی دیده نمی شود بلکه او بیشتر بر ابعاد معنوی انسان تکیه کرده و به خودشناسی جهت رسیدن به آرامش معنوی معتقد است. او بر این باور است که انسان موفق و خوشبخت کسی است که در باطن خویش آرام و خوشحال بوده و از زندگی خود راضی است.

 

اما کتاب «باور کنید تا ببینید» او که جزء پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز هم بوده، راهی برای دگرگونی خویشتن است. دایر در مقدمه کتاب می گوید: «مادام که ضد و نقیض بودن چیزها برایتان معمول و عادی نشود، در سرگردانی به سر خواهید برد. شما در داخل جسمی واحد، هم می توانید کمرو باشید و هم پرخاشگر؛ تنبل و یا سختکوش، ممکن است در مقام انجام کاری کمترین تلاش را مبذول دارید و بیشترین تایید و تحسین را بستانید. هرچه بیشتر آب را بفشارید، کمتر در دستتان باقی خواهد ماند. چیزهایی که اسباب تکدر خاطر ما می‌شود در وجود دیگران درس هایی است که خودمان باید آن را بیاموزیم. شما نمی توانید آهنربایی را بیابید که تنها دارای قطب مثبت باشد. هرچه آن را به قطعه های کوچکتر تقسیم کنید، همچنان دارای قطب مثبت و منفی خواهد بود. دوگانگی بر تمام کنش های عالم ما حاکم است. به جای این که با اتکاء به نیمکره چپ مغزتان، که به استدلال و منطق متکی است، بر تضاد و تناقض خط بطلان بکشید، با توسل به نیمکره راست مغز که از شهود و الهام تاثیر می پذیرد این واقعیت را بپذیرید که انواع تضادها می توانند به سادگی در کنار هم زندگی کنند.»

 

بریده ای از این کتاب:

 

«تمام روزهای گذشته زندگی شما تا این لحظه، چیزی به جز اندیشه نیست. تمام روزهای آینده زندگی شما نیز در قلمرو اندیشه ساکن است. روابط شما با هر فرد، چیزی به جز اندیشه نیست. عزم و تصمیم شما برای موفقیت، به طور دقیق همان اندیشه‌ای است که در جهت تحقق آن صرف می‌کنید. کیفیت زندگی شما نه توسط چیزهای موجود در جهان، بلکه بسته به اندیشه‌ای که انتخاب می‌کنید دنیای خویش را از طریق آن بسازید، تعیین می‌شود. فکر تنها عامل تعیین کننده اوضاع و شرایط زندگی ما است. ما از مردم و یا چیزها دلگیر نمی‌شویم بلکه با این اعتقاد که آنان می‌توانند ما را ناراحت کنند، رنجش به دل می‌گیریم. تو همان می‌شوی که در طول روز به آن می‌اندیشی. همان گونه که می‌اندیشی همان خواهی شد...»

 

 

انتهای پیام/