به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد به نقل از دفتر امور فرهنگی و ارتباطات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری؛ بروجن دومین شهر از لحاظ جمعیتی در این استان بوده که با ارتفاع افزون بر دو هزار و ۲۰۰ متر از طرح دریا، یکی از بلندترین شهرهای ایران است.

بروجن در محل تلاقی چند جاده ارتباطی در مسیر استان‌های اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد، خوزستان و فارس قرار گرفته و پیدایش شکل گیری این شهر از ابتدا جنبه صنعتی، تجاری و خدماتی داشته است.

در گذشته مردم بروجن با ایجاد کاروانسراها، کارگاه‌های تولیدی، تیمچه ها، تجارتخانه ها، مغازه ها، مسافرخانه‌ها و از طریق تجارت و خرید و فروش با کاروانیان، عشایر، کوچ نشینان و روستاهای اطراف و یا با انجام کارهای خدماتی و فرهنگی امرار معاش می‌کردند.

پیدا شدن سنگ قبرهایی در بروجن که از تاریخ ۱۰۱۱ هجری قمری بر روی آن کلمه بروجن حک شده، نشان می‌دهد که در این شهر بروجن حداقل از ۵۰۰ سال پیش سکونت و زندگی دائمی وجود داشته است.

تالاب‌های بین المللی چغاخور و گندمان، تالاب‌های ملی سولگان و دهنو، باغ آورگان، چشمه گلوگرد، چشمه و تفریحگاه سیاسرد، گردشگاه گرد بیشه، آب سفید، گردشگاه مادر و دختر گندمان، نقوش سنگی برجسته در تنگ کوهستانی سولک، تنگ وستگان، پل تاریخی مصلای بروجن و کوه کلار، از مهمترین جاذبه‌های گردشگری شهرستان بروجن است.

سقاخانه ها، مسجد حاج سلیمان، مسجد جامع نقنه، خانه حفیظی، کلیسای معموره، حمام مکتب خانه، حمام بازار، قبور ارامنه در شهر بلداجی و روستاهای گلوگرد، آقبلاغ، وستگان، معموره، لیواسگان و سناجان، تپه‌های یوزه، محمدی، علی شاملو، محمدمراد و بهرام گور و همچنین بقاع متبرکه امامزادگان حمزه علی (ع)، میر حیدر شاه (ع)، علی بن احمد (ع) بابا گردالو، قیس بن علی (ع) و شاهزاده عبدالله (ع) هم از مهمترین جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی شهرستان بروجن محسوب می‌شود.

انواع بافته‌های داری مانند قالی‌های پشم یلمه‌ای، قالی، قالیچه‌های بختیاری، خرسک بافی، جاجیم بافی، گلیم بافی، نمدمالی، کلاه مالی، گیوه دوزی و بافت چادرهای سیاه از صنایع دستی مهم بروجن بوده که از شهرت ملی برخوردار است.

بروجن در ۶۰ کیلومتری مرکز استان چهارمحال و بختیاری و در مسیر ارتباطی استان‌های مرکزی کشور به خوزستان و بنادر جنوب ایران واقع شده است.

انتهای پیام/خ